Prometeusz to tytan, który w mitologii jest przedstawiony przede wszystkim jako stwórca człowieka. Z gliny i łez ulepił ludzkie ciało, a wykradziony ogień niebieski pozwolił mu tchnąć duszę w człowieka. Dbając o ludzi Prometeusz nie stroni od naginania boskich zakazów. Kradnie ogień niebieski, podstępnie skazuje Dzeusa na ofiarę składającą się z tłuszczu i kości wołu. Jego dzieje kończą się tragicznie – zostaje przykuty do skał Kaukazu, a jego wątroba jest bezustannie wydziobywana przez orła.
Chcąc dobrze scharakteryzować postać Prometeusza warto zwrócić uwagę na dwie z jego cech. Przede wszystkim jest on dobroczyńcą ludzkości. Tytan jest także buntownikiem. Najlepszym tego świadectwem są czyny Prometeusza.
Dobroczyńca ludzkości jest przede wszystkim jej stwórcą. To on jest odpowiedzialny za ulepienie człowieka i za to, że tchnął w niego życie. Mit o stworzeniu człowieka przez Prometeusza jest również opowieścią o postępie i rozwoju ludzkości. Prometeusz jest w nim przedstawiony nie tylko jako stwórca, ale i przewodnik, nauczyciel. Osoba, która odpowiedzialna była za przekazanie podstawowych umiejętności, pomoc w oswojeniu zwierząt. To postaci Prometeusza ludzie zawdzięczają pojawienie się ognia i umiejętność posługiwania się nim.
Dobroczyńca ludzkości jest jednocześnie buntownikiem. Sam fakt wykradnięcia ognia niebieskiego świadczy o jego przekorze i lekceważeniu zasad. Bunt Prometeusza widoczny jest jednak najlepiej gdy tytanowi udaje się przechytrzyć bogów. Działanie Prometeusza jest odpowiedzią na zesłanie przez bogów Pandory obdarzonej beczką pełną nieszczęść. Jej otwarcie ściągnęło na mieszkańców ziemi wszelkie choroby i troski. Prometeusz nie pozostaje bierny wobec działań bogów. Dzeusowi pozwala na wybór części wołu, którą chce otrzymywać w ofierze. Ukrywszy pod skórą kości, Prometeusz sprawił, że bóg wybrał dla siebie gorszą część zwierzęcia. Bunt tytana zostaje ukarany. Przykucie do skały Kaukazu to odpowiedź na podstęp stwórcy człowieka.
Widocznym jest, że Prometeusz to prawdziwy dobroczyńca ludzkości i buntownik, który gotów jest do poświęceń i ryzykownych zachowań w myśl przyświecającej mu idei. Charakteryzując tytana można jednoznacznie stwierdzić, że te dwie cechy charakteru są dominującymi w przypadku bohatera.
„Gloria victis” czyli „chwała zwyciężonym” krzyczy w noweli Elizy Orzeszkowej wiatr wysłuchawszy opowieści przedstawionej przez drzewa. Następnie...
„Lalka” - monumentalna powieść realistyczna - należy do tych dzieł Bolesława Prusa które najlepiej obrazują jego niesamowite zdolności artystyczne....
Definicja Indywidualizm romantyczny to pojęcie ściśle wiążące się z bohaterem twórczości charakterystycznej dla tej epoki. Oznacza ono postać wyjątkową wykraczającą...
„Folwark zwierzęcy” George’a Orwella w pewnym sensie można określić jako antyutopię. Wedle słownika terminów literackich zjawisko to odnosi się...
Wiele osób żali się na to że ich życie jest nudne. „Dzień mija za dniem i każdy jest podobny do poprzedniego” mówią się. Ale z drugiej strony...
Pablo Picasso namalował „Panny z Avignon” niewiele po ukończeniu 25 roku życia. To jak wyjątkowe stało się osiągnięcie młodego artysty można zrozumieć...
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to książkowy reportaż Hanny Krall. Centralną postacią dzieła jest Marek Edelman ostatni z żyjących przywódców...
Rusyfikacja należy do kluczowych tematów powieści Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace”. Dzieło owo wydane po raz pierwszy w 1897 roku oparte jest w dużej...
Motyw Ikara – wywodzący się z mitologii greckiej – wielokrotnie pojawiał się w dziełach późniejszych epok. Przykładami mogą być dzieła Pietera Bruegela...
