Romantyczne zainteresowanie przyrodą i przypisywanie jej dużej roli było charakterystycznym dla całej twórczości Adama Mickiewicza i widoczne było także w balladzie zatytułowanej „Świteź”. Można powiedzieć, że przyroda odgrywa w niej główną rolę. To tajemnicze wydarzenia, które miały miejsce nad jeziorem stają się początkiem całej fabuły, która w sobie zawiera również opis dziejów miejsca stanowiący swoistą retrospekcję osoby, która wyłoniła się z toni.
Już w pierwszej strofie bór zostaje określony epitetem ciemny, który ma za zadanie budować nastój. W kontraście do niego przedstawiona zostanie jasna tafla jeziora Świteź. Złudzenie optyczne spowodowane odbiciem nieba nocą w jeziorze potęguje wrażenie tajemniczości i niecodzienności, którą cechuje się jezioro, jak i cała przyroda w utworze. Choć jezioro zostało przedstawione jako miejsce, które może być elementem cieszącym oko, harmonijny i spokojny obraz toni zostaje zaburzony.
Przyroda staje się uczestnikiem niesamowitych wydarzeń. To z jeziora wydobywają się tajemnicze odgłosy, spokojny krajobraz zostaje zakłócony. Toń zostaje porównana do przepaści, użycie tego środka artystycznego podkreśla głębię tajemniczego jeziora. W opowieści kobiety, która wyłoniła się z jeziora ulega ono personifikacji. Możliwym jest, że „zagarnie” każdą osobę, która spróbuje się w nim zanurzyć.
Przyroda w balladzie zyskuje wymiar magiczny. Okalające jezioro rośliny okazują się być zaklętymi ludźmi, zaś całe miejsce podlega czarowi, który w wyniku modłów uratował niegdyś Świteź. Przyroda zdaje się mieć dwa oblicza. Jedno z nich jest codziennym, zachwycającym i pełnym spokoju. Drugie kryje za sobą niesamowitą historię i jest obliczem groźnym, nieobliczalnym i dla człowieka niebezpiecznym.
Przyroda w balladzie pełni ważną rolę. Nie tylko umożliwia ona na ekspozycję wydarzeń, ale i jest ich elementem. Wiernie oddany krajobraz pozwala odbiorcy na poczucie się świadkiem tajemniczych wydarzeń, w których natura odgrywa ważną rolę.
„Prometeusz skowany” to przedstawienie mitologicznej sceny które zostało dokonane przez Rubensa. Opis Obraz przedstawia mężczyznę który przykuty...
Chociaż życie nie szczędzi nam smutnych chwil porażek i rozczarowań to jednak warto skupić się w nim przede wszystkim na tym co warto kochać. Przecież obok wszystkiego...
„Dekameron” Giovanniego Boccaccia uważany jest za jedno z najważniejszych i najbardziej inspirujących dzieł doby renesansu. Wyrafinowana kompozycja bogata i zróżnicowana...
Wasilij Wierieszczagin był wybitnym rosyjskim malarzem reprezentantem naturalizmu w sztukach plastycznych. Kojarzony jest on głównie ze scenami batalistycznymi oraz...
Molier zapewne jeden z najważniejszych komediopisarzy w historii literatury tworzył w okresie uznawanym za czasy baroku. Mimo to rzadko przypisuje się go do owej epoki i można...
Behawioryzm to nurt psychologii popularny w pierwszej połowie XX wieku. Zwolennicy behawioryzmu krytykowali wcześniejszą psychologię i psychoanalizę jako coś nienaukowego....
Rusyfikacja należy do kluczowych tematów powieści Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace”. Dzieło owo wydane po raz pierwszy w 1897 roku oparte jest w dużej...
Romantyzm był epoką literacką która wykształciła specyficzny i bardzo wyrazisty rodzaj bohatera literackiego. W swoich dziełach twórcy tego okresu ukazywali...
Definicja i wyznaczniki Powieść polifoniczna to specyficzny rodzaj powieści której nazwa nawiązuje do samego zjawiska polifonii. W przeciwieństwie do monofonii nie...