W wierszu „Do losu” Julian Tuwim podąża za swoimi wielkimi poprzednikami (Horacy, Kochanowski) i niejako zdaje czytelnikom raport ze swojego życia i twórczości. A życie owo było zdecydowanie udane. Poeta nie może się uskarżać, skoro otrzymał od tytułowego losu miłość, pieniądze i przede wszystkim talent. Tenże zmienia rzeczywistość, jaką obserwuje autor – zwykłe mieszkanie przeobraża się w tęczę, zachwyca mirażami. Prawdziwym szczęściem jest umiejętność przeniesienia tych wspaniałych wizji na papier. Zwykła kartka staje się lutnią trubadura, gdy poeta nanosi na nią wersy swych dzieł. Chwila tworzenia to moment, kiedy autor wręcz dotyka boskości, drży Apollinowym […] rozmysłem.
Poeta zdaje sobie sprawę, iż jego twórczość będzie żyła w sercach czytelników, kiedy jego własne ciało rozpadnie się już w proch. Paradoksalnie jednak, nie jest to dlań źródłem pociechy. W tym momencie rozpada się schemat wiersza „Exegi monumentum”. Autor zdaje sobie sprawę, że wzniósł pomnik, ale nie jest to dla niego żadną pociechą. Według poety myśl „nie wszystek umrę” to zdanie śmieszne” Przecież on sam, jako człowiek, nie będzie żył – więc co dla niego może znaczyć, iż ktoś będzie czytał jego wiersze po latach? Bohater jednego z filmów Woody’ego Allena mówi: Nie chcę żyć w swoich dziełach, chcę żyć w swoim apartamencie. W gruncie rzeczy ten prześmiewczy tekst wyraża dobrze myśl Tuwima.
Utwór „Do losu” jest dwuznaczny. Z jednej strony Tuwim podkreśla, że tworzenie poezji rzeczywiście jest cudem, szczęściem niedostępnym dla większości ludzi, czymś, co nadaje życiu smak. Jednak sprzeciwia się przypisywaniu poezji metafizycznej roli. Wprawdzie dzięki niej możemy od czasu do czasy poczuć się, jakbyśmy byli w pobliżu Apollina, ale mimo to ciągle pozostajemy ludźmi. Nawet dla największego artysty smutną pozostaje świadomość własnej śmiertelności. Udawanie, że jest inaczej, wydaje się Tuwimowi błazeńskie.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– apostrofa (do losu)
„Początek” to powieść Andrzeja Szczypiorskiego. Jej akcja rozgrywa się w okupacyjnej Warszawie przedstawione zostają jednak również wątki późniejsze...
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
Akt I Grzegorz Werle odwiedza swojego ojca Hagena zamożnego kupca. Mężczyzna od siedemnastu lat nie był w rodzinnym domu dlatego na jego cześć ma się odbyć przyjęcie....
Akcja „Cyda” Corneille’a rozgrywa się w Hiszpanii w latach walk z muzułmanami. Jednak tło historyczne jest zdecydowanie drugorzędne najważniejsze są zaś...
Interpretacja Mit o Narcyzie to opowieść o miłości która stała się uczuciem zgubnym. Narcyz odrzucał miłość innych by pokochać własne odbicie uczuciem które...
„Śpieszmy się kochać ludzi” to chyba najbardziej znany wiersz księdza Jana Twardowskiego. Czy ktoś z nas nie słyszał tych słynnych słów „Śpieszmy...
Geneza Stefan Żeromski napisał powieść „Syzyfowe prace” na podstawie własnych doświadczeń w rosyjskiej szkole. Nie jest to jednak jego autobiografia –...
Geneza problematyka „Prawiek i inne czasy” należy do najgłośniejszych utworów Olgi Tokarczuk. Opublikowana w 1996 roku powieść zapewniła młodej wówczas...
Streszczenie Powieść ukazuje losy trojga przyjaciół: Perełki Paragona i Mandżaro którzy spędzają wspólnie wakacje w małej leśniczówce położonej...
