Nowy Testament – pochodzenie nazwy, autorstwo, okoliczności powstania, języki i tłumaczenia, zakres tematyczny

Pochodzenie nazwy

Nazwa Nowy Testament jest wyrazem kontynuacji Starego Testamentu. „Testament” oznacza coś, co ma zawierać przesłanie dla kolejny pokoleń, zatem słowo to wyraża cel powstania Pisma Świętego.

Autorstwo

Nie ma jednego autora Nowego Testamentu. Konkretnie można określić autorstwo Ewangelii, uznanych za natchnione. Ich twórcami są: Mateusz, Marek, Łukasz i Jan. Znani są także autorzy Listów Apostolskich, którymi są, m.in.: Paweł, Piotr i Jakub. Natomiast za autora „Apokalipsy” zwykło się uznawać św. Jana, którego to objawienie dotyczyło.

Okoliczności powstania

Nowy Testament powstał prawdopodobnie ok 51 – 96 r.  Miał on być rodzajem dialogu pomiędzy Bogiem a człowiekiem oraz wyrazem dobrej nowiny. Nowy Testament miał także na celu zrelacjonować dzieje z życia Jezusa.

Języki i tłumaczenia

Nowy Testament został napisany w języku greckim, z fragmentami aramejskimi. Najstarszy przekład Biblii na język łaciński pochodzi z IV w. Zwany jest on Wulgatą i przetłumaczony został przez św. Hieronima. Natomiast na języki narodowe zaczęto przekładać Biblię w okresie średniowiecza.

Najstarsze ślady tłumaczenia Nowego Testamentu na język polski pochodzą z XV w. Obecnie najbardziej znanym tłumaczeniem całego Pisma Świętego jest „Biblia Tysiąclecia”.

Zakres tematyczny

Nowy Testament składa się z 27 ksiąg i zawiera relację wydarzeń z życia Jezusa. Opisują je  cztery Ewangelie zawierające nauki Jezusa oraz opis konkretnych wydarzeń z Jego życia; Dzieje Apostolskie charakteryzujące kulturę chrześcijańską oraz działalność apostołów; Listy powszechne i św. Pawła oraz „Apokalipsa” św. Jana, będąca wizją końca świata. Uznana została ona za księgę prorocką.