„Do prostego człowieka” to utwór Juliana Tuwima o przesłaniu pacyfistycznym. Napisany jest językiem prostym, pełnym wtrąceń z mowy potocznej („bujda”, „granda”, „stado dzikich bab”). Taką formę uzasadnia już tytuł – wiersz zwrócony jest do zwykłych, niekulturalnych osób. Ukazuje on fakt, że to prości ludzie są największymi ofiarami wojny – inteligencja, biznesmeni, czy urzędnicy zawsze znajdą schronienie na tyłach frontu. To chłop i robotnik musi ofiarowywać swoją krew za ideały, które tak naprawdę nie są jego.
Tuwim uznaje, że wszystkie wojny to bujda, granda zwykła. Służą one wyłącznie korzyściom warstw posiadających – walki toczą się o tereny, gdzie znaleziono surowce naturalne (nafta z ziemi sikła), o korzyści handlarzy bronią lub o umowy gospodarcze (upatrzyły tłuste szuje/cło jakieś wyższe na bawełnę). Jednak osoby zamożne nie mogą same toczyć starć, potrzebują żołnierzy, którzy poświęcą swoje życia i zdrowie za ich interesy.
Ale jak nakłonić owego tytułowego „prostego człowieka”, by zaryzykował wszystko dla materialnych korzyści obcych sobie ludzi? Według Tuwima elity posiadają wiele sposób na okłamanie ludzi – według ich propagandy wojny mają nie toczyć się o pieniądze, a o cele wyższe. Przywódcy religijni, współpracujący z generałami i biznesmenami, przywołują autorytet Boga, by poprzeć zbrojenia:
[…]wyjdzie biskup, pastor, rabin
Pobłogosławić twój karabin,
Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba,
Że za ojczyznę - bić się trzeba.
Prasa i artyści wspierają dzieło mobilizacji społeczeństwa. Przywoływane są symbole patriotyczne (kolorowe godło) i wzniosłe opowieści o bohaterach z przeszłości. Dzięki tym wszystkim „trikom” ludzie porzucają racjonalne myślenie i oddają się wojennym uniesieniom. Zwykli ludzie szybko zaczynają sami „grać” według zasad, narzuconych przez elity – „dzikie baby” obrzucają żołnierzy kwiatami, dumne, że ich synowie i narzeczeni udają się na pola bitew.
Poeta nakłania, by odrzucić te kłamstwa. Wzywa „prostego człowieka”: rżnij karabinem w bruk ulicy – jest to wezwanie do odrzucenia wojny, bowiem nie jest ona w interesie zwykłych osób. Jeśli wszyscy to sobie uświadomią, zdaje się mówić Tuwim, wreszcie zapanuje na świecie pokój, bo militaryści stracą „mięso armatnie”.
Utwór Tuwima jest wstrząsającym świadectwem ideałów pacyfistycznych. Ukazuje sposoby manipulowania opinią publiczną, by ta zgodziła się z radością na nadchodzącą wojnę – zaledwie kilkanaście lat wcześniej, w 1914 roku, ludzie z entuzjazmem powitali wybuch konfliktu! W czasie, gdy Tuwim pisał wiersz, również nie brakowało ruchów politycznych marzących o ekspansji militarnej (np. faszyzm we Włoszech) – poeta zachęca, by się im przeciwstawić. Zarazem trzeba uznać, że wiersz „Do prostego człowieka” jest nieco zbyt idealistyczny, gdy chodzi o środki zalecane, by unikać wojen. Przedstawia on też za bardzo uproszczony obraz ich przyczyn – jak dowodzą historycy, nie wszystkie wojny wybuchają dla pieniędzy. Zespół Akurat wykonuje piosenkę do tekstu Tuwima.
Forma utworu (kilka informacji):
- układ rymów aabb
- wykrzyknienie
- zapożyczenia z mowy potocznej („bujda”, „granda”, „stado dzikich bab”)
- apostrofa („O przyjacielu nieuczony…”)
Geneza Książka „Pinokio” została napisana przez włoskiego dziennikarza polityka i powieściopisarza Carlo Collodiego. Początkowo opublikowano ją w prasie w...
„Tren XIX albo sen” łączy wątki cyklu stanowi też jego podsumowanie. Poetę przez niemal całą noc dręczy bezsenność dopiero tuż przed świtem udaje mu się...
Czas i miejsce akcji „Katarynka” to nowela której akcja koncentruje się na ulicy Miodowej która mieści się w Warszawie. Większość wydarzeń dotyczy...
Streszczenie Dawno temu był sobie pewien Mazur – bitny wojak który w niejednej potyczce walczył z wrogiem o Polskę. Stawał do boju z pogańskimi ludami. Z każdej...
Streszczenie Motto: Coraz to z ciebie jako z drzazgi smolnej Wokoło lecą szmaty zapalone Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny Czy to co twoje ma być zatracone? Czy popiół...
Streszczenie „Apokalipsa” św. Jana jest to opis wizji końca świata i Sądu Ostatecznego. Ta wizja zaprezentowana jest z perspektywy jednego z proroków i...
„Wierna rzeka” to powieść Stefana Żeromskiego poświęcona powstaniu styczniowemu (1863). Jednak nie śledzimy bezpośrednio wielkiej polityki czy też najważniejszych...
„Topielec” to wiersz Bolesława Leśmiana pochodzący z 1920 roku. Tytuł sugeruje odniesienie do popularnego w kulturze ludowej motywu „żywego trupa”...
Analiza Utwór rozpoczyna się wyliczeniami oraz wykrzyknieniem podkreślającymi bezradność w sytuacji poruszanej w wierszu. Kolejna strofa stanowi przedstawienie niemocy...