W wierszu „Do losu” Julian Tuwim podąża za swoimi wielkimi poprzednikami (Horacy, Kochanowski) i niejako zdaje czytelnikom raport ze swojego życia i twórczości. A życie owo było zdecydowanie udane. Poeta nie może się uskarżać, skoro otrzymał od tytułowego losu miłość, pieniądze i przede wszystkim talent. Tenże zmienia rzeczywistość, jaką obserwuje autor – zwykłe mieszkanie przeobraża się w tęczę, zachwyca mirażami. Prawdziwym szczęściem jest umiejętność przeniesienia tych wspaniałych wizji na papier. Zwykła kartka staje się lutnią trubadura, gdy poeta nanosi na nią wersy swych dzieł. Chwila tworzenia to moment, kiedy autor wręcz dotyka boskości, drży Apollinowym […] rozmysłem.
Poeta zdaje sobie sprawę, iż jego twórczość będzie żyła w sercach czytelników, kiedy jego własne ciało rozpadnie się już w proch. Paradoksalnie jednak, nie jest to dlań źródłem pociechy. W tym momencie rozpada się schemat wiersza „Exegi monumentum”. Autor zdaje sobie sprawę, że wzniósł pomnik, ale nie jest to dla niego żadną pociechą. Według poety myśl „nie wszystek umrę” to zdanie śmieszne” Przecież on sam, jako człowiek, nie będzie żył – więc co dla niego może znaczyć, iż ktoś będzie czytał jego wiersze po latach? Bohater jednego z filmów Woody’ego Allena mówi: Nie chcę żyć w swoich dziełach, chcę żyć w swoim apartamencie. W gruncie rzeczy ten prześmiewczy tekst wyraża dobrze myśl Tuwima.
Utwór „Do losu” jest dwuznaczny. Z jednej strony Tuwim podkreśla, że tworzenie poezji rzeczywiście jest cudem, szczęściem niedostępnym dla większości ludzi, czymś, co nadaje życiu smak. Jednak sprzeciwia się przypisywaniu poezji metafizycznej roli. Wprawdzie dzięki niej możemy od czasu do czasy poczuć się, jakbyśmy byli w pobliżu Apollina, ale mimo to ciągle pozostajemy ludźmi. Nawet dla największego artysty smutną pozostaje świadomość własnej śmiertelności. Udawanie, że jest inaczej, wydaje się Tuwimowi błazeńskie.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– apostrofa (do losu)
Powieść autorstwa Astrid Lindgren pt. „Bracia Lwie Serce” po raz pierwszy została wydana w 1973 r. od razu zapewniając pisarce sławę i stając się jednym z...
„Unde malum” Tadeusza Różewicza to wiersz pochodzący z tomu „Zawsze fragment. Recycling” z 1998 roku. Wiersz podejmuje tematykę etyczną dotyczy...
Streszczenie Wstęp Na Żmudzi żył znamienity ród Billewiczów. Jego członkowie Wywodzili się on od samego Mendoga (wielkiego księcia który doprowadził...
Analiza Utwór rozpoczyna się wyliczeniami oraz wykrzyknieniem podkreślającymi bezradność w sytuacji poruszanej w wierszu. Kolejna strofa stanowi przedstawienie niemocy...
Krajobraz morski to jeden z najpiękniejszych jakie można sobie wyobrazić. Zmienia się on wraz z pogodą i nigdy nie daje możliwości zobaczenia go takim samym. To jedna...
Wakacyjne wyjazdy były dla mnie zawsze okazją do kupna wielu pamiątek. W swojej kolekcji mam bransoletki pocztówki czy małe figurki przypominające mi o miejscach...
„Pan Błyszczyński” to długi wiersz wręcz poemat autorstwa Bolesława Leśmiana. Utwór rozpoczyna się od opisu ogrodu tytułowego Pana Błyszczyńskiego....
Interpretacja Mit o Syzyfie to opowieść o królu Koryntu który był uwielbiany przez bogów. Na skutek własnych działań popadł jednak w ich niełaskę....
Wiersz „Do potomnego” Tadeusza Gajcego to niezwykle liryczny utwór w którym poeta buduje serię profetycznych obrazów. Podmiot próbuje...
