„Manifest szalony” jest wierszem Kazimierza Wierzyńskiego. Tytuł sugeruje, że mamy do czynienia z czymś, co wyjawia poglądy autora na poezję, a może nawet i na życie. I tak też jest, chociaż (znowuż, wedle tytułu) mamy do czynienia z manifestem „szalonym”. Już bowiem na początku poeta deklaruje precz z poezją!. Skąd takie oryginalne podejście?
Otóż podmiot liryczny ewidentnie zmęczony jest twórcami, zajmującymi się wielkimi sprawami. Ma dość poetów, którzy chcą być kapłanami sztuki, przewodnikami narodu lub prorokami nowych ideologii. Dla niego wszystko to jest rodzajem bezpłciowych, literackich stylów. Czego więc pragnie poeta? Szaleństwa, jak sam tytuł mówi. Jednak owo szaleństwo nie jest ponurym obłędem, chorobą psychiczną – to szaleństwo wygłupiającego się dziecka, zakochanej pary jeżdżącej na karuzeli (chociaż akurat Wierzyński tych porównań nie używa). Jego program to rozkoszne dość rozsądku!. Bo tak naprawdę, wyjaśnia, życie jest wszystkim. Wierzyński zachęca nas, byśmy skupili się na smakowaniu życia, odkrywaniu jego radości. Nie należy zamykać się w wieżach z kości słoniowej, stylizować na nieszczęśliwych romantycznych kochanków – zamiast udawać kogokolwiek, trzeba brać życie takim, jakie jest.
By nadać barwy swojemu programowi, Wierzyński przywołuje wiele obrazów, które łączy wspólne hasło: Przedziwnie mądre są wszystkie nonsensy. I tak obserwujemy ślepe kury grające w szachy, miód płynący z kranów, czy groteskowe krokodyle. Wszystkie te absurdalne elementy służą do tego, by zachęcić czytelnika do zrzucania jarzma powagi, obyczajów i stateczności. Poeta wzywa, byśmy zaczęli się cieszyć życiem, nie zastanawiając się zbytnio nad nim – tak jak czytając ten wiersz nie powinniśmy krytykować tego, że to niepoważne, dziecinne i że miód bynajmniej nie może płynąć rurami wodociągowymi.
Utwór Kazimierza Wierzyńskiego to wielki manifest chwalący wszelką witalność i radość życia. Autor zachęca, byśmy chłonęli małe rozkosze świata, bo naprawdę istotne jest to, że świeci dziś piękne słońce, a bieg po trawie daje dużo przyjemności.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– wykrzyknienie
– sformułowania z mowy potocznej (terefere-kuku)
„Dusiołek” należy do najbardziej znanych wierszy Bolesława Leśmian. Polski poeta wskrzesza w nim świat ludowych legend i podań. Czytelnik zostaje już na początku...
„Dżuma” to najsłynniejsza powieść Alberta Camusa. Jej głównym bohatera a także narratorem (co okazuje się pod koniec dzieła) jest lekarz Bernard Rieux....
Streszczenie Dziwny dom Na ulicy Wierzbowej 13 stał blok który miał 13 pięter. Raz przyszedł do niego listonosz który miał listy polecone dla mieszkańców...
Wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej „Nike” pochodzi z 1926 roku. Był to okres fascynacji autorki japońską poezją haiku – i właśnie takim polskim...
„Biblia królowej Zofii” zwana inaczej „Biblią Szaroszpatacką” to jeden z ważniejszych zabytków istotny nie tylko z powodów religijnych...
„Marność” Daniela Naborowskiego to krótka licząca zaledwie 10 wersów fraszka która podejmuje tematykę refleksyjno – filozoficzną....
Streszczenie Hej wysoko ci u nas technika stanęła wysoko... Pan młody posiadał leżące pod lasem laboratorium dwa reaktory oraz zakład chemicznej syntezy. Z kolei majątek...
Streszczenie „Balladyna” Słowackiego poprzedzona została listem dedykacyjnym który autor zaadresował do Zygmunta Krasińskiego. Nadawca przytacza zasłyszaną...
Geneza czas i miejsce akcji Opowieść o losach sierotki oraz krasnoludków rozgrywa się w kilku miejscach. Pierwszym z nich jest zamek krasnali który zamieszkują...