Unikalne i sprawdzone teksty

Radość pisania – interpretacja i analiza

 „Radość pisania” to wiersz Wisławy Szymborskiej o charakterze autotematycznym. Poetka przedstawia w nim refleksję nad aktem twórczym, a także stawia pytania o relację pomiędzy literaturą a rzeczywistością. Sytuacja liryczna w wierszu sytuuje się na pograniczu dwóch światów: prawdy i fikcji. Przestrzeń tworzą więc las, będący jednocześnie kartką papieru, postaci to „napisana sarna”, myśliwi i sama autorka, na płaszczyźnie wydarzeń mamy zaś do czynienia z opowieścią o polowaniu na sarnę i o tworzeniu poezji.

Niejednoznaczny status świata oddaje poetka za pomocą różnorodnych środków poetyckich. Ważną rolę odgrywają tu epitety: „napisana sarna” sugeruje bowiem fikcyjność zwierzęcia, „pożyczone nóżki” oznaczają zaś, że sarna jest bytem niesamodzielnym, zależnym od autorki. Kalka wody odbijająca łebek sarny jest metaforą literatury, która próbuje imitować rzeczywistość. Onomatopeja ciszy szeleszczącej po papierze przywodzi na myśl skrzypienie pióra po papierze. Różnica pomiędzy ciszą literacką i rzeczywistą polega zaś na tym, że prawdziwa cisza oznacza brak dźwięku, w literaturze zaś jest istniejącym słowem.

Sarna jest zagrożona przez myśliwych. Nie są oni jednak prawdziwi – to litery, które „czają się do skoku”. Istotny jest ich gest przymrużenia oka, który sugeruje, aby nie brać polowania zbyt poważnie. Okazuje się, że w świecie literackim panują czarno-białe prawa. Chodzi o odniesienie do czarnego atramentu na białym tle, ale także o to, że prawa te są jednoznaczne. Albo coś jest dobre albo złe – nie ma stanów pośrednich. Tymczasem w rzeczywistości istnieje mnóstwo etapów „pomiędzy”. Ponadto w rzeczywistości człowiek podlega wieczności, a więc śmierci. W literaturze zaś wieczność można podzielić na różne odcinki, da się ją zatrzymać w dowolnym momencie. Tym samym poeta lub czytelnik może decydować o czyimś życiu albo śmierci.

Literatura wydaje się zatem światem alternatywnym doskonalszym od rzeczywistości. Twórca może bowiem nad nią w pełni panować, dowolnie kreować, a nawet pokonywać śmierć. Poetka nazywa nawet akt pisania „zemstą ręki śmiertelnej”, a więc zemstą dokonywaną na rzeczywistości, której nie można zmienić. Można jednak ostatnie słowa podmiotu odczytywać w sposób ironiczny. Wówczas okaże się, że sympatia autorki leży jednak po stronie rzeczywistości – piękne jest bowiem to, co nietrwałe, nad czym nie ma się kontroli i czego nie można posiadać na własność. Rozwiązanie dylematu „Radości pisania” pozostaje zatem otwarte.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Mit o Prometeuszu - streszczenie...

Streszczenie Prometeusz który był jednym z tytanów uznawany jest za stwórcę człowieka. Wykradł kilka iskier z rydwanu słońca i z tego stworzył ludzką...

O książce – interpretacja i...

Wiesz Czesława Miłosza „O książce” pochodzi z 1934 roku. W tym okresie przyszły noblista działał w wileńskiej grupie poetyckiej „Żagary” a jego...

Zbrodnia i kara – opracowanie...

Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....

Antygona Sofokles - opracowanie...

Geneza „Antygona” to antyczna tragedia grecka autorstwa Sofoklesa. Jest jednym z siedmiu zachowanych w całości utworów tego twórcy. Sofokles często...

Piosenka pasterska – interpretacja...

W „Piosence pasterskiej” Czesław Miłosz odwołuje się do toposu arkadii. Wizja krainy szczęśliwości wiecznej wiosny i dostatku od stuleci pojawiała się w...

„Kronika polska” Galla Anonima...

Geneza Według ustaleń historyków literatury (mam tu na myśli przede wszystkim Mariana Plezię) utwór pisany był na zlecenie najpewniej jakiegoś dostojnika...

Nie masz i po drugi raz nie masz...

W Pieśni XII (Niemasz i po drugi raz niemasz wątpliwości) Kochanowski porusza temat zaskakują swoją aktualnością. Otóż odnosi się do zazdrości która zawsze...

Szewcy – opracowanie interpretacja...

Geneza „Szewcy” to ostatni dramat Stanisława Ignacego Witkiewicza. Dzieło powstawało aż przez siedem lat (1927 - 1934) co związane było z rozczarowaniem autora...

Krótka rozprawa między trzeba...

Streszczenie: „Krótka rozprawa...” została wydana przez Reja w 1543 roku w Krakowie pod pseudonimem Ambroży Korczbok Rożek. Jej pełen tytuł to „Krótka...