Unikalne i sprawdzone teksty

Wesele w Atomicach – opracowanie, problematyka, bohaterowie

Geneza

„Wesele w Atomicach” to krótkie opowiadanie Sławomira Mrożka, które weszło w skład zbioru o tym samym tytule. Opublikowany został on w 1959 r., a więc sześć lat po literackim debiucie autora.

Zamieszczone w zbiorze opowiadania cechują się charakterystyczną dla Mrożka groteskową konwencją i błyskotliwym humorem. Głównym tematem, jaki został w nich poruszony, jest postęp. Coraz szybszy rozwój techniki (widoczny przecież także w PRL-u) nie pociągał bowiem za sobą zmian w ludzkiej mentalności, o czym autor dobitnie przypomina.

Czas i miejsce akcji

Akcja opowiadania Sławomira Mrożka toczy się w nienazwanej w utworze wsi. Najważniejszymi miejscami są dom narratora oraz sala weselna.

Czas akcji utworu nie został określony w tekście. W świecie przedstawionym kontrastują ze sobą wiejskie zwyczaje typowe dla XX wieku oraz bardzo zaawansowana technologia, jaka pozostaje do użytku mieszkańców wsi. W kontekście całego utworu założyć można, że akcja toczy się w bliżej nieokreślonej przyszłości.

Motywy

Motyw wesela

W historii polskiej literatury motyw wesela zajmuje szczególne miejsce. Pojawia się on w „Nie-boskiej komedii” Krasińskiego, „Chłopach” Reymonta i, co oczywiste, w „Weselu” Wyspiańskiego. To również bardzo ważny element polskiej tradycji ludowej. W swoim opowiadaniu wykorzystuje go Mrożek w sposób dość przewrotny, mający na celu uwypuklenie określonych ludzkich cech.

Wesele odbywające się w Atomicach przeistacza się w regularną bójkę prowadzoną przy użyciu bomb i rakiet. Nadzieje brata panny młodej okazały się płonne, a nad ogólną radością zwyciężyły skłonności do awantur i prywatne porachunki.

Motyw zaawansowanej technologii

Świat przedstawiony w opowiadaniu Mrożka to groteskowa wizja polskiej wsi, w której przedmioty codziennego użytku zastąpione zostały zaawansowanymi technologicznie gadżetami. Groteskowa wizja, w której kontrastują ze sobą obrazy wiejskiego życia (bose stopy) i laboratoria oraz wyrzutnie rakiet, jest dla autora pretekstem do uświadomienia odbiorcy, że rozwój nowych technologii nie idzie w parze z postępem mentalnym. Chociaż za stodołami gniazda wiją sobie odrzutowce, ludzie pozostali takimi, jakimi byli, a więc swarliwymi, nieodpowiedzialnymi i podążającymi za głosem tłumu.

Motyw konfliktu/bójki

Około północy wesele przestaje być dobrą zabawą i staje się regularną bójką. Nie jest to jednak typowe starcie, gdyż biorący w nim udział ludzie strzelają do siebie rakietami i rzucają bombami. Absurdalność i groteskowość tej sceny uzmysławiają czytelnikowi, jak wielka odpowiedzialność wiąże się z rozwojem techniki oraz że ludzie nie dojrzeli do tego momentu. Skoro na zwykłym weselu porachunki zwykło się załatwiać bronią tak wielkiego kalibru, można sobie tylko wyobrażać, co nastąpiłoby w wypadku poważniejszych konfliktów.

Motyw „cywilizowania” przyrody

Tuż przed weselem zostały rozpoczęte prace mające na celu przekształcenie obszarów dzikich i dostosowanie ich do potrzeb ludzkości. Dla narratora okazały się one wyjątkowo niepraktyczne, gdyż z powodu umiejscowienia wielkiej tamy na jego podwórku nie mógł otwierać drzwi na całą rozwartość, przez co wychodzenie z domu stało się trudnością.

Bohaterowie

Narrator

Narrator zostaje zaproszony na wesele przez brata panny młodej. Z chęcią udaje się na zabawę i staje się wnikliwym obserwatorem.

Kiedy powraca do domu, dokonuje dziwnej obserwacji. Oto z jego ciała zaczynają wyrastać dziwne nóżki, a cały pokrywa się chitynowym pancerzem.

Brat panny młodej

Uczony, znajomy narratora jeszcze z czasów studiów. Zaprasza narratora na przyjęcie, mając nadzieje, że zabawa odbędzie się w sposób cywilizowany i spokojny.

Smyga

Miejscowy pieśniarz i filut, postać dobrze znana zgromadzonym. To on intonuje pieśń o powszechnym szczęściu, a następnie, kiedy słyszy odpowiedź Piega, rozpoczyna strzelaninę.

Pieg

Odpowiada Smydze piosnką o konieczności dokonania przemian moralnych. Następnie, trafiony przez rywala, sam wystrzeliwuje w jego stronę pocisk.

Ojciec panny młodej

Ze złością reaguje na wybryki gości i dąży do ich uspokojenia. W chwili bezsilności stosuje ostateczne rozwiązania - rozpyla gaz.

Pan młody i panna młoda

Pan młody jest właścicielem laboratorium, dwóch reaktorów oraz zakładu syntezy chemicznej. Panna młoda posiada z kolei siłownię oraz 6 patentów z dziedziny biochemii. Wiadomo jedynie, że są odpowiednio (pod względem materialnym) dobraną parą.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Stary człowiek i morze – streszczenie...

„Stary człowiek i morze” to najbardziej znana z powieści Ernesta Hemingwaya. Akcja rozgrywa się na Kubie zapewne na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych...

Stepy akermańskie – interpretacja...

Utwór zatytułowany „Stepy akermańskie” to sonet który otwiera cały cykl „Sonetów krymskich” napisanych przez Adama Mickiewicza....

Przeprosiny Boga – interpretacja...

„Przeprosiny Boga” Jana Kasprowicza to ludowa ballada pochodząca z ostatniego tomu utworów poety „Mój świat”. Tekst pod względem gatunkowym...

Faust – streszczenie plan wydarzeń...

Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....

Na zdrowie - interpretacja i analiza...

We fraszce podmiot liryczny zwraca się do zdrowia zauważając że jest ono potrzebne by cieszyć się jakimikolwiek radościami życia. Bez niego nie dają szczęścia ani...

Marność Daniel Naborowski –...

„Marność” Daniela Naborowskiego to krótka licząca zaledwie 10 wersów fraszka która podejmuje tematykę refleksyjno – filozoficzną....

Mit o Tantalu - opracowanie (interpretacja...

Opracowanie Mit o Tantalu to opowieść o ulubieńcu bogów który przez swą zuchwałość został skazany na wieczną karę. Mit może być interpretowany przede...

Potęga smaku – interpretacja...

„Potęga smaku” Zbigniewa Herberta to wiersz który odnosi się do konkretnej sytuacji społeczno-politycznej Polski a mianowicie czasów PRL-u. Tekst...

Wywiad – interpretacja i analiza...

Utwór Mirona Białoszewskiego „Wywiad” pochodzi z końcowego etapu życia poety. Jest on ironiczną grą z „Rozmową mistrza Polikarpa ze śmiercią”...