Dawno temu w Krakowie, będącym pod rządami króla Kraka, pojawił się smok, który ulokował się na wzgórzu wawelskim w jamie pod zamkiem. Był straszliwym, ogromnym potworem o zielonej skórze, długim ogonie i ziejącej ogniem paszczy. Miał też ostre zęby, którymi pożerał swe ofiary.
Smok zarządził, aby raz w tygodniu składano mu ofiarę w postaci krowy. Niestety potem zmienił swe zachcianki i zaczął pożerać też ludzi.
W Krakowie zapanował wielki strach i wszyscy bali się wychodzić ze swoich domostw, by nie paść ofiarą potwora. Niewielu było śmiałków, którzy chcieli wyjść mu naprzeciw i ostatecznie go pokonać, uwalniając w ten sposób miasto. Chociaż odważnie wyprawiali się do jamy potwora, żaden z nich jednak nie wracał.
Zrezygnowany król nie miał już nadziei na ratunek i przewidywał najgorsze. Stad bydła było coraz mniej, a wygłodniały smok wciąż domagał się najdorodniejszych sztuk. Gdy już myślano, że nic nie da się zrobić i Kraków czeka zagłada, w mieście nieoczekiwanie zjawił się pewien Szewczyk o imieniu Dratewka, który zaoferował pomoc i zapewnił, że uda mu się pokonać smoka. Król mu co prawda nie dowierzał (w końcu tyle śmiałków już poległo), ale postanowił nie zmarnować być może ostatniej szansy.
Szewczyk obmyślił przebiegły plan – zabił dorodnego barana, po czym wypchał jego wnętrzności siarką i go zaszył. Następnie zarzucił go sobie na plecy i udał się pod smoczą jamę. Najciszej jak tylko mógł pozostawił przed grotą barana, po czym w pośpiechu uciekł. Chwilę później smok zwabiony zapachem świeżego mięsa, opuścił swą grotę i natychmiast pożarł smacznie wyglądającego barana. Siarka, którą zwierzę było wypchane, zaczęła go jednak straszliwie palić, powodując ogromne pragnienie. Smok bez namysłu rzucił się w kierunku Wisły i zaczął łapczywie pić wodę. Wypił jej tak dużo, że w końcu pękł.
Król w podzięce za bohaterstwo i spryt Szewczyka, hojnie go wynagrodził. Miasto zostało więc ocalone, a wśród mieszkańców znów zapanował spokój.
O bohaterskim czynie Szewczyka świadczy też Smocza Jama i figura wawelskiego, ziejącego ogniem smoka, którą do dziś można zwiedzać w Krakowie.
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
