“Nienawiść” to wiersz Wisławy Szymborskiej, w którym poetka gorzko podsumowuje karierę tego uczucia na przestrzeni dziejów. Nienawiść jawi się wręcz jako najpotężniejsza z ludzkich emocji.
Poetka portretując nienawiść sięga po personifikację. Posługuje się również ironią, stwierdza bowiem, że „dobrze się trzyma” – nawiązuje tym samym do komplementu, jakim zwykle obdarza się ludzi w starszym wieku. Zostaje ona porównana do sportowca, który lekko przeskakuje kolejne przeszkody. Natura nienawiści odróżnia ją od innych uczuć, zostaje ona opisana za pomocą paradoksów: jest od innych jednocześnie starsza i młodsza, „sama rodzi przyczyny”, zasypia, ale „nigdy snem wiecznym”. Nienawiść jest zatem nieśmiertelna, zawsze gotowa by na nowo zaistnieć i będąca sama dla siebie pretekstem.
Do działania nienawiść wykorzystuje wszystko, nawet wartości o najwyższej randze takie, jak religia, ojczyzna czy sprawiedliwość. Upaja się sama sobą niczym w miłosnej ekstazie. W porównaniu z nienawiścią inne uczucia są „cherlawe i ślamazarne”. W liczbie wyznawców i efektowności działań nie dościga jej ani braterstwo ani współczucie.
Nienawiść jak na ironię losu pozostawia po sobie w historii liczne ślady. Dzieje pełne są jej ofiar na stadionach i placach. Poetka buduje pozorny panegiryk na cześć nienawiści. Zachwyca się jej dziełami: pożarami, zgliszczami i ruinami. Pochwała ta ma jednak charakter ironiczny i okazuje się ukrytą inwektywą.
Wiersz stanowi gorzką refleksję nad historią i ludzką naturą. Spośród wszystkich dokonań człowieka na czoło nieodmiennie wysuwa się nienawiść. W ostatniej strofie poetka dokonuje przewrotnego rozmontowania zwyczajowego powiedzenia, zgodnie z którym nienawiść jest ślepa. Stwierdza mianowicie, że sprawa wygląda wręcz odwrotnie – nienawiść „ma bystre oczy snajpera”. Dzięki nim jako jedyna nie lęka się przyszłości, wie bowiem, że jak zwykle będzie triumfować.
Streszczenie Druga część „Dziadów” rozpoczyna się cytatem zaczerpniętym z „Hamleta” Williama Szekspira: Są dziwy w niebie i na ziemi o których...
Makbet jest tytułowym bohaterem tragedii Williama Szekspira. Dzielny tan Glamis i Kawdoru podniósł rękę na karmiącą go królewską dłoń i zamordował Dunkana...
Księga pierwsza – Gospodarstwo „Pan Tadeusz” rozpoczyna się inwokacją do Litwy, w której kraj ten porównany zostaje do zdrowia. Następn
W okresie renesansu niezwykłą popularność zdobyły w Europie dzieła zwierające wskazówki jak prowadzić godne i dobre życie. Autorzy analizowali jaka edukacja jest...
W literaturze XVIII-wiecznej wielką popularność zdobył motyw zakochanych pasterzy (pojawiający się już wcześniej). Życie wiejskie przedstawiano jako arkadyjski ideał...
Geneza „Kwiatki świętego Franciszka” powstały w drugiej połowie XIV wieku. Spisane zostały pierwotnie w języku łacińskim dopiero później przetłumaczono...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
„Podłogo błogosław” to wiersz Mirona Białoszewskiego pochodzący z 1957 roku. Już tytuł sugeruje że mamy do czynienia z typowym dla poety łączeniem sacrum...