Interpretacja
Mit o Prometeuszu jest jednym z tych mitów, które wyjaśniają funkcjonowanie świata. Jest to przede wszystkim mit antropogeniczny. Opowieść wyjaśnia w jaki sposób na ziemi pojawili się ludzie, kto jest ich stwórcą oraz kto podarował im podstawową wiedzę niezbędną do życia. Sam akt stworzenia człowieka – ulepienie do z gliny odsyła do Biblii, w której ten proces został podobnie przedstawiony. Mit wyjaśnia również skąd pojawiły się na ziemi nieszczęścia. Zesłanie Pandory i otwarcie jej puszki przez Epitemeusza staje się początkiem wszystkiego tego, co złe na ziemi.
Prometeusz poza tym, że jest stwórcą człowieka, jest również gotów za niego cierpieć. Jego postawa pokazuje, że są wartości, którym warto się poświęcić nie patrząc na możliwe kary. Prometeusz w imię tych wartości pokazuje, że można złamać pewne zasady. Dopuszcza się kradzieży i oszukuje bogów by zapewnić ludziom możliwość przeżycia. Z jednej strony Prometeusz jest bohaterem, z drugiej strony jest on buntownikiem.
Ważnym elementem mitu jest kara Prometeusza. Stwórca ludzi zostaje osamotniony i skazany na wieczne męki. Czas jego cierpień jest cykliczny. Nie ma początku ani końca, bezustannie odrastająca wątroba jest bezustannie wydziobywana przez orła krążącego wokół skały Kaukazu.
Motywy
W micie pojawiają się motywy niekończącej się kary, która jest spowodowana nieposłuszeństwem wobec bogów. Pojawia się także motyw nieszczęścia, puszki Pandory i cierpienia. Sam Prometeusz natomiast jest pokazany nie tylko jako stwórca ludzi, ale i przewodnik, który daje im podstawową wiedzę i umiejętności niezbędne do przeżycia.
Bohaterowie:
Prometeusz – Stwórca człowieka, który naucza go podstawowych umiejętności i kradnie dla niego ogień niebieski. Buntownik, któremu udaje się przechytrzyć bogów i ofiarować im gorszą część wołu. Za swoje nieposłuszeństwo skazany na wieczne cierpienie. Przykuty do skały Kaukazu nękany jest przez orła, który bezustannie wydziobuje mu wątrobę.
Dzeus – Władca Olimpu, który z niepokojem patrzy na rozwój ludzkości. Chcąc uniknąć walk, które miały miejsce w przypadku starcia z gigantami, zsyła na ziemię Pandorę. Przechytrzony przez Prometeusza skazuje go na przykucie do skały Kaukazu.
Epimeteusz – Brat Prometeusza, który bierze ślub z Pandorą. To on jest odpowiedzialny za otwarcie beczki pełnej nieszczęść.
Pandora – stworzona przez bogów i zesłana na ziemię by ściągnąć na nią nieszczęścia. Niezwykle piękna kobieta, obdarzona pochlebczym charakterem, darem uwodzenia i umiejętnościami odpowiednimi dla kobiety.
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
Jan Kochanowski jak przystało na renesansowego humanistę zatopiony był w kulturze starożytnej. Oddziaływała na niego między innymi filozofia stoicka. Stoicy zalecali odnajdywanie...
Wacław Potocki łączył działalność artystyczną z udaną karierą polityczną. Na niwie państwowej osiągnął m.in. godności sędziego grodzkiego bieckiego oraz podczaszego...
„Hymn do miłości ojczyzny” Ignacy Krasicki zaprezentował w 1774 roku. Był to jego dość późny (autor miał już 40 lat) debiut literacki. Utwór...
Delfinę Potocką i Zygmunta Krasińskiego połączyło prawdziwe uczucie. Para poznała się w Neapolu w 1838 r. Szybko narodziła się między nimi szczególna więź...
Wielu autorów polskiego renesansu przedstawiało wieś jako swego rodzaju ziemski raj. Życie na wsi miało być dalekie od złudnego blichtru i zepsucia wielkiego świata...
Opracowanie „Oda do młodości” to powstały w 1820 roku utwór który bywa nazywany manifestem romantycznym. Powstała na przełomie epok oda pokazuje...
Streszczenie „Balladyna” Słowackiego poprzedzona została listem dedykacyjnym który autor zaadresował do Zygmunta Krasińskiego. Nadawca przytacza zasłyszaną...
„Julia czyli Nowa Heloiza” Jana Jakuba Rousseau należała do najpopularniejszych dzieł XVIII wieku. Książka ukazała się w 1761 roku i w ciągu czterdziestu...