Wiesz Czesława Miłosza „O książce” pochodzi z 1934 roku. W tym okresie przyszły noblista działał w wileńskiej grupie poetyckiej „Żagary”, a jego twórczość odwoływała się do nastrojów katastroficznych. Tak jest również w przypadku tego wiersza.
Czasy, w jakich żyje poeta różnią się od wcześniejszych epok. Podkreślone zostaje to już w pierwszych wersach utworu.
W czasach dziwnych i wrogich żyliśmy, wspaniałych,
nad głowami naszymi pociski śpiewały
Jest to oczywiście odniesienie do okrutnych wydarzeń I wojny światowej, kiedy miliony młodych mężczyzn poległo w okopach – a także do konfliktów, które miały miejsce po 1918 roku (jak rosyjska wojna domowa lub wojna polsko-bolszewicka). Sformułowanie takie może brzmieć trochę buńczucznie w wierszu osoby, która wojnę oglądała z boku, jako dziecko (Miłosz urodził się w 1911 roku). Autor ewidentnie zdawał sobie z tego sprawę, więc podkreślał dalej:
lata nie mniej groźne od rwących szrapneli
nauczały wielkości tych, co nie widzieli
wojny. W pożarze sucho płonących tygodni
Tematem wiersza jest zmiana kulturowa, jaka nastąpiła na skutek I wojny i związanych z nią bezpośrednio i pośrednio wydarzeń (wspomniana zostaje chociażby rewolucja październikowa). Autor zastanawia się, czy książki tak wybitnych autorów jak Joseph Conrad, czy Cyprian Kamil Norwid zawierają treść odpowiednią do współczesnych czasów. Odpowiedź jest negatywna – artyści owi tworzyli w miarę spokojnym świecie, całkowicie różnym od Europy dwudziestolecia międzywojennego. A była to Europa szalejących nacjonalizmów, rewolucji i kryzysów ekonomicznych. Nowoczesna technologia pozwoliła rozwinąć dzieło zniszczenia na niespotykaną dotąd skalę – wspomniane zostają chociażby stada zeppelinów, będące wyraźnym odniesieniem do wojny powietrznej.
Autor nie zachwyca się swoją współczesnością, ale i nie potępia jej. Zdaje sobie sprawę, że nie miałoby to żadnego sensu, bo żadne oburzenie nie powstrzyma nadciągających wydarzeń. Może być on co najwyżej kronikarzem owych okrutnych lat, które trwają i tych jeszcze bardziej brutalnych – które dopiero nadejdą.
Więc sławę nam znaczono stworzyć - bezimienną,
jak okrzyk pożegnalny odchodzących - w ciemność.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów aabb
– epitet (epoka burzy)
– zapytanie
Fraszki to wszystko – mówi poeta. Fraszka nie oznacza jednak lubianej przez Kochanowskiego formy literackiej a coś nieistotnego pozbawionego większego znaczenia....
Streszczenie Żył sobie pewien szewczyk którego nazywano Dratewką. Zajmował się szyciem butów ale zajęcie to nie przynosiło mu zbytnich dochodów. Choć...
Streszczenie Wydarzenia ukazane w powieści dzieją się w Londynie na krótko przed wybuchem pierwszej wojny światowej. W Towarzystwie Polskim uczą się dzieci emigrantów...
Geneza „Stowarzyszenie umarłych poetów” – to amerykański dramat filmowy którego premiera odbyła się w 1989 r. (reżyseria Peter Weir). Film...
Wiersz Czesława Miłosza „Walc” pochodzi z 1942 roku. Poeta jednak nie opisuje w utworze trwającej właśnie wojny a cofa się kilka dekad do roku 1910. Przedstawia...
Motyw władzy często pojawia się w dziełach Szekspira. Wybitny angielski poeta wielokrotnie wplótł go w swe utwory (m. in. do tragedii zatytułowanej „Król...
Kazimiera Iłłakowiczówna napisała „Kolędę katyńską” w 1943 roku a więc niedługo po odkryciu przez Niemców w lasach katyńskich ciał kilkudziesięciu...
„Sonet I O krótkości i niepewności żywota człowieczego ” to niezwykle intymny i głęboki utwór w którym podmiot liryczny prowadzi rozmyślania...
Streszczenie Akcja „Powrotu posła” dzieje się w trakcie Sejmu Wielkiego. Utwór rozpoczyna się od rozmowy służących którzy komentują bohaterów...
