Złota kaczka – streszczenie, problematyka

Streszczenie

Żył sobie warszawski szewczyk imieniem Lutek. Chociaż ciężko pracował, był biedny i trudno wiązał koniec z końcem. Raz dowiedział się, że w podziemiach zamku Ordynackiego mieszka królowa, która w noc świętojańską przybiera postać Złotej Kaczki i rozdaje bogactwo tym, którzy wykonają jej polecenie.

Szewczyk uznał, że to może być świetna okazja, aby trochę się wzbogacić, dlatego w noc świętojańską przybył do lochów. Na środku jeziora pływała kaczka ze złotymi piórami. Powiedziała Lutkowi, że da mu worek złota i sprawi, że będzie bogaty do końca życia, jeśli tylko jednego dnia wyda wszystkie te pieniądze na własne potrzeby, a następnego dnia do niej wróci.

Lutek zadowolony zabrał dukaty (miał ich 100) i zaczął je wydawać. Kupił sobie piękne ubranie, drogie jedzenie, zrobił sobie wspaniałą wycieczkę po Warszawie, udał się do teatru, jednak pod koniec dnia stwierdził, że wydał tylko 10 dukatów. Nie wiedział co zrobić z pozostałymi pieniędzmi.

Zbliżał się wieczór, a Lutek szedł ulicą i zastanawiał się, na co przeznaczyć resztę pieniędzy. Wtedy zobaczył biednego, starego żołnierza, kalekę. To jemu właśnie oddał całą resztę pieniędzy, które mu pozostały.

Wtem zjawiła się złota kaczka, która zarzuciła mu niedotrzymanie umowy. Za karę Lutek stracił wszystko co miał. Przekonał się jednak, że pieniądze nie dają wcale szczęścia. Prawdziwą radość daje możliwość pomagania innym, dlatego nie warto być samolubnym.

Od tej pory życie szewczyka się zmieniło. Nie stawiając już na pierwszym miejscu pieniędzy, odnajdywał szczęście w drobnych rzeczach i w pięknych chwilach. Podszkolił się i został majstrem. Znalazł też wybrankę życia, z którą spędził wiele szczęśliwych lat.

Problematyka

„Legenda o złotej kaczce” wchodzi w skład cyklu „Legend warszawskich” Artura Oppmana. Jej głównym tematem jest pragnienie dostatniego życia, które żywi biedny szewczyk o imieniu Lutek. Nie ma w tym nic dziwnego – Lutek jest ubogim majstrem i choć ciężko pracuje, to jednak życie w ogóle go nie oszczędza. Brakuje mu pieniędzy na ubranie, często chodzi głodny i zmarznięty. Marzy o lepszym losie i o tym, by zdobyć pieniądze, dzięki którym mógłby zaspokoić swe podstawowe potrzeby. Sądzi, że wtedy byłby w pełni szczęśliwy. Pragnie, aby żyło mu się lepiej i od razu chciałby zmienić swój dotychczasowy los.

I wtedy właśnie dowiaduje się o księżniczce zaklętej w złotą kaczkę. Legenda głosiła, że ten kto ją odnajdzie, stanie się bogaty do końca życia. Bez chwili zastanowienia Lutek postanowił ją odszukać i w końcu mu się to udało. Znalazł ją na jeziorku w lochach pałacu. Okazała się być pięknością, która jednak skrywała złą, podstępną duszę. Obiecała Lutkowi, że da mu 100 dukatów, jeśli ten w ciągu dnia wyda je tylko na własne potrzeby. Nie mógł ich natomiast oddać innym ludziom – to był jedyny warunek. Dzięki temu miał być do końca życia bogaty.

Jak się jednak okazało spełnienie tego warunku nie było wcale takie proste – po wydaniu pieniędzy na własne potrzeby, szewczykowi nadal pozostała spora suma i nie wiedział na co je przeznaczyć. Wtedy spotkał głodnego, bezdomnego starca, któremu oddał resztę pieniędzy. Niestety w tym momencie utracił wszystko co miał.

Paradoksalnie to właśnie pozbawiony majątku szewczyk, poczuł się naprawdę w pełni szczęśliwy. Zrozumiał, że o wartości i szczęściu człowieka wcale nie decyduje suma pieniędzy, jaką posiada. Wkrótce odmienił swoje życie – od tej pory do wszystkiego dochodził ciężką pracą, gdyż wiedział już, że nawet pieniądze nie przychodzą łatwo. Zdobył dobry zawód, ożenił się i dzięki uczciwości, pracowitości i wytrwałości wreszcie potrafił polepszyć swój los. Przekonał się, że wcale nie potrzebuje do tego czarów.

Legenda uczy nas jaką wartość ma uczciwa, pełna poświęcenia praca, a także jednoznacznie wskazuje jaką postawę należy przyjmować w życiu.