Unikalne i sprawdzone teksty

Do losu – interpretacja i analiza

W wierszu „Do losu” Julian Tuwim podąża za swoimi wielkimi poprzednikami (Horacy, Kochanowski) i niejako zdaje czytelnikom raport ze swojego życia i twórczości. A życie owo było zdecydowanie udane. Poeta nie może się uskarżać, skoro otrzymał od tytułowego losu miłość, pieniądze i przede wszystkim talent. Tenże zmienia rzeczywistość, jaką obserwuje autor – zwykłe mieszkanie przeobraża się w tęczę, zachwyca mirażami. Prawdziwym szczęściem jest umiejętność przeniesienia tych wspaniałych wizji na papier. Zwykła kartka staje się lutnią trubadura, gdy poeta nanosi na nią wersy swych dzieł. Chwila tworzenia to moment, kiedy autor wręcz dotyka boskości, drży Apollinowym […] rozmysłem.

Poeta zdaje sobie sprawę, iż jego twórczość będzie żyła w sercach czytelników, kiedy jego własne ciało rozpadnie się już w proch. Paradoksalnie jednak, nie jest to dlań źródłem pociechy. W tym momencie rozpada się schemat wiersza „Exegi monumentum”. Autor zdaje sobie sprawę, że wzniósł pomnik, ale nie jest to dla niego żadną pociechą. Według poety myśl „nie wszystek umrę” to zdanie śmieszne” Przecież on sam, jako człowiek, nie będzie żył – więc co dla niego może znaczyć, iż ktoś będzie czytał jego wiersze po latach? Bohater jednego z filmów Woody’ego Allena mówi: Nie chcę żyć w swoich dziełach, chcę żyć w swoim apartamencie. W gruncie rzeczy ten prześmiewczy tekst wyraża dobrze myśl Tuwima.

Utwór „Do losu” jest dwuznaczny. Z jednej strony Tuwim podkreśla, że tworzenie poezji rzeczywiście jest cudem, szczęściem niedostępnym dla większości ludzi, czymś, co nadaje życiu smak. Jednak sprzeciwia się przypisywaniu poezji metafizycznej roli. Wprawdzie dzięki niej możemy od czasu do czasy poczuć się, jakbyśmy byli w pobliżu Apollina, ale mimo to ciągle pozostajemy ludźmi. Nawet dla największego artysty smutną pozostaje świadomość własnej śmiertelności. Udawanie, że jest inaczej, wydaje się Tuwimowi błazeńskie.

Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– apostrofa (do losu)

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Sprężyna – streszczenie problematyka...

Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...

Kazania sejmowe - opracowanie

„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...

Miło szaleć kiedy czas po temu...

Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...

Hymn o miłości – interpretacja...

Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...

Kazania sejmowe - streszczenie

Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...

Wieża – opracowanie problematyka...

Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...

But w butonierce – interpretacja...

„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...

Kazanie o miłości ku Ojczyźnie...

Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...

To lubię – interpretacja i analiza...

Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...