Wiersz Kazimierza Wierzyńskiego „Lewa kieszeń” to pozornie opis zwykłego dnia. Jednak pod relacją o codziennych czynnościach kryje się pewna myśl filozoficzna, a także specyficzna koncepcja poezji.
Chodzę i gapię się ludziom na pięty,
[…]
I, zda się, jestem też bardzo zajęty
I też gdzieś idę w jakimś interesie
Utwór zaczyna się w ten sposób. Nie wiemy jeszcze, czy podmiot liryczny jest w dobrym nastroju, czy nie – ale możemy zauważyć, że jest w jakiś sposób rozkojarzony. Dowiadujemy się dalej, że ma on dużo spraw do załatwienia, tyle, że prawdopodobnie wszystkiego mu się nie uda „odhaczyć”. Jednak mimo to tak cudownie wszystko mi się klei!. Czyli otrzymujemy rozwiązanie zagadki nastroju podmiotu lirycznego – jest on zadowolony ze swojej sytuacji. A przecież nie robi nic istotnego! Czynności, które wykonuje są prozaiczne, banalne – nadanie depeszy na poczcie to nie jest coś, czym mógłby się zachwycać poeta doby romantyzmu, poeta-kapłan, wieszcz. Natomiast dla naszego poety w tym zwyczajnym zagonieniu kryje się niezwykła radość i szczęście. O ludzie, ludzie!, krzyczy z entuzjazmem. Zauważyć w tym można specyficzny program poetycki, widoczny też w innych utworach Wierzyńskiego. Autor ten pragnie bowiem odkryć szczęście w rzeczach zwykłych. W końcu bogactwo rzeczywistości kryje się w tym, czego zazwyczaj nie dostrzegamy. Szczęście trzeba zauważyć w rzeczach, które mijamy na co dzień:
Ach kioski, szyldy, kupcy, listonosze,
Skwery, cykliści, kino- przedstawienia!
Podsumowanie wiersza wzmacnia tę myśl. Ja świat cały noszę/W lewej kieszeni mego uniesienia. Kieszeń to coś zwykłego, banalnego, coś, czego nie zauważamy, machinalnie wkładając tam różne rzeczy – a mimo to w niej znajduje się „świat cały”. W najbliższej rzeczywistości (bo przecież jej symbolem jest owa kieszeń) odkryć możemy radość i szczęście. Wierzyński odwołuje się do witalizmu, do pochwały codzienności – koncepcje te obecne były w utworach niemal wszystkich skamandrytów, ale najmocniej właśnie u autora „Lewej kieszeni”.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– wyliczenie
– wykrzyknienie
– apostrofa („o ludzie, ludzie!”)
Wiersz Zbigniewa Herberta „Co myśli Pan Cogito o piekle” stanowi poetycką refleksję nad sztuką i losem artysty. Poeta przedstawia tu sytuację która dla...
Autorstwo „Bulla gnieźnieńska” jest niezwykle ważnym dokumentem wydanym w Pizie w roku 1136. Sama sformułowanie – bulla – wskazuje na wagę dokumentu....
„Jagnie i wilcy” Ignacego Krasickiego należy do tych bajek w których przesłanie umieszczone jest już na początku utworu natomiast dalsza jego część...
„W niebie” to wiersz księdza Jana Twardowskiego. Utwór opowiada o człowieku który dostaje się do nieba lub tylko obserwuje je z oddali (nie jest...
Streszczenie Motto: Coraz to z ciebie jako z drzazgi smolnej Wokoło lecą szmaty zapalone Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny Czy to co twoje ma być zatracone? Czy popiół...
Streszczenie Księga W najwcześniejszych latach swego życia narrator zwykł spędzać czas z ojcem który często czytał tajemniczą Księgę. Kiedy starszy mężczyzna...
Geneza „Balladyna” została napisana przez Juliusza Słowackiego w czasie jego pobytu w Szwajcarii w roku 1834. Tragedię opublikowano w Paryżu pięć lat później...
„Ten czas” to kolejny utwór Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w którym autor analizuje losy swojego pokolenia. W wierszu zwraca się do mojej kochanej...
Geneza Pierwsza powieść Astrid Lindgren której bohaterką była Pippi Pończoszanka ukazała się w roku 1945. Sam pomysł tej postaci narodził się jednak kilka lat...
