Wiersz Kazimierza Wierzyńskiego „Lewa kieszeń” to pozornie opis zwykłego dnia. Jednak pod relacją o codziennych czynnościach kryje się pewna myśl filozoficzna, a także specyficzna koncepcja poezji.
Chodzę i gapię się ludziom na pięty,
[…]
I, zda się, jestem też bardzo zajęty
I też gdzieś idę w jakimś interesie
Utwór zaczyna się w ten sposób. Nie wiemy jeszcze, czy podmiot liryczny jest w dobrym nastroju, czy nie – ale możemy zauważyć, że jest w jakiś sposób rozkojarzony. Dowiadujemy się dalej, że ma on dużo spraw do załatwienia, tyle, że prawdopodobnie wszystkiego mu się nie uda „odhaczyć”. Jednak mimo to tak cudownie wszystko mi się klei!. Czyli otrzymujemy rozwiązanie zagadki nastroju podmiotu lirycznego – jest on zadowolony ze swojej sytuacji. A przecież nie robi nic istotnego! Czynności, które wykonuje są prozaiczne, banalne – nadanie depeszy na poczcie to nie jest coś, czym mógłby się zachwycać poeta doby romantyzmu, poeta-kapłan, wieszcz. Natomiast dla naszego poety w tym zwyczajnym zagonieniu kryje się niezwykła radość i szczęście. O ludzie, ludzie!, krzyczy z entuzjazmem. Zauważyć w tym można specyficzny program poetycki, widoczny też w innych utworach Wierzyńskiego. Autor ten pragnie bowiem odkryć szczęście w rzeczach zwykłych. W końcu bogactwo rzeczywistości kryje się w tym, czego zazwyczaj nie dostrzegamy. Szczęście trzeba zauważyć w rzeczach, które mijamy na co dzień:
Ach kioski, szyldy, kupcy, listonosze,
Skwery, cykliści, kino- przedstawienia!
Podsumowanie wiersza wzmacnia tę myśl. Ja świat cały noszę/W lewej kieszeni mego uniesienia. Kieszeń to coś zwykłego, banalnego, coś, czego nie zauważamy, machinalnie wkładając tam różne rzeczy – a mimo to w niej znajduje się „świat cały”. W najbliższej rzeczywistości (bo przecież jej symbolem jest owa kieszeń) odkryć możemy radość i szczęście. Wierzyński odwołuje się do witalizmu, do pochwały codzienności – koncepcje te obecne były w utworach niemal wszystkich skamandrytów, ale najmocniej właśnie u autora „Lewej kieszeni”.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– wyliczenie
– wykrzyknienie
– apostrofa („o ludzie, ludzie!”)
Analiza „Między nami nic nie było” to utwór składający się z czterech strof. Pierwsza z nich rozpoczyna się wykrzyknieniem podkreślającym brak związku...
Wiersz „Obłoki” stanowi część przedwojennej twórczości Czesława Miłosza. Przyszły noblista był wówczas młodym poetą związanym z wileńską...
Streszczenie „Mam na imię Maciek” Głównym bohaterem utworu jest duch Maciek – syn Oktawiusza i Porcji. Ma 120 lat i choć jest doświadczonym duchem...
Dytyramb to starożytna pieśń pochwalna na cześć Dionizosa – z niej wywodzą się takie gatunki jak tragedia i komedia. „Dytyramb” w podtytule wiersza Juliana...
Streszczenie Tom I Pensja pani Latter była od 1870 r. najznamienitszą w całej Warszawie. Jej mury opuszczały najlepsze obywatelki większość z absolwentek cieszyła się...
Interpretacja Mit o Pigmalionie to przede wszystkim opowieść o uczuciu którym obdarza się osobę niezwykłą osobę idealną. Stworzona kobieta to ideał ucieleśnienie...
Streszczenie Osoby: AA XX Akcja utworu rozgrywa się w brudnym pomieszczeniu którego ściany „przyozdobione” są zaciekami. Z sufitu zwisa goła żarówka....
Streszczenie „Nowe szaty cesarza” to baśń Hansa Christiana Andersena. Opowiada ona o władcy który uwielbiał zdobne szaty i jak mówi autor całe...
Geneza Powieść „Anna Karenina” Lwa Tołstoja powstawała w latach 1873 – 1877. Pisarz mieszkał wówczas w Jasnej Polanie i wiódł szczęśliwe...
