Dawno temu w Krakowie, będącym pod rządami króla Kraka, pojawił się smok, który ulokował się na wzgórzu wawelskim w jamie pod zamkiem. Był straszliwym, ogromnym potworem o zielonej skórze, długim ogonie i ziejącej ogniem paszczy. Miał też ostre zęby, którymi pożerał swe ofiary.
Smok zarządził, aby raz w tygodniu składano mu ofiarę w postaci krowy. Niestety potem zmienił swe zachcianki i zaczął pożerać też ludzi.
W Krakowie zapanował wielki strach i wszyscy bali się wychodzić ze swoich domostw, by nie paść ofiarą potwora. Niewielu było śmiałków, którzy chcieli wyjść mu naprzeciw i ostatecznie go pokonać, uwalniając w ten sposób miasto. Chociaż odważnie wyprawiali się do jamy potwora, żaden z nich jednak nie wracał.
Zrezygnowany król nie miał już nadziei na ratunek i przewidywał najgorsze. Stad bydła było coraz mniej, a wygłodniały smok wciąż domagał się najdorodniejszych sztuk. Gdy już myślano, że nic nie da się zrobić i Kraków czeka zagłada, w mieście nieoczekiwanie zjawił się pewien Szewczyk o imieniu Dratewka, który zaoferował pomoc i zapewnił, że uda mu się pokonać smoka. Król mu co prawda nie dowierzał (w końcu tyle śmiałków już poległo), ale postanowił nie zmarnować być może ostatniej szansy.
Szewczyk obmyślił przebiegły plan – zabił dorodnego barana, po czym wypchał jego wnętrzności siarką i go zaszył. Następnie zarzucił go sobie na plecy i udał się pod smoczą jamę. Najciszej jak tylko mógł pozostawił przed grotą barana, po czym w pośpiechu uciekł. Chwilę później smok zwabiony zapachem świeżego mięsa, opuścił swą grotę i natychmiast pożarł smacznie wyglądającego barana. Siarka, którą zwierzę było wypchane, zaczęła go jednak straszliwie palić, powodując ogromne pragnienie. Smok bez namysłu rzucił się w kierunku Wisły i zaczął łapczywie pić wodę. Wypił jej tak dużo, że w końcu pękł.
Król w podzięce za bohaterstwo i spryt Szewczyka, hojnie go wynagrodził. Miasto zostało więc ocalone, a wśród mieszkańców znów zapanował spokój.
O bohaterskim czynie Szewczyka świadczy też Smocza Jama i figura wawelskiego, ziejącego ogniem smoka, którą do dziś można zwiedzać w Krakowie.
„Ze szczytu schodów” Zbigniewa Herberta to wiersz z tomu „Raport z oblężonego miasta” i jak cały zbiór został utrzymany w poetyce parabolicznej....
Streszczenie Akcja opowiadania (noweli) „Siłaczka” Stefana Żeromskiego rozgrywa się na polskiej prowincji znajdującej się pod panowaniem rosyjskim. Czas akcji...
Geneza Powieść zatytułowana „Doktor Dolittle i jego zwierzęta” po raz pierwszy opublikowana została w 1920 r. Można się jednak domyślać że sam jej zamysł...
Utwór Mirona Białoszewskiego „Wywiad” pochodzi z końcowego etapu życia poety. Jest on ironiczną grą z „Rozmową mistrza Polikarpa ze śmiercią”...
W Pieśni IX podmiot liryczny zwraca się do nieznanego adresata którym może być sam czytelnik. Zaleca: Nie porzucaj nadzieje Jakoć się kolwiek dzieje W życiu człowieka...
Obraz Aleksandra Gierymskiego zatytułowany „Powiśle” to dzieło które pochodzi z końca dziewiętnastego wieku. Jest to udokumentowanie za pomocą obrazu...
Rapsod to utwór poświęcony pamięci bohaterów i ich czynów. Nierzadko stanowi fragment większej całości (np. epopei) lecz funkcjonuje także jako autonomiczna...
StreszczenieStaś i Nel to dwoje dzieci których podobnie jak i ojców łączy przyjaźń. Mały Tarkowski z córką pana Rawilsona rozmawiają o aresztowaniu...
Streszczenie Puc i Bursztyn to dwa podwórzowe psy na gospodarstwie zarządzanym przez Katarzynę która właśnie kończy pranie. Nieraz wdają się w kłótnie...
