„Portret kobiecy” Wisławy Szymborskiej to wiersz, w którym autorka, jak sam tytuł wskazuje, podejmuje próbę stworzenia wizerunku kobiety. Szybko jednak okazuje się, że jest to zadanie niewykonalne, ponieważ pod pojęciem „kobieta” kryje się nieskończona ilość fizjonomii, charakterów i losów.
Początkowe wersy odnoszą się do samego zadania konstruowania literackiego portretu kobiety. Już na poziomie intelektualnych przygotowań podmiot liryczny dochodzi do wniosku, że podjął się rzeczy niemożliwej. Równoprawne wydają się bowiem sądy: „to łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby”. Wszystko zależy zatem od przyjętej perspektywy. Posługiwanie się generalizacją i stereotypem ułatwi przedsięwzięcie, z kolei wgłębianie się w szczegóły – utrudni.
Kobiecy portret stworzony przez Szymborską stanowi zatem eklektyczne pomieszanie różnych schematów i dyskursów, w jakich umieszcza się problem kobiecości. Już samą fizjonomię kobiety można opisać na rozmaite sposoby. Jej oczy mogą być bowiem „modre” (w języku ludowym), po prostu „szare”, „wesołe” (jeśli opisujemy nie barwę, ale wrażenie) czy „bez powodu pełne łez” (stereotyp mówiący o skłonności kobiet do płaczu).
Stosunek kobiety do mężczyzny można rozpatrywać z perspektywy piętnujących moralnych ocen („śpi z nim jak pierwsza z brzegu”) lub z perspektywy miłości („jedyna na świecie”). Kobieta może urodzić wiele dzieci, ale może też pozostać bezdzietna.
Poetka bardzo dogłębnie analizuje stereotypy na temat kobiecości tkwiące w naszej kulturze i za pomocą paradoksów obnaża ich wzajemną sprzeczność. Mówi się zatem, że kobieta jest „naiwna”, ale z drugiej strony „najlepiej doradzi”, ponieważ jest wrażliwa. Następnie kobieta bywa postrzegana jako „słaba” płeć, ale „udźwignie” – potrafi znosić życiowe przeciwności.
Przypisuje się kobiecie opiekuńczość i czułość, a z drugiej strony skłonność do agresji i kłótni. Jedyne spójne wymaganie kultury wobec kobiety dotyczy jej wieku – kobieta ma być wiecznie młoda. Tylko młodość zapewnia bowiem zachowanie kobiecej tożsamości.
Szymborska pokazuje zatem, że nie można stworzyć spójnego portretu kobiety, ponieważ rzeczywistość nie przystaje do myślowych schematów i stereotypów.
Utwór pt. „Słodki bój” możemy zaliczyć do pieśni typowej dla Anakreonta. Została ona nazwana „anakreontykiem” i charakteryzowała się...
Interpretacja Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest przede wszystkim opowieścią o niezwykłej miłości której nie przerywa nawet śmierć. Zrozpaczony Orfeusz gotów...
Streszczenie Wokół pewnego mężczyzny zgromadzili się grzesznicy by słuchać jego słowa. Powiedział im że ktoś kto ma 100 owiec i zaginie mu jedna zostawia 99...
„Kwiaty zła” Charlesa Baudelaire’a to jedna z najważniejszych książek poetyckich modernizmu która zapoczątkowała również najważniejsze...
W 1551 r. po wielkim pożarze miasta odbudowywano ratusz a wykonanie specjalnego zegara na wieżę ratuszową zlecono mistrzowi – niejakiemu Bartłomiejowi z Gubina. Ponieważ...
„Nie wierzę w nic” to jeden z dekadenckich wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Poeta daje w nim wyraz swojemu zwątpieniu we wszystkie znane wartości a także...
Geneza czas i miejsce akcji Akcja noweli ma miejsce na wyspie koło Panamy a jej czas to koniec wieku XIX na co wskazywać mogłaby historia opowiedziana przez latarnika dotycząca...
„Zaczarowana dorożka” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego to wiersz z tomu pod tym samym tytułem z 1946 roku. Poeta w utworze tym przypominającym śpiewną balladę...
Julian Tuwim to jeden z najwybitniejszych polskich poetów. Ma on na swoim koncie ważne dzieła dla dorosłych poematy dotyczące sytuacji politycznej a także przekłady...