Wiersz Kazimierza Wierzyńskiego „Lewa kieszeń” to pozornie opis zwykłego dnia. Jednak pod relacją o codziennych czynnościach kryje się pewna myśl filozoficzna, a także specyficzna koncepcja poezji.
Chodzę i gapię się ludziom na pięty,
[…]
I, zda się, jestem też bardzo zajęty
I też gdzieś idę w jakimś interesie
Utwór zaczyna się w ten sposób. Nie wiemy jeszcze, czy podmiot liryczny jest w dobrym nastroju, czy nie – ale możemy zauważyć, że jest w jakiś sposób rozkojarzony. Dowiadujemy się dalej, że ma on dużo spraw do załatwienia, tyle, że prawdopodobnie wszystkiego mu się nie uda „odhaczyć”. Jednak mimo to tak cudownie wszystko mi się klei!. Czyli otrzymujemy rozwiązanie zagadki nastroju podmiotu lirycznego – jest on zadowolony ze swojej sytuacji. A przecież nie robi nic istotnego! Czynności, które wykonuje są prozaiczne, banalne – nadanie depeszy na poczcie to nie jest coś, czym mógłby się zachwycać poeta doby romantyzmu, poeta-kapłan, wieszcz. Natomiast dla naszego poety w tym zwyczajnym zagonieniu kryje się niezwykła radość i szczęście. O ludzie, ludzie!, krzyczy z entuzjazmem. Zauważyć w tym można specyficzny program poetycki, widoczny też w innych utworach Wierzyńskiego. Autor ten pragnie bowiem odkryć szczęście w rzeczach zwykłych. W końcu bogactwo rzeczywistości kryje się w tym, czego zazwyczaj nie dostrzegamy. Szczęście trzeba zauważyć w rzeczach, które mijamy na co dzień:
Ach kioski, szyldy, kupcy, listonosze,
Skwery, cykliści, kino- przedstawienia!
Podsumowanie wiersza wzmacnia tę myśl. Ja świat cały noszę/W lewej kieszeni mego uniesienia. Kieszeń to coś zwykłego, banalnego, coś, czego nie zauważamy, machinalnie wkładając tam różne rzeczy – a mimo to w niej znajduje się „świat cały”. W najbliższej rzeczywistości (bo przecież jej symbolem jest owa kieszeń) odkryć możemy radość i szczęście. Wierzyński odwołuje się do witalizmu, do pochwały codzienności – koncepcje te obecne były w utworach niemal wszystkich skamandrytów, ale najmocniej właśnie u autora „Lewej kieszeni”.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– wyliczenie
– wykrzyknienie
– apostrofa („o ludzie, ludzie!”)
Geneza czas i miejsce akcji Akcja utworu dzieje się w miejscowości która nie została w żaden sposób nazwana. Czytelnik ma okazję dowiedzieć się że mieści...
Geneza Trzecia część „Dziadów” nazywana jest także „Dziadami drezdeńskimi” ze względu na fakt iż powstała właśnie w stolicy Saksonii....
„Prawa i obowiązki” to wiersz Tadeusza Różewicza pochodzący z tomu „Nic w płaszczu Prospera” (1963). Pod względem formalnym utwór jest...
Geneza czas i miejsce akcji Powieść ukazała się w roku 1911 wcześniej publikowana była w odcinkach na łamach prasy. Czas akcji przedstawionej w utworze to lata 1884 –...
„Życie na poczekaniu” to wiersz Wisławy Szymborskiej w którym autorka sięga po znany topos teatru mundi. Podmiotem lirycznym tekstu jest poetka porównująca...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Streszczenie Wydarzenia dzieją się na Antarktydzie na „stacji imienia profesora Dobrowolskiego”. Profesor razem z grupą badaczy postanawiają oznakować grupę...
„Roki” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z przedwojennego okresu twórczości poety. Autor związany był wówczas z wileńską grupą „Żagary”...
Streszczenie Akt I W listopadową noc 1900 roku w podkrakowskich Bronowicach odbywa się wesele. Dziennikarz rozmawia z Czepcem. Czepiec przekonuje że chłopi są bardzo wartościową...
