Utwór Mirona Białoszewskiego „Wywiad” pochodzi z końcowego etapu życia poety. Jest on ironiczną grą z „Rozmową mistrza Polikarpa ze śmiercią”, jednym z największych arcydzieł polskiej poezji średniowiecznej. Do „mistrza Mirona” (oczywiście chodzi o samego autora), podobnie jak do jego poprzednika sprzed wieków, przychodzi śmierć i dyskutuje z nim.
W krótkim dialogu Białoszewski zmieścił wielki ładunek refleksji filozoficznej i egzystencjalnej. Pozornie utwór ma charakter komiczny – jednak w tym również odczytać można głęboką myśl, dotyczącą przemijania. Rozmowa Mirona ze Śmiercią jest groteskowa – bohater wpuszcza ją do mieszkania, biorąc za dziennikarkę. Kiedy dowiaduje się, że kostucha przyszła po niego, daleki jest od wzniosłości – swoje wypowiedzi „cedzi” przez sztuczne zęby, próbuje nieporadnie zwodzić swojego gościa grami językowymi.
Białoszewski wyraźnie pokazuje, że w przemijaniu nie ma nic wielkiego, monumentalnego. Nasze odchodzenie wiąże się z powolnym rozpadem ciała, które nie jest wzniosłe, a groteskowe (sztuczna szczęka). Również nasze próby oddalenie się od śmierci są żałosne, bowiem z góry skazane na niepowodzenie. Możemy przez lata udawać, że jesteśmy młodzi i szczęśliwi – ale wreszcie i tak czeka nas koniec.
Paradoksalnie więc, mimo kpiarskiej formy, Białoszewski odtwarza filozoficzny wymiar średniowiecznych tańców śmierci. Jednak refleksja o przemijaniu nie jest powodem do rozpaczy. Śmierć zadaje mistrzowi Mironowi ważne pytania, które skłaniają do zastanowienia zarówno bohatera, jak i nas samych – czy rzeczywiście dobrze nam na świecie? Czy koniec życia musi być tragiczny? Czy nie przynosi też spokoju i ukojenia?
Białoszewski wydaje się pozytywnie odpowiadać na ostatnie pytanie. Nie zachęca jednak do kultu śmierci, czy samobójstwa. Jego utwór to raczej pełna melancholii myśl o tym, że nawet w śmierci dopatrzeć się można pozytywnych stron.
Forma utworu (kilka informacji):
– dialog
– neologizm (śpiwko, śpiaw)
Wiersz Juliana Tuwima „Mieszkańcy” opublikowany został w 1933 roku w tomie „Biblia cygańska”. Zaliczyć go można do utworów o charakterze krytyki...
Wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Wyroki” pochodzi z 1941 roku. Dedykowany został Basi D. – chodzi oczywiście o Barbarę Drapczyńską przyszłą żonę...
Geneza „Mała apokalipsa” autorstwa Tadeusza Konwickiego ukazała się w 1979 r. Powieść wydana została w drugim obiegu a więc poza nurtem głównym i poza...
Już sam tytuł wiersza Kazimierza Wierzyńskiego przywodzi nastrój beztroski i radości życia. „Zielono mam w głowie” – tak może mówić człowiek...
Jednym z najciekawszych a zarazem najbardziej tajemniczych motywów pojawiających się w „Makbecie” Williama Szekspira jest sen. Już sama sceneria w której...
Geneza czas i miejsce akcji Komedia Moliera „Skąpiec” wystawiona została po raz pierwszy w 1668 roku. Na początku nie cieszyła się powodzeniem i szybko zniknęła...
Streszczenie Małgosia która nie jest zbyt posłuszną dziewczyną zostaje sama w domu. Niedługo potem przenosi się w inną rzeczywistość. Trafiając w miejsce którego...
Streszczenie Pewien robot mając wyruszyć w daleką drogę postanowił wyposażyć się w elektrycznego przyjaciela. W tym celu udał się do wynalazcy o którym słyszał...
Uznaje się że „Księga Psalmów” powstała pomiędzy XI a III w. p.n.e. za sprawą Dawida. Pierwotnie „Księga Psalmów” była pisana w...