Unikalne i sprawdzone teksty

Kobiety Rubensa – interpretacja i analiza

„Kobiety Rubensa” Wisławy Szymborskiej to wiersz, w którym poetka snuje rozważania na temat zmienności kanonów piękna. Czyni to na przykładzie słynnych „rubensowskich kształtów”, a więc ulubionych modelek barokowego malarza. Jak wiadomo, Peter Paul Rubens portretował kobiety o puszystych sylwetkach, co zresztą było zgodne z siedemnastowiecznym wyobrażeniem piękna.

Podmiotem lirycznym w wierszu jest współczesny odbiorca sztuki, który patrzy na obrazy Rubensa z wyraźną dezaprobatą. Nie przemawiają do niego „waligórzanki”, które „gnieżdżą się w stratowanych łożach” i „śpią z otwartymi do piania ustami”. Leksykalna warstwa tekstu obfituje w określenia wartościujące o znaczeniu negatywnym. Można powiedzieć, że widok kobiet Rubensa budzi w odbiorcy wręcz obrzydzenie. Odnosi on wrażenie wyraźnego nadmiaru i przesytu, a także zwierzęcości. Cechy te zostają oddane w wierszu za pomocą hiperbolizacji. Ten środek stylistyczny nie został użyty przypadkowo, hiperbola to bowiem podstawowa figura retoryczna baroku.

Wspomniane jakości przekładają się na cały obraz epoki baroku, która jawi się jako emanacja ostrych barw: złota, czerwieni, perwersyjnej erotyki i nieumiarkowania w jedzeniu i piciu. Podmiot liryczny w apostrofach do kobiet Rubensa podkreśla właśnie te cechy. Określa je za pomocą wymownych peryfraz: „córy baroku”, „rozdynione”, „nadmierne”, „podwojone”, „potrojone”, „tłuste dania miłosne”.

W wierszu podkreśla się jednak, że i w epoce baroku istniały kobiety o zupełnie odmiennych kształtach, nie zostały tylko umieszczone na obrazach. Ich urodę postrzegano bowiem jako brzydotę. Nazywa się je zatem „wygnankami stylu”. W tekście szczupłe modelki zostają porównane do kościstych ptaków, które na „sterczących łopatkach próbują ulecieć”.

Poetka ironicznie zauważa, że w trzynastym wieku kobiety o szczupłych kształtach zostałyby obdarzone aureolą, stałyby się bowiem modelkami postaci świętych. Z kolei w XX stuleciu znalazłyby się one na srebrnym ekranie. Szczupłość to bowiem ideał współczesnego piękna.

Szymborska w wierszu „Kobiety Rubensa” pokazuje zatem, że piękno jest kategorią umowną. Kanony tego, co uważa się za piękne, zmieniają się bowiem na przestrzeni dziejów.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Sprężyna – streszczenie problematyka...

Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...

Uwagi śmierci niechybnej Józef...

Ksiądz Józef Baka (1706 1707 – 1780) był jezuitą misjonarzem oraz poetą. Okres jego działalności twórczej przypadł na schyłkowy czas baroku co znajduje...

Z chałupy – interpretacja ogólna...

Sonety „Z chałupy” to cykl młodzieńczych wierszy Jana Kasprowicza publikowanych na łamach „Głosu” w 1888 roku. Poeta pomimo zastosowania formy sonetu...

Ania z Zielonego Wzgórza – streszczenie...

Streszczenie Historia Ani z Zielonego Wzgórza rozpoczyna się w dniu w którym rodzeństwo Mateusz oraz Maryla adoptują dziewczynkę. O przyczynach tej decyzji...

Przypowieść o Synu Marnotrawnym...

Streszczenie Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy zapragnął swojej części majątku by odjechać z dala od domu gdzie roztrwonił wszystko. Zaczął...

Kazania sejmowe - streszczenie

Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...

Eviva l'arte! - interpretacja i...

„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...

Do Magdaleny - interpretacja i analiza...

Jan Kochanowski wielokrotnie poruszał w swojej twórczości temat relacji damsko-męskich. Niejednokrotnie czynił to w sposób prześmiewczy lub wręcz frywolny....

Ranyjulek – interpretacja i analiza...

Wiersz „Ranyjulek” Juliana Tuwima jest charakterystyczną dla tego autora – przynajmniej na pewnym etapie jego twórczości (lata dwudzieste) –...