“Nienawiść” to wiersz Wisławy Szymborskiej, w którym poetka gorzko podsumowuje karierę tego uczucia na przestrzeni dziejów. Nienawiść jawi się wręcz jako najpotężniejsza z ludzkich emocji.
Poetka portretując nienawiść sięga po personifikację. Posługuje się również ironią, stwierdza bowiem, że „dobrze się trzyma” – nawiązuje tym samym do komplementu, jakim zwykle obdarza się ludzi w starszym wieku. Zostaje ona porównana do sportowca, który lekko przeskakuje kolejne przeszkody. Natura nienawiści odróżnia ją od innych uczuć, zostaje ona opisana za pomocą paradoksów: jest od innych jednocześnie starsza i młodsza, „sama rodzi przyczyny”, zasypia, ale „nigdy snem wiecznym”. Nienawiść jest zatem nieśmiertelna, zawsze gotowa by na nowo zaistnieć i będąca sama dla siebie pretekstem.
Do działania nienawiść wykorzystuje wszystko, nawet wartości o najwyższej randze takie, jak religia, ojczyzna czy sprawiedliwość. Upaja się sama sobą niczym w miłosnej ekstazie. W porównaniu z nienawiścią inne uczucia są „cherlawe i ślamazarne”. W liczbie wyznawców i efektowności działań nie dościga jej ani braterstwo ani współczucie.
Nienawiść jak na ironię losu pozostawia po sobie w historii liczne ślady. Dzieje pełne są jej ofiar na stadionach i placach. Poetka buduje pozorny panegiryk na cześć nienawiści. Zachwyca się jej dziełami: pożarami, zgliszczami i ruinami. Pochwała ta ma jednak charakter ironiczny i okazuje się ukrytą inwektywą.
Wiersz stanowi gorzką refleksję nad historią i ludzką naturą. Spośród wszystkich dokonań człowieka na czoło nieodmiennie wysuwa się nienawiść. W ostatniej strofie poetka dokonuje przewrotnego rozmontowania zwyczajowego powiedzenia, zgodnie z którym nienawiść jest ślepa. Stwierdza mianowicie, że sprawa wygląda wręcz odwrotnie – nienawiść „ma bystre oczy snajpera”. Dzięki nim jako jedyna nie lęka się przyszłości, wie bowiem, że jak zwykle będzie triumfować.
„Doktór Piotr” jest dłuższą nowelą Stefana Żeromskiego. Akcja rozgrywa się w zaborze rosyjskim pod koniec XIX wieku. Streszczenie Na początku poznajemy...
Geneza „Cyd” jest jednym z najbardziej znanych utworów Corneille’a. Wystawiona po raz pierwszy w 1637 roku tragikomedia skutkowała tak zwanym „sporem...
„Pierwsza przechadzka” to wiersz Leopolda Staffa napisany w 1946 roku. Utwór powstał tuż po II wojnie światowej i traktuje właśnie o owym trudnym czasie...
Wiersz Antoniego Słonimskiego „Smutno mi Boże” pochodzi z lat dwudziestych XX wieku. Tytuł i treść nawiązują do „Hymnu” Juliusza Słowackiego (znanego...
„Stary Prometeusz” to wiersz Zbigniewa Herberta w którym poeta przedstawia odmienny od utrwalonego w tradycji wizerunek mitologicznego tytana. W tekście tym...
„Pantofelek” to utwór Andrzeja Bursy. Przestawia coś w rodzaju dialogu dwóch postaci (choć widzimy wypowiedzi tylko jednej z nich). Podmiot liryczny...
Wiersz „Przedśpiew” Leopolda Staffa pochodzi z tomu „Gałąź kwitnąca” (1908). Tekst stanowi poetyckie credo artysty. Poeta wypowiada się w nim bowiem...
Streszczenie „Królowa śniegu” jest baśnią napisaną przez duńskiego pisarza Hansa Christiana Andersena. Pierwsza jej część opowiada historię magicznego...
Streszczenie Tomasza Judyma poznajemy w Paryżu jako studenta medycyny. Ma dwadzieścia kilka lat. W czasie zwiedzania Luwru spotyka swoje rodaczki – starszą dystyngowaną...