Unikalne i sprawdzone teksty

Oeconomia divina – interpretacja i analiza

„Oeconomia divina” Czesława Miłosza to wiersz pochodzący z tomu „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada”. Utwór pod względem tematyki nawiązuje do poezji katastroficznej, ponieważ przedstawia apokaliptyczną wizję końca świata. Jednak poetyka wiersza jest zupełnie odmienna od nurtu katastroficznego. Nie mamy tu bowiem do czynienia z oznakami patosu, okrzykami „biada” czy stylizacją na język starotestamentowych proroków. Nastrój jest natomiast spokojny, dominuje chłodna relacja zaprzeczająca grozie przedstawianych wydarzeń.

Okazuje się, że groźny, starotestamentowy Bóg („Bóg skalnych wyżyn i gromów”) odszedł ze świata i pozostawił go ludziom. Mamy zatem do czynienia z rzeczywistością pozbawioną sacrum. Paradoksalnie najbardziej przerażająca kara dla ludzkości nie polega na ogólnoświatowej katastrofie, ale na duchowej pustce. Co więcej, ów kataklizm sakralnego wyjałowienia dokonuje się tu i teraz – w tekście pojawiają się bowiem wyraźne atrybuty współczesnej cywilizacji: „drogi na betonowych słupach”, „miasta ze szkła i żeliwa”, „lotniska”.

Metafizyczna pustka oznacza dla człowieka pozbawienie poczucia sensu. W takich okolicznościach zanika bowiem rozróżnienie tradycyjnych kierunków („wszędzie było nigdzie i nigdzie było wszędzie”). Dziedzictwo kulturowe, którego metaforą są litery ksiąg, traci swoją wartość. Ludzka mowa zostaje natomiast pozbawiona zdolności komunikacji, staje się „wrzawą języków” jak w biblijnej wieży Babel.

Paradoksalnie ludzkość tęskni do starych norm i rozpaczliwie poszukuje sensu. Pragnie sądu, a więc duchowego katharsis. Niestety wokół, niczym u Thomasa Eliota, jest jedynie jałowa ziemia. Świat pozbawiony sacrum staje się światem obcym, w którym nawet rzeczy materialne tracą realność bytu. Miłosz dostrzega zatem Nietzscheański kryzys kultury Zachodu, polegający na definitywnym końcu myślenia o rzeczywistości w kategoriach religijnych.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Mit o Prometeuszu - streszczenie...

Streszczenie Prometeusz który był jednym z tytanów uznawany jest za stwórcę człowieka. Wykradł kilka iskier z rydwanu słońca i z tego stworzył ludzką...

O książce – interpretacja i...

Wiesz Czesława Miłosza „O książce” pochodzi z 1934 roku. W tym okresie przyszły noblista działał w wileńskiej grupie poetyckiej „Żagary” a jego...

Zbrodnia i kara – opracowanie...

Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....

Antygona Sofokles - opracowanie...

Geneza „Antygona” to antyczna tragedia grecka autorstwa Sofoklesa. Jest jednym z siedmiu zachowanych w całości utworów tego twórcy. Sofokles często...

Piosenka pasterska – interpretacja...

W „Piosence pasterskiej” Czesław Miłosz odwołuje się do toposu arkadii. Wizja krainy szczęśliwości wiecznej wiosny i dostatku od stuleci pojawiała się w...

„Kronika polska” Galla Anonima...

Geneza Według ustaleń historyków literatury (mam tu na myśli przede wszystkim Mariana Plezię) utwór pisany był na zlecenie najpewniej jakiegoś dostojnika...

Nie masz i po drugi raz nie masz...

W Pieśni XII (Niemasz i po drugi raz niemasz wątpliwości) Kochanowski porusza temat zaskakują swoją aktualnością. Otóż odnosi się do zazdrości która zawsze...

Szewcy – opracowanie interpretacja...

Geneza „Szewcy” to ostatni dramat Stanisława Ignacego Witkiewicza. Dzieło powstawało aż przez siedem lat (1927 - 1934) co związane było z rozczarowaniem autora...

Krótka rozprawa między trzeba...

Streszczenie: „Krótka rozprawa...” została wydana przez Reja w 1543 roku w Krakowie pod pseudonimem Ambroży Korczbok Rożek. Jej pełen tytuł to „Krótka...