„Przypowieść o maku” to wiersz Czesława Miłosza, będący częścią powstałego w 1943 roku cyklu („Świat. Poema naiwne”). Podobnie jak w pozostałych utworach stanowiących ów cykl, tak i w omawianym tekście Miłosz oferuje nam wejście w świat nieco odrealniony, świat widziany z punktu widzenia dziecka. Nie oznacza to jednak, że wiersz nie skrywa głębokiej myśli filozoficznej – wręcz przeciwnie. Owa dziecięca perspektywa służy poecie do zmierzenia się z ważnym problemem życiowym.
Treść utworu jest pozornie prosta. Obserwujemy w nim „makowy” świat:
Na ziarnku maku stoi mały dom,
Psy szczekają na księżyc makowy
I nigdy jeszcze tym makowym psom,
Że jest świat większy-nie przyszło do głowy.
Tak naprawdę chodzi oczywiście o naszą planetę. Z punktu widzenia kosmosu, z punktu widzenia nieskończoności Ziemia to ziarnko – naprawdę nic więcej. Bo czy naprawdę nasza planeta tak wiele się różni od ziarnka maku w ogrodzie? Poeta w to powątpiewa.
Jak należy rozumieć ów utwór? Przede wszystkim musimy sobie uświadomić, że został on spisany w trakcie II wojny światowej, najokrutniejszego z ludzkich konfliktów. Miliony ludzi postradało wówczas życie w walkach lub egzekucjach. Niemal wszyscy europejscy Żydzi zostali zgładzeni przez zbrodnicze siły III Rzeszy, a setki tysięcy ludzi zostało zmuszonych do pracy na rzecz imperium Hitlera, jako niewolnicy. Miłosz obserwuje ten okrutny los, jaki spotyka Europę i postanawia przypomnieć czytelnikom (i samemu sobie) stare stoickie zasady. Przypomina więc, że wszystko jest względne – jednak nie po to, żeby uznać moralność za bezwartościową. Przecież czujemy sympatię do makowego domku i makowych psów, nie pragniemy ich zagłady. Owa względność, którą Miłosz ma na myśli, służy osiągnięciu spokoju ducha. Autor przypomina, że zło kiedyś się skończy, bo nawet największe bestialstwo nie jest w stanie zniszczyć ładu kosmosu. Ładu, który zawarty jest zarówno w układzie gwiazd, jak i w ziarnkach maku.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– jedenastozgłoskowiec
– epitet (makowe psy)
Analiza „Między nami nic nie było” to utwór składający się z czterech strof. Pierwsza z nich rozpoczyna się wykrzyknieniem podkreślającym brak związku...
Cyprian Kamil Norwid – jeden z najbardziej interesujących i niekonwencjonalnych twórców polskiego romantyzmu – spędził wiele czasu w Italii. Ziemia...
Geneza czas i miejsce akcji Stefan Żeromski zaczął pisanie „Popiołów” w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku. Celem autora było zarysowanie losów...
„Sokół” to dziewiąta opowieść piątego dnia „Dekameronu” w czasie którego poruszany jest temat szczęścia jakie przytrafiło się zakochanym...
„Pan Cogito o postawie wyprostowanej” to jeden z najważniejszych wierszy Zbigniewa Herberta z tomu „Pan Cogito”. Podobnie jak w tekście „Przesłanie...
Część I W piątkowe popołudnie w Moskwie na skwerze Patriasze Prudy spotykają się redaktor Michał Aleksandrowicz Berlioz i poeta Iwan Nikołajewicz Ponyriow (Bezdomny)....
Streszczenie Powieść Stefana Żeromskiego „Popioły” miała być w zamierzeniu autora przekrojowym obrazem społeczeństwa polskiego na przełomie XVIII i XIX wieku....
Streszczenie skrótowe Epos Wacława Potockiego rozpoczyna się inwokacją do Boga. Następnie pojawia się rozbudowany pełen aluzji mitologicznych i biblijnych opis ówczesnej...
Geneza Honoriusz Balzak napisał „Ojca Goriot” w 1835 roku. Powieść powstała jako część wielkiego cyklu „Komedia ludzka”. Wchodziła w skład „Scen...
