W „Piosence pasterskiej” Czesław Miłosz odwołuje się do toposu arkadii. Wizja krainy szczęśliwości, wiecznej wiosny i dostatku od stuleci pojawiała się w literaturze. Już w pierwszych linijkach wiersza odczytać można odwołania do Edenu, rajskiego ogrodu. Mienią się ogrody/Jak wielkie, ciche i łagodne morza. Słowa te wprowadzają nas w nastrój spełnienia (bo spełnienie przecież przynosi rajski ogród), ale i spokoju. Miejsce opisane przez poetę pełne jest cudownych krajobrazów (góry zielone) i wspaniałych roślin – widza zachwycają bujne trawy, Kwiaty różowe ze złotą powieką. Nastrój harmonii podkreśla muzyka, dobywająca się z fletu pastuszka.
Poeta podsumowuje:
Ogrody, piękne moje ogrody
Takich ogrodów nie znajdziesz na świecie
Ani tak czystej, wiecznie żywej wody
Ni takiej wiosny zatopionej w lecie.
Jak należy rozumieć ten opis? Przede wszystkim podkreślić trzeba, że Miłosz świadomie balansuje na granicy kiczu. Ten wytrawny znawca polskiej literatury zdaje sobie sprawę, że arkadyjski obraz wsi często pojawiał się u Jana Kochanowskiego i Mikołaja Reja – obaj ci autorzy wspominali choćby o pastuszkach przygrywających wesoło na fletach. Miłosz oczywiście zdaje sobie sprawę, że te sielankowe wizje nie miały zbyt wiele wspólnego z brutalną rzeczywistością. Dlaczego więc sam decyduje się na estetyczne nawiązanie do tych utworów? Być może noblista zrozumiał, że ta tęsknota do harmonii i ładu, do bliskiego kontaktu z naturą, jest czymś, co pozostaje wspólne ludziom wszystkich epok. Chce grać na tej tęsknocie, jednak nie decyduje się osadzić owej arkadii w konkretnym miejscu. Kochanowski mógł przedstawiać jako taką rajską przestrzeń swój Czarnolas – Miłosz podkreśla jednak, że Takich ogrodów nie znajdziesz na świecie. Oczywiście ta fraza nie wyklucza całkowicie tego, iż mógł mieć na myśli miejsce, które istnieje naprawdę. Jednak bardziej prawdopodobne, że poeta świadomie odwołuje się do czegoś, co istnieje tylko w marzeniu lub we wspomnieniu. W człowieku głęboko siedzi tęsknota za rajskim ogrodem – możemy mieć nadzieję, iż trafimy tam po śmierci lub przywoływać te miejsca, które widywaliśmy lata temu. Dobrze wiemy, że w rzeczywistości nie wyglądały one tak pięknie, jednak pieścimy te wspomnienia, choćby były podkoloryzowane.
Tytuł – „Piosenka pasterska” sugeruje nawiązanie do religii. Jezus jest pasterzem i wiersz Miłosza uznać można za formę modlitwy. Modlitwy o powrót do raju.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– personifikacja (tańczy flecik pastuszka)
– częste przywoływanie kolorów (zielone morza […] Góry zielone […] Kwiaty różowe)
Streszczenie Główna bohaterka – Sara – to córka oficera która razem z nim zamieszkuje Indie. Jednakże dziewczynka ma zostać wysłana do Anglii....
„Przeprosiny Boga” Jana Kasprowicza to ludowa ballada pochodząca z ostatniego tomu utworów poety „Mój świat”. Tekst pod względem gatunkowym...
Streszczenie Ballada rozpoczyna się opisem położenia jeziora oraz zwrotem do adresata i zachętą do zobaczenia jeziora. Pojawia się opis jeziora Świteź zarówno...
„Kwiaty zła” Charlesa Baudelaire’a to jedna z najważniejszych książek poetyckich modernizmu która zapoczątkowała również najważniejsze...
„Powrót prokonsula” Zbigniewa Herberta to wiersz którego tematem są moralne rozważania rzymskiego urzędnika. Tekst można również odczytywać...
„Rzadko na moich wargach...” to liryk Jana Kasprowicza zamykający zbiór „Księga ubogich”. Wiersz powstał w okresie I wojny światowej wielkiej...
Streszczenie Orient Express staje się miejscem w którym dzieją się rzeczy niecodzienne. Jadący nim Hercules Poirot znajduje dla siebie miejsce jedynie dzięki kontaktom...
Ogólna charakterystyka Ewangelia według św. Łukasza jest trzecią z czterech nowotestamentowych Ewangelii. Jej autorem jest prawdopodobnie lekarz uczeń apostoła Pawła....
Interpretacja Mit o Dzeusie jest opowieścią o najważniejszym z bogów który władał całym Olimpem. Jest to mit który doskonale oddaje antropomorficzność...
