Streszczenie
Epizod o Kainie i Ablu dotyczył czasów nieco późniejszych niż grzech pierworodny Adama i Ewy, ale funkcjonuje jako jego efekt.
Kain był starszym bratem Abla, obaj byli dziećmi Adama i Ewy. Abel był pasterzem, a Kain pracował na roli. Gdy obaj bracia składali ofiarę Bogu, Ten wolał ofiarę złożoną przez Abla.
Zdenerwowało to Kaina i gdy obaj bracia byli na polu, Abel został zabity przez brata.
Bóg ukarał Kaina tym, że jego ziemia przestała dawać plony, a ona sam miał się tułać po świecie. Następnie nadał Kainowi znamię, by nikt, kto go napotka, nie mógł go zabić.
Następnie Kain odszedł i zamieszkał w kraju Nod.
Interpretacja
Zatem jest to opowieść o bratobójczej zbrodni, pierwszej, jaką opisuje Biblia. Historia Kaina i Abla ukazuje, że nie ma zbrodni bez kary, tak było już od zarania dziejów. Warto zatem przestrzegać wartości moralnych i nie postępować wbrew godności ludzkiej. Wszystko bowiem, co robimy na świecie, jest rejestrowane i, prędzej czy później, zostaniemy z tego rozliczeni.
Dodatkowo na czole Kaina pojawiło się znamię, które było punktem odniesienia dla twórców późniejszych epok. Znamię świadczyło o naznaczenia zbrodnią, a jednocześnie chroniło Kaina przez śmiercią.
Opowieść o Kainie i Ablu jest także początkiem tematyki o cierpieniu i sprawiedliwości. W braciach tkwiła bowiem podświadoma zawiść.
Ofiara, którą wybrał Bóg, nie była uwarunkowana jej jakością, ale tym, jaki był ofiarujący. Bóg upodobał sobie Abla jako tego, który jest sprawiedliwy.