„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz, jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób, w jaki autor zamierza obchodzić się ze wszelkimi konwencjami. Z jednej strony podkreśla on humor i oryginalność utworu– w końcu brzmieniowe skojarzenie buta i butonierki budzi rozbawienie. Z drugiej wszakże ukazuje anarchiczny, burzycielski charakter tej poezji. Butonierka to część marynarki – ta zaś symbolizuje ułożone, mieszczańskie życie. Artysta natomiast zamierza w ową spokojną egzystencję wprowadzić ferment – ferment twórczy, ale brutalny.
Utwór stanowi pochwałę poetyckiego geniuszu… samego Jasieńskiego. Nie było to zresztą niczym dziwnym, bowiem futuryści chętnie pozowali na geniuszy, za którymi inni muszą zdążać. Była to świadoma strategia artystyczna. Już nie młodzi poeci mieli starać się o łaski krytyków i czytelników – teraz to oni, pełni energii artyści mieli dyktować warunki.
Wiesz nie jest jednak zachwytem nad Jasieńskim, który jest po prostu Jasieńskim. Jasieński to geniusz, bowiem potrafi on wyrazić ducha epoki – a ten duch to futuryzm(nazwa ta przywołana zostaje bezpośrednio). Czym zaś jest ów futuryzm? Nie zostaje to wyrażone wprost, ale czytelnik może się domyślić – to ruch, to energia, to siła. Jasieński opisuje siebie przy pomocy sformułowań kojarzących się z tymi cechami: Teraz jestem słoneczny, siebiepewny i rad.[…] „Stawiam kroki milowe, zamaszyste, jak świat. […] „Bo mnie niesie coś wiecznie, motorycznie i przed.
Z kolei jego krytycy są nieruchomi, stoją w „parkocieniu” i co najwyżej dyskutują o sztuce. Są zniewieściali (meeting panieński), kiedy Jasiński uosabia męskość i siłę. Mogą go co najwyżej próbować dogonić.
W krótkim wierszu Jasieński wyraża to, co charakterystyczne dla futuryzmu. Pochwałę ruchu, czynu i energii – zarazem robi to z urokiem i humorem.
Forma utworu (kilka informacji):
–układ rymów abab
–sformułowania kojarzące się z ruchem, energią (motorycznie)
–neologizmy (parkocień)
–sformułowania z obcych języków (meeting)
„Konopielka” Edwarda Redlińskiego zaczyna się opisem poranka we wsi Taplary. Poznajemy gospodarstwo Kaziuka głównego bohatera. Okazuje się że w nocy krowa...
„Pantofelek” to utwór Andrzeja Bursy. Przestawia coś w rodzaju dialogu dwóch postaci (choć widzimy wypowiedzi tylko jednej z nich). Podmiot liryczny...
Streszczenie Utwór rozpoczyna bezpośredni zwrot do dzieci. Są one nawoływane do pójścia na wzgórze i zmawiania modlitwy za tatę. Podkreślone są zagrożenia...
Streszczenie Część I Powieść poprzedza dedykacja dla żony Krystyny i cytat z „Domu umarłych” Fiodora Dostojewskiego. Witebsk – Leningrad – Wołogda...
„Niebo” Wisławy Szymborskiej to wiersz w którym mamy do czynienia z filozoficzną refleksją nad światem i intelektualnymi kategoriami służącymi do jego...
Geneza Powieść Antoniego Libery „Madame” ukazała się w 1998 roku. Autor wysłał ją na konkurs wydawnictwa Znak jednak pracował nad nią już od kilku lat....
“Książka” to wiersz Zbigniewa Herberta w którym poeta wykorzystuje topos księgi. Księga w tradycji literackiej to oznaka najwyższej tajemnej wiedzy przeznaczonej...
Streszczenie Król Syzyf był władcą Koryntu. Jego życie wolne było od trosk. Sam zamieszkiwał w pięknym pałacu a kraj przez niego rządzony słynął z dostatku....
„Nn próbuje sobie przypomnieć słowa modlitwy” to wiersz Stanisława Barańczaka. NN oznacza „nazwisko nieznane” – skrót taki często...
