Dawno temu w Krakowie, będącym pod rządami króla Kraka, pojawił się smok, który ulokował się na wzgórzu wawelskim w jamie pod zamkiem. Był straszliwym, ogromnym potworem o zielonej skórze, długim ogonie i ziejącej ogniem paszczy. Miał też ostre zęby, którymi pożerał swe ofiary.
Smok zarządził, aby raz w tygodniu składano mu ofiarę w postaci krowy. Niestety potem zmienił swe zachcianki i zaczął pożerać też ludzi.
W Krakowie zapanował wielki strach i wszyscy bali się wychodzić ze swoich domostw, by nie paść ofiarą potwora. Niewielu było śmiałków, którzy chcieli wyjść mu naprzeciw i ostatecznie go pokonać, uwalniając w ten sposób miasto. Chociaż odważnie wyprawiali się do jamy potwora, żaden z nich jednak nie wracał.
Zrezygnowany król nie miał już nadziei na ratunek i przewidywał najgorsze. Stad bydła było coraz mniej, a wygłodniały smok wciąż domagał się najdorodniejszych sztuk. Gdy już myślano, że nic nie da się zrobić i Kraków czeka zagłada, w mieście nieoczekiwanie zjawił się pewien Szewczyk o imieniu Dratewka, który zaoferował pomoc i zapewnił, że uda mu się pokonać smoka. Król mu co prawda nie dowierzał (w końcu tyle śmiałków już poległo), ale postanowił nie zmarnować być może ostatniej szansy.
Szewczyk obmyślił przebiegły plan – zabił dorodnego barana, po czym wypchał jego wnętrzności siarką i go zaszył. Następnie zarzucił go sobie na plecy i udał się pod smoczą jamę. Najciszej jak tylko mógł pozostawił przed grotą barana, po czym w pośpiechu uciekł. Chwilę później smok zwabiony zapachem świeżego mięsa, opuścił swą grotę i natychmiast pożarł smacznie wyglądającego barana. Siarka, którą zwierzę było wypchane, zaczęła go jednak straszliwie palić, powodując ogromne pragnienie. Smok bez namysłu rzucił się w kierunku Wisły i zaczął łapczywie pić wodę. Wypił jej tak dużo, że w końcu pękł.
Król w podzięce za bohaterstwo i spryt Szewczyka, hojnie go wynagrodził. Miasto zostało więc ocalone, a wśród mieszkańców znów zapanował spokój.
O bohaterskim czynie Szewczyka świadczy też Smocza Jama i figura wawelskiego, ziejącego ogniem smoka, którą do dziś można zwiedzać w Krakowie.
Oleńka (Aleksandra) Bilewiczówna jest niezwykle istotną bohaterką „Potopu” Henryka Sienkiewicza. Wprawdzie należy do postaci drugoplanowych ale często...
„Pieśń świętojańska o Sobótce” Jana Kochanowskiego ukazała się razem z cyklem „Pieśni” w 1586 roku już po śmierci autora. Składa się...
Geneza „Król Edyp” to antyczna tragedia grecka autorstwa Sofoklesa. Jest jednym z siedmiu zachowanych w całości utworów tego twórcy. Sofokles...
Wiersz Czesława Miłosza „Walc” pochodzi z 1942 roku. Poeta jednak nie opisuje w utworze trwającej właśnie wojny a cofa się kilka dekad do roku 1910. Przedstawia...
„Księga Psalmów” od wieków należała do szczególnie popularnych części Pisma Świętego. Dość powiedzieć że odwołują się do niej jeszcze...
„Piosenka o porcelanie” Czesława Miłosza to wiersz który powstał niedługo po II wojnie światowej i odwołuje się do doświadczeń z tego trudnego czasu....
„Niebo” Wisławy Szymborskiej to wiersz w którym mamy do czynienia z filozoficzną refleksją nad światem i intelektualnymi kategoriami służącymi do jego...
W Pieśni XIV („Wy którzy pospolitą rzeczą władacie”) Jan Kochanowski odnosi się do spraw publicznych państwowych. Był to wątek częsty w jego twórczości...
„Władca Lewawu” to powieść Doroty Terakowskiej która ukazała się w 1989 roku. Książka została napisana kilka lat wcześniej i jest baśnią opowiadającą...
