„Podłogo błogosław” to wiersz Mirona Białoszewskiego, pochodzący z 1957 roku. Już tytuł sugeruje, że mamy do czynienia z typowym dla poety łączeniem sacrum i profanum. Błogosławieństwo kojarzy się z wzniosłością, religią, głęboką duchowością. Ksiądz błogosławi wiernych w czasie mszy świętej, ludzie modlą się do Boga o błogosławieństwo. Tymczasem w tytule wiersza błogosławieństwa udzielać ma… podłoga. Czy można wyobrazić sobie coś bardziej codziennego, bardziej błahego niż podłoga? Zdziwienie budzi samo przyznanie podłodze roli aktywnej. Przecież zazwyczaj jest ona obiektem działań – podłogę można umyć, napastować, można ją zmieniać w czasie remontów. Ale podłoga sama nie robi nic, poza leżeniem. U Białoszewskiego dokonuje ona zaś rzeczy najbardziej podniosłych!
Akcenty komiczne kryją się też w grze słów – wynikające z brzmieniowej bliskości obu, jakże różnych przecież, słów. W dalszej części utworu poeta kontynuuję specyficzną wyliczankę, rozpoczętą tytułem. Zestawia podobne brzmieniowo słowa i konstruuje z nich pozornie nieprzystające do siebie pary (np. kartofle-flet). Zresztą mówi o tym wprost:
tu nie fis
i nie harmonia,
ale dysonans
Ten dysonans nie jest jednak celem samym w sobie, a tym bardziej jego znaczenie nie ogranicza się do roli komicznej. W owych wersach bowiem wyraża się twórcza (a także życiowa) filozofia Białoszewskiego. Poeta pragnął zestawiać sacrum i profanum – zestawiać, ale także łączyć te dwie kategorie. Dzięki temu przedmioty pozornie codzienne zyskują rangę cudowności. Z kolei figury przynależne do strefy sacrum, zrzucone zostają z piedestałów. Tak więc Białoszewski oferuje nam nie mniej, niż nowy, oryginalny sposób patrzenia na świat. Warto podążyć za wzorkiem poety i dostrzec inne znaczenia w otaczające nas rzeczywistości.
Forma utworu (kilka informacji):
– nieregularny układ rymów
– nieregularna liczba sylab w wersach
– wiersz biały
Streszczenie Dawno temu był sobie pewien Mazur – bitny wojak który w niejednej potyczce walczył z wrogiem o Polskę. Stawał do boju z pogańskimi ludami. Z każdej...
Wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera o incipicie „Ja kiedy usta…” należy do liryki miłosnej. Poeta w bardzo śmiały sposób analizuje tu naturę aktu...
Geneza czas i miejsce akcji Powieść Edwarda Redlińskiego „Konopielka” ukazała się w 1973 roku. Przyniosła ona autorowi wielką popularność a także prestiżową...
Interpretacja Chcąc zinterpretować mit opowiadający o losach Demeter i Kory warto zwrócić uwagę na ogólną funkcję którą pełniły mity w ludzkim...
W 1789 roku francuski wynalazca Jean-Pierre Blanchard odbył nad Warszawą lot balonem. Wydarzenie to zainspirowało Adama Naruszowicza do napisania ody – z dzisiejszego...
Sonety „Z chałupy” to cykl młodzieńczych wierszy Jana Kasprowicza publikowanych na łamach „Głosu” w 1888 roku. Poeta pomimo zastosowania formy sonetu...
Analiza Utwór rozpoczyna się powtórzeniem. Pojawia się opis szczytów Tatr wokół których pojawiają się pędzone przez wiatr chmury. Wiatr...
Geneza problematyka „Początek” to najsłynniejsza bodaj powieść Andrzeja Szczypiorskiego. Ukazała początkowo w wydawnictwie paryskiej „Kultury” w...
„Kowal” to jeden z najważniejszych wierszy debiutanckiego tomu poetyckiego Leopolda Staffa „Sny o potędze” (1901). Liryk ma charakter programowy stanowi...
