Jednym z najważniejszych motywów literackich obecnych w „Tangu” jest motyw konfliktu pokoleń. W swoim dramacie Sławomir Mrożek ukazuje to swoiste starcie dwóch generacji w sposób przewrotny, groteskowy, wręcz komiczny. Obserwacja antagonistycznej relacji Artura (pokolenie młode) z Eleonorą i Stomilem (pokolenie starsze) prowadzi jednak do gorzkiej refleksji.
Młodość od zawsze jest przeciwieństwem starości. Przedstawiciele generacji dopiero wchodzących na scenę życia nierzadko kwestionowali dokonania swych poprzedników. Romantycy buntowali się przeciwko kultowi nauki, szkiełku i oku mędrca. Pozytywiści z kolei pragnęli naprawiać świat w oparciu o naukę i kult rozumu, marginalizując przy tym znaczenie ludowych wierzeń i przekonań. To tylko niektóre z przykładów. Zgodnie z sinusoidą Krzyżanowskiego następujące po sobie epoki szczególnie mocno cenią odmienne wartości. Podobny porządek zaobserwować można w codziennym życiu, gdy spotykają się przedstawiciele różnych pokoleń.
Wizja konfliktu pokoleń, którą w „Tangu” przedstawił Sławomir Mrożek, odbiega nieco od typowych wyobrażeń na ten temat. Można bowiem przypuszczać, że oto młodzież z całą swoją energią witalną próbować będzie obalić porządek wzniesiony przez starsze pokolenia. Tymczasem rzeczywistość utworu jest rzeczywistością ukształtowaną przez bunt Eleonory i Stomila, w wyniku którego zniesione zostały wszelkie ograniczenia, a ludzie zyskali niczym nieograniczoną wolność. W obliczu takiego stanu rzeczy Artur przyznaje, że nie może zbuntować się przeciwko pokoleniu rodziców. Dlatego też główny bohater pragnie przywrócić dawne wartości i zasady.
Dwudziestopięcioletni Artur, student trzech fakultetów, podejmuje heroiczną próbę odmiany losu swych bliskich. Młodzieniec przyjmuje rolę przewodnika trzypokoleniowej rodziny, a początkowo jako narzędzie zmiany wyobraża sobie swój ślub z Alą. Kiedy jednak uświadamia sobie, że forma nie zmieni świata, postanawia posiłkować się ideą. Tą okazuje się śmierć służąca władzy. Zdaniem Artura tylko władza narodzić mogła się z chaosu, w którym pogrążony był dom jego i bliskich. Ostatecznie główny bohater nie może jednak narzucić rodzinie nowego systemu wartości. Ginie bowiem powalony potężnym ciosem Edka, przyszłego władcy.
Z kim nie zgadzał się Artur? Młodzieniec patrzył na świat zupełnie inaczej niż jego rodzice, dla których bezwzględna wolność była spełnieniem marzeń. Postępowi, swobodni i przezwyciężający kolejne ograniczenia Stomil i Eleonora nie budzili ani sympatii, ani zaufania młodzieńca. Zupełnie inaczej postrzegała ich Ala, którą wyraźnie fascynował brak jakichkolwiek reguł w domu głównego bohatera. Warto jednak zaznaczyć, że ta niczym nieograniczona wolność wcale nie stanowiła gwarancji szczęścia i spełnienia. Eleonora sama przyznała przecież, że obojętność Stomila wobec jej romansu z Edkiem sprawiała jej przykrość.
Jedynym sojusznikiem Artura okazał się wuj Eugeniusz, przedstawiciel najstarszego pokolenia. Obaj bohaterowie mieli podobne cele - pragnęli przezwyciężyć chaos wprowadzony przez generację Stomila i Eleonory. Eugeniusz jest jednak postacią o wiele bardziej pragmatyczną niż Artur. Starszy mężczyzna potrafił dostosować się do każdych warunków, priorytetowo dbając o własne bezpieczeństwo i korzyści. Dlatego po klęsce Artura nie zamierzał kontynuować buntu, lecz przyłączył się do Edka.
Konflikt pokoleń w „Tangu” jest konfliktem przewrotnym, groteskowym, a wynikające z niego sytuacje często mogą bawić widza (np. stylizująca się na nastolatkę Eugenia). Obraz życia w domu Stomila i Eleonory jest jednak przede wszystkim gorzkim przedstawieniem stanu, do jakiego prowadzą rozkład wartości i norm oraz stopniowe zanikanie więzi międzyludzkich. Powstałą w ten sposób pustkę zagospodarowuje Edek, a więc władca totalitarny, który swój autorytet zamierza budować na przemocy.
Bitwa pod Grunwaldem jedno z największych starć w historii średniowiecznej Europy w czasie którego zgodnie ze źródłami stanęły naprzeciwko siebie składająca...
Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie...
Jan Kochanowski był osobą świetnie wykształconą i jak każdy światły człowiek swojej epoki doskonale znał literaturę i kulturę starożytną. Do najbardziej przezeń...
Definicja Epikureizm to system filozoficzny który zakładał że jednostka jest stworzona do bycia szczęśliwą. Założycielem szkoły epikurejskiej był filozof Epikur....
Twórczość Ignacego Krasickiego ma charakter dydaktyczny – ten typ literatury mającej przekazać czytelnikowi prawdy moralne był skądinąd bardzo popularnych...
„Pamiętniki” Jana Chryzostoma Paska napisane zostały najprawdopodobniej w okresie pięciolecia między 1690 a 1696 r. Obejmują one wydarzenia rozgrywające się...
„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego to dzieło podejmujące bardzo rozległą tematykę. W tym kontekście wyraźnie zaznacza się jego dwudzielność. Pierwsza...
Kardynał Stefan Wyszyński należy do grona najwybitniejszych Polaków XX wieku. Uznawany był za przywódcę religijnego narodu ale również jego nieformalnego...
Według samego Paula Gauguina najlepszym jego dziełem jest obraz „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?”. Artysta spróbował w nim prześledzić...