Interpretacja
Mit o Prometeuszu jest jednym z tych mitów, które wyjaśniają funkcjonowanie świata. Jest to przede wszystkim mit antropogeniczny. Opowieść wyjaśnia w jaki sposób na ziemi pojawili się ludzie, kto jest ich stwórcą oraz kto podarował im podstawową wiedzę niezbędną do życia. Sam akt stworzenia człowieka – ulepienie do z gliny odsyła do Biblii, w której ten proces został podobnie przedstawiony. Mit wyjaśnia również skąd pojawiły się na ziemi nieszczęścia. Zesłanie Pandory i otwarcie jej puszki przez Epitemeusza staje się początkiem wszystkiego tego, co złe na ziemi.
Prometeusz poza tym, że jest stwórcą człowieka, jest również gotów za niego cierpieć. Jego postawa pokazuje, że są wartości, którym warto się poświęcić nie patrząc na możliwe kary. Prometeusz w imię tych wartości pokazuje, że można złamać pewne zasady. Dopuszcza się kradzieży i oszukuje bogów by zapewnić ludziom możliwość przeżycia. Z jednej strony Prometeusz jest bohaterem, z drugiej strony jest on buntownikiem.
Ważnym elementem mitu jest kara Prometeusza. Stwórca ludzi zostaje osamotniony i skazany na wieczne męki. Czas jego cierpień jest cykliczny. Nie ma początku ani końca, bezustannie odrastająca wątroba jest bezustannie wydziobywana przez orła krążącego wokół skały Kaukazu.
Motywy
W micie pojawiają się motywy niekończącej się kary, która jest spowodowana nieposłuszeństwem wobec bogów. Pojawia się także motyw nieszczęścia, puszki Pandory i cierpienia. Sam Prometeusz natomiast jest pokazany nie tylko jako stwórca ludzi, ale i przewodnik, który daje im podstawową wiedzę i umiejętności niezbędne do przeżycia.
Bohaterowie:
Prometeusz – Stwórca człowieka, który naucza go podstawowych umiejętności i kradnie dla niego ogień niebieski. Buntownik, któremu udaje się przechytrzyć bogów i ofiarować im gorszą część wołu. Za swoje nieposłuszeństwo skazany na wieczne cierpienie. Przykuty do skały Kaukazu nękany jest przez orła, który bezustannie wydziobuje mu wątrobę.
Dzeus – Władca Olimpu, który z niepokojem patrzy na rozwój ludzkości. Chcąc uniknąć walk, które miały miejsce w przypadku starcia z gigantami, zsyła na ziemię Pandorę. Przechytrzony przez Prometeusza skazuje go na przykucie do skały Kaukazu.
Epimeteusz – Brat Prometeusza, który bierze ślub z Pandorą. To on jest odpowiedzialny za otwarcie beczki pełnej nieszczęść.
Pandora – stworzona przez bogów i zesłana na ziemię by ściągnąć na nią nieszczęścia. Niezwykle piękna kobieta, obdarzona pochlebczym charakterem, darem uwodzenia i umiejętnościami odpowiednimi dla kobiety.
„Pieśń świętojańska o Sobótce” Jana Kochanowskiego ukazała się razem z cyklem „Pieśni” w 1586 roku już po śmierci autora. Składa się...
Streszczenie „Pieśń nad pieśniami” to dialog pomiędzy Oblubieńcem i Oblubienicą. W pierwszej pieśni wzajemnie zachwycają się oni urodą swego partnera. Ona...
„Pochwała złego o sobie mniemania” to wiersz Wisławy Szymborskiej który stanowi filozoficzną refleksję nad moralnością. Pod względem formalnym tekst...
Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....
Streszczenie Powieść Stefana Żeromskiego „Popioły” miała być w zamierzeniu autora przekrojowym obrazem społeczeństwa polskiego na przełomie XVIII i XIX wieku....
„Albatros” Charlesa Baudelaire’a to wiersz autotematyczny w którym twórca wypowiada się na temat istoty poezji i kondycji samego poety. W tekście...
„Koniec XIX wieku” Kazimierza Przerwy-Tetmajera to wiersz będący manifestacją młodopolskiego dekadentyzmu i kryzysu kultury europejskiej. Poeta zadaje w nim dramatyczne...
Streszczenie Utwór rozpoczyna bezpośredni zwrot do dzieci. Są one nawoływane do pójścia na wzgórze i zmawiania modlitwy za tatę. Podkreślone są zagrożenia...
Streszczenie Tom I Rok 1647 był to dziwny rok w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia. Narrator wspomina niebywale...