Opis szkoły Tomka Wilmowskiego – czym różni się od szkoły współczesnej? | wypracowanie

Edukacja szkolna stanowi istotny etap w rozwoju intelektualnym i światopoglądowym każdego dziecka. Niewątpliwie jest to ważny czas kiedy pogłębiamy swoją wiedzę, nabywamy nowych umiejętności, rozwijamy swe pasje, uczymy się przystosowania do życia, a także właściwego kształtowania relacji międzyludzkich.

Aby proces ten przebiegał prawidłowo, ważne są warunki, jakie mu towarzyszą. Pedagog powinien stwarzać dobrą atmosferę w klasie, uwzględniać potrzeby uczniów, a także odnosić się do nich z poszanowaniem ich praw. Tak przynajmniej powinno być. Niestety w Polsce na przestrzeni lat zmieniał się nie tylko program nauczania w szkołach, ale przede wszystkim sposób i warunki kształcenia.

W utworze „Tomek w Krainie Kangurów” szkoła do której chodzi główny bohater – 14 – letni Tomek mieściła się w Warszawie i była pod zaborem rosyjskim (akcja utworu to 1902 r.). Z tego też względu poddawano ją szeroko zakrojonemu planowi rusyfikacji. W szkole Tomka mówiono w języku rosyjskim i panował tu ścisły rygor – za najmniejsze przewinienia czy nieprzygotowanie się do lekcji lub złe wymówienie słowa surowo karano, w tym wymierzano nawet kary cielesne.

W szkole Tomka panowała surowa, niezdrowa atmosfera i były to dla uczniów bardzo ciężkie czasy. Uczniowie nie mieli prawa do swobodnego wyrażania swoich poglądów (nie było wolności słowa) i cały czas musieli się mieć na baczności. Pedagodzy nie odnosili się do nich z szacunkiem, a wręcz gnębili ich rygorystycznym wdrażaniem skostniałego i propagandowego programu nauczania. Dzieci nie miały prawa głosu. Nauczyciele surowo przestrzegali, aby uczniowie na każdym przedmiocie mówili w języku rosyjskim. Klasy podzielone były według płci – na chłopców i dziewczęta. Dyrektorem był Rosjanin. Nauczano m. in. historii i geografii rosyjskiej. Gnębiono i represjonowano uczniów, wymierzając im dotkliwe kary.

Nauczyciele w szkole Tomka byli bardzo srodzy – bano się zwłaszcza profesora od języka rosyjskiego, który za kłamstwa i oszczerstwa mówione na Rosję, wymierzał bolesne kary cielesne.

Mimo tych trudnych warunków, Tomek starał się być pilnym i przykładającym się do nauki uczniem. Był bardzo ciekawy świata, miał mnóstwo marzeń, które chciał realizować. Choć dobrze się uczył, nie był jednak prymusem, głównie dlatego, że w zrusyfikowanej szkole wykładano historię i inne przedmioty rosyjskie. Tomek był prawdziwym patriotą, dlatego chciał uniknąć rusyfikacji – jak przystało na patriotę kochającego ojczyznę, z kolegami mówił po polsku i dobrze znał historię Polski. Dlatego nauczyciele go nie lubili. Tomek dobrze się uczył, lubił chodzić do szkoły i prawie byłby wzorowym uczniem, gdyby nie to, że robił kawały nauczycielom i mówił po polsku.

Dla pozostałych uczniów szkoła była postrachem i wiązała się ze smutnymi, przykrymi przeżyciami. W szkole tej nie dało się realizować swych pasji i zainteresowań – należało być posłusznym i uczyć się tego czego wymagali pedagodzy.

W odróżnieniu od szkoły Tomka szkoły współczesne zapewniają bardzo dobre warunki kształcenia i nade wszystko szanują godność ucznia i jego prawo do edukacji. Dzisiejsze szkoły zapewniają bogatą bazę dydaktyczną i poszerzone programy nauczania. Choć nauka jest obowiązkowa, uczniowie chodzą chętnie do szkoły, nie czując przymusu i nie obawiając się tego, że będą za coś ukarani (nauczyciele nie mogą stosować wobec nich kar cielesnych, nie mogą ich poniżać czy w inny sposób gnębić lub prześladować). Przechodząc kolejne etapy kształcenia dzieci mogą rozwijać swe pasje i zainteresowania (mogą uczestniczyć w różnych kółkach przedmiotowych). W szkołach średnich mogą wybrać przedmioty profilowane (podobnie jak na studiach wyższych). Kolejne etapy zależą więc wyłącznie od decyzji samego ucznia.

We współczesnych szkołach panuje też ciepła , przyjazna, niemal rodzinna atmosfera. Szkoła to jakby drugi dom, do którego chętnie się wraca. Dzieci nie czują się tu skrępowane, mają wolność wyrażania swych poglądów, a wszelkie występki są omawiane z nauczycielem. Za szkołę nie trzeba też płacić.

System współczesnego szkolnictwa zakłada prawo każdego dziecka do rozwoju i kształcenia, z jednoczesnym poszanowaniem jego praw i z uwzględnieniem indywidualnych zainteresowań.