„Rzecz Czarnoleska” to wiersz Juliana Tuwima, którego tytuł posłużył również całemu tomikowi. Samo sformułowanie „rzecz Czarnoleska” pochodzi od Cypriana Kamila Norwida, piszącego Czarnoleskiej ja rzeczy/Chcę - ta serce uleczy! („Moja piosenka”) Oczywiście zarówno Tuwim, jak i Norwid odnoszą się przede wszystkim do owego „świętego” miejsca polskiej poezji, jakim była siedziba Jana Kochanowskiego. Jak zauważył Czesław Miłosz: nazwa "Czarnolas" ma dla polskich poetów jedyne w swoim rodzaju, legendarne konotacje.
W Czarnolesie doszło między innymi do dramatów duchowych, jakie przeżywał Mistrz Jan po śmierci ukochanej córki Urszulki – przeżycia te stały się dlań inspiracją do napisania „Trenów”. Przypomnijmy – to bardzo istotne w kontekście wiesza Tuwima – że „Treny” opisują początkową rozpacz Kochanowskiego i jego wątpliwości, co do miłosierdzia Boga i wartości cnoty, a później odzyskanie przez poetę spokoju ducha i poczucia ładu świata.
W utworze Tuwima owa „rzecz Czarnoleska” staje się symbolem poezji jako takiej. Z pierwszych wersów wyłania się opis natchnienia, które niepokoi dziwem poetę. Artysta znajduje słowa, by zawrzeć w nich opis owych niezwykłych uczuć, jakie przeżywa. Dzięki temu „Z chaosu ład się tworzy”. Widać wyraźnie, że Tuwim przypisuje wielką rolę poezji. To ona pozwala odnaleźć w tym strasznym, mrocznym świecie ład i porządek. Dzięki niej Głuchy nierozum, ciemny sens człowieczy zostaje Zbudzony i wyzwolony. Można się nawet zastanowić, czy to nie sama poezja nadaje ten sens światu, który sam w sobie go nie posiada?
Tak, czy inaczej, artysta awansuje do roli kapłana, przewodnika, prowadzącego ludzkość przez mroczny i nieprzyjazny świat. Poeta wyjaśnia bliźnim sens życia, staje się kimś na kształt proroka.
„Rzecz Czarnoleska” opowiada o roli poezji, a także samego poety. Rola owa jest nad wyraz doniosła – twórczość nie służy bowiem rozrywce, a wyjaśnianiu rzeczy najistotniejszych. Za doskonały przykład tego typu artysty-filozofa zostaje ewidentnie uznany Mistrz Jan Kochanowski z Czarnolasu.
Forma utwory (kilka informacji) :
– układ rymów abab
– epitety (np. „ciemny sens”)
– autotematyzm
„Hymn do Nirwany” Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyraża młodopolski dekadentyzm zwątpienie w sens istnienia oraz fascynację ezoteryką i innymi niż chrześcijański...
Geneza czas i miejsce akcji Akcja utworu dzieje się w miejscowości która nie została w żaden sposób nazwana. Czytelnik ma okazję dowiedzieć się że mieści...
Streszczenie Przybysz Psycholog Kris Kelvin - główny bohater powieści - przybywa na pokładzie Prometeusza na stację Solaris. Opuściwszy statek dzięki specjalnej...
Streszczenie Cezar dał znak. Chrześcijanie zbili się w grupę gdyż z lochu dobiegały już przerażające odgłosy wydawane przez wygłodzone lwy. Ludzie wstali z miejsc...
Interpretacja Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest przede wszystkim opowieścią o niezwykłej miłości której nie przerywa nawet śmierć. Zrozpaczony Orfeusz gotów...
Streszczenie Akt pierwszy Scena I „Hamlet” rozpoczyna się sceną mającą miejsce przed zamkiem. Dwóch strażników - Bernardo i Francisko - wymienia...
„Obmyślam świat” to autotematyczny wiersz Wisławy Szymborskiej w którym autorka dokonuje refleksji nad samym procesem powstawania poezji. Najbardziej lapidarną...
Tren XIV przynosi kolejny raz w cyklu odwołanie do mitologii greckiej. Poeta zastanawia się gdzie są wrota do krainy podziemia które przekroczył Orfeusz. Tak jak mityczny...
Streszczenie Tadek zostaje wysłany na kurs dla sanitariuszy do Oświęcimia. Pobyt poza obozem upaja bohatera i jego towarzyszy. Chce również przesłać list ukochanej...