„Nic dwa razy” to wiersz Wisławy Szymborskiej, w którym poetka wyraża zdziwienie nad naturą ludzkiej egzystencji. W fakcie przemijania odnajduje ona zarówno negatywne, jak i pozytywne aspekty. Obiegowe powiedzenie „Nic dwa razy się nie zdarza” staje się w wierszu punktem wyjścia do rozbudowanej refleksji składającej się z kolejnych paradoksów.
Spostrzeżenie to odnosi się do dwóch najważniejszych chwil w ludzkim życiu, a więc narodzin i śmierci. W żadnym z tych tak ważnych doświadczeń człowiek nie może liczyć na żadną naukę czy próbę – może je przeżyć jedynie raz: „Zrodziliśmy się bez wprawy/i pomrzemy bez rutyny” – powiada poetka.
W dalszej kolejności okazuje się, że zasada „nic dwa razy” obowiązuje również we wszystkich innych momentach życia. Podmiot liryczny porównuje ludzi do „uczniów w szkole świata”, którzy jednak wbrew tradycyjnym zasadom edukacji nie będą mogli „repetować” w żadnej klasie. Świadomość, że nic się nigdy nie powtórzy, sprawia, że każda pojedyncza chwila wydaje się nabierać szczególnego uroku. Każde ludzkie doświadczenie jawi się jako jedyne i wyjątkowe, zwłaszcza miłość i jej gesty: pocałunki czy spojrzenia w oczy.
Nietrwałość losu ma również zabarwienie negatywne. Miłość (jej metaforą jest róża), która jeszcze wczoraj wydawała się najważniejsza na świecie, dzisiaj traci swoją wartość (róża zamienia się w kamień).
Poetka z Heraklitowej świadomości nieustannego przemijania wyciąga wnioski natury ogólnej: piękno świata wynika z jego paradoksalnej natury - antynomii trwania i upływu czasu. Dzięki zasadzie nietrwałości możemy mieć pewność, że każde złe doświadczenie odejdzie do przeszłości. Wiersz staje się zatem rodzajem filozoficznej przypowiastki, w której aforystyczne sformułowania urastają do rangi puenty:
Jesteś – a więc musisz minąć
Miniesz – a więc to jest piękne
Podobne znaczenie ma stwierdzenie, iż „różnimy się jak dwie krople czystej wody” – nasz los jesteśmy zatem swoistą jednością przeciwieństw.
Oleńka (Aleksandra) Bilewiczówna jest niezwykle istotną bohaterką „Potopu” Henryka Sienkiewicza. Wprawdzie należy do postaci drugoplanowych ale często...
„Portret kobiecy” Wisławy Szymborskiej to wiersz w którym autorka jak sam tytuł wskazuje podejmuje próbę stworzenia wizerunku kobiety. Szybko jednak...
Streszczenie Marcel trafia w miejsce niezwykłe. Dolina Światła to sanatorium w którym przyjmuje doktor Jael. Mężczyzna o zadziwiającej wiedzy przeprowadza rozmowę...
Julian Tuwim to jeden z najwybitniejszych polskich poetów. Ma on na swoim koncie ważne dzieła dla dorosłych poematy dotyczące sytuacji politycznej a także przekłady...
Akcja „Czarodziejskiej góry” toczy się przed I wojną światową w Szwajcarii w luksusowym uzdrowisku w Davos w Alpach. Głównym bohaterem powieści...
Akcja powieści toczy się w Paryżu w połowie XIX wieku. Książkę rozpoczyna scena premiery spektaklu „Jasnowłosa Wenus” w Teatrze Varietes. W przedstawieniu...
Geneza Do napisania „Boskiej Komedii” Dante bardzo długo dojrzewał a zapowiedź stworzenia dzieła tego pokroju znajdujemy już w pierwszym większym utworze poety...
„Rozmiłowała się ma dusza...” to wiersz Jana Kasprowicza pochodzący z tomu „Księga ubogich” (1916). Liryk ma charakter poetyckiego wyznania podmiotu...
Streszczenie Akcja „Zbrodni i kary” toczy się w latach 60. XIX wieku w Rosji w Petersburgu. Głównym bohaterem powieści jest Fiodor Raskolnikow młody student...
