„Podłogo błogosław” to wiersz Mirona Białoszewskiego, pochodzący z 1957 roku. Już tytuł sugeruje, że mamy do czynienia z typowym dla poety łączeniem sacrum i profanum. Błogosławieństwo kojarzy się z wzniosłością, religią, głęboką duchowością. Ksiądz błogosławi wiernych w czasie mszy świętej, ludzie modlą się do Boga o błogosławieństwo. Tymczasem w tytule wiersza błogosławieństwa udzielać ma… podłoga. Czy można wyobrazić sobie coś bardziej codziennego, bardziej błahego niż podłoga? Zdziwienie budzi samo przyznanie podłodze roli aktywnej. Przecież zazwyczaj jest ona obiektem działań – podłogę można umyć, napastować, można ją zmieniać w czasie remontów. Ale podłoga sama nie robi nic, poza leżeniem. U Białoszewskiego dokonuje ona zaś rzeczy najbardziej podniosłych!
Akcenty komiczne kryją się też w grze słów – wynikające z brzmieniowej bliskości obu, jakże różnych przecież, słów. W dalszej części utworu poeta kontynuuję specyficzną wyliczankę, rozpoczętą tytułem. Zestawia podobne brzmieniowo słowa i konstruuje z nich pozornie nieprzystające do siebie pary (np. kartofle-flet). Zresztą mówi o tym wprost:
tu nie fis
i nie harmonia,
ale dysonans
Ten dysonans nie jest jednak celem samym w sobie, a tym bardziej jego znaczenie nie ogranicza się do roli komicznej. W owych wersach bowiem wyraża się twórcza (a także życiowa) filozofia Białoszewskiego. Poeta pragnął zestawiać sacrum i profanum – zestawiać, ale także łączyć te dwie kategorie. Dzięki temu przedmioty pozornie codzienne zyskują rangę cudowności. Z kolei figury przynależne do strefy sacrum, zrzucone zostają z piedestałów. Tak więc Białoszewski oferuje nam nie mniej, niż nowy, oryginalny sposób patrzenia na świat. Warto podążyć za wzorkiem poety i dostrzec inne znaczenia w otaczające nas rzeczywistości.
Forma utworu (kilka informacji):
– nieregularny układ rymów
– nieregularna liczba sylab w wersach
– wiersz biały
Według przyjętych zasad gatunku utwory żałobne poświęcano osobom znaczącym mężom stanu wodzom wybitnym duchownym. Jan Kochanowski odszedł od tej reguły. „Treny”...
„Ballady i romanse” Władysława Broniewskiego to wiersz przedstawiający śmierć nastoletniej Żydówki Ryfki rozstrzelanej przez bezdusznych SS-manów....
„Rzecz Czarnoleska” to wiersz Juliana Tuwima którego tytuł posłużył również całemu tomikowi. Samo sformułowanie „rzecz Czarnoleska”...
Streszczenie W biblijnej „Księdze Rodzaju” znajduje się opis potopu. Spowodowany był on zepsuciem moralnym ludzkości. Bóg niezadowolony był z tego że...
„Czarna wiosna” to wiersz Antoniego Słonimskiego napisany w roku 1919. Ma charakter autotematyczny bowiem skupia się na roli poezji jej zadaniach i problemach stojących...
„Władca Lewawu” to powieść Doroty Terakowskiej która ukazała się w 1989 roku. Książka została napisana kilka lat wcześniej i jest baśnią opowiadającą...
Streszczenie Puc i Bursztyn to dwa podwórzowe psy na gospodarstwie zarządzanym przez Katarzynę która właśnie kończy pranie. Nieraz wdają się w kłótnie...
„Traktat moralny” to jeden z trzech wielkich traktatów Czesława Miłosza który powstał w 1947 roku w Waszyngtonie. Dwa pozostałe dzieła z tego gatunku...
Powieść Romana Bratnego uchodzi za jedno z najważniejszych beletrystycznych ujęć losów pokolenia urodzonego w okolicach 1920 roku (tytułowych Kolumbów). Trzytomowa...
