Utwór Mirona Białoszewskiego „Wywiad” pochodzi z końcowego etapu życia poety. Jest on ironiczną grą z „Rozmową mistrza Polikarpa ze śmiercią”, jednym z największych arcydzieł polskiej poezji średniowiecznej. Do „mistrza Mirona” (oczywiście chodzi o samego autora), podobnie jak do jego poprzednika sprzed wieków, przychodzi śmierć i dyskutuje z nim.
W krótkim dialogu Białoszewski zmieścił wielki ładunek refleksji filozoficznej i egzystencjalnej. Pozornie utwór ma charakter komiczny – jednak w tym również odczytać można głęboką myśl, dotyczącą przemijania. Rozmowa Mirona ze Śmiercią jest groteskowa – bohater wpuszcza ją do mieszkania, biorąc za dziennikarkę. Kiedy dowiaduje się, że kostucha przyszła po niego, daleki jest od wzniosłości – swoje wypowiedzi „cedzi” przez sztuczne zęby, próbuje nieporadnie zwodzić swojego gościa grami językowymi.
Białoszewski wyraźnie pokazuje, że w przemijaniu nie ma nic wielkiego, monumentalnego. Nasze odchodzenie wiąże się z powolnym rozpadem ciała, które nie jest wzniosłe, a groteskowe (sztuczna szczęka). Również nasze próby oddalenie się od śmierci są żałosne, bowiem z góry skazane na niepowodzenie. Możemy przez lata udawać, że jesteśmy młodzi i szczęśliwi – ale wreszcie i tak czeka nas koniec.
Paradoksalnie więc, mimo kpiarskiej formy, Białoszewski odtwarza filozoficzny wymiar średniowiecznych tańców śmierci. Jednak refleksja o przemijaniu nie jest powodem do rozpaczy. Śmierć zadaje mistrzowi Mironowi ważne pytania, które skłaniają do zastanowienia zarówno bohatera, jak i nas samych – czy rzeczywiście dobrze nam na świecie? Czy koniec życia musi być tragiczny? Czy nie przynosi też spokoju i ukojenia?
Białoszewski wydaje się pozytywnie odpowiadać na ostatnie pytanie. Nie zachęca jednak do kultu śmierci, czy samobójstwa. Jego utwór to raczej pełna melancholii myśl o tym, że nawet w śmierci dopatrzeć się można pozytywnych stron.
Forma utworu (kilka informacji):
– dialog
– neologizm (śpiwko, śpiaw)
W pierwszym z Trenów poeta przyzywa do siebie wszystki płacze bo tylko one pozwolą wyrazić mu żal za utraconą Urszulką. By unaocznić swoją rozpacz wzywa łzy Heraklitowe...
Autorem wiersza „Anka to już trzy i pół roku” jest Władysław Broniewski. Utwór należy do cyklu poświęconego Joannie Broniewskiej nazywanej Anką...
W utworze „Do Fraszek” autor zwraca się do tytułowych wierszy w ten zaś sposób – do samego siebie jako do ich autora. „Do Fraszek” jest...
Streszczenie Jedna wyspa na której zgromadzono dziesięć osób – to początek opowieści w której po kolei giną kolejni bohaterowie. Każdy z nich...
Najsłynniejsze dzieło Daniela Defoe ukazało się w 1719 roku – jego popularność okazała się tak duża że jeszcze w tym samym roku doczekało się czterech dodruków...
„Pierwsza fotografia Hitlera” Wisławy Szymborskiej to wiersz który pod względem poetyki przypomina ekfrazę. Różnica polega jednak na tym że przedmiotem...
„Płonąca żyrafa” to wiersz Stanisława Grochowiaka. Tytuł utworu wyraźnie wskazuje inspirację którą był surrealistyczny obraz hiszpańskiego malarza...
„Bajki i przypowieści” Ignacego Krasickiego ukazały się po raz pierwszy w 1779 roku a w późniejszych latach wydano kilka dalszych ich tomów. Bajki...
Trzecia część „Dziadów” jest dramatem w którym świat rzeczywisty przenika się ze sferą metafizyczną. Co ciekawe – oba te plany mają równorzędne...
