Streszczenie
Królestwo niebieskiego porównane jest do człowieka, który siał dobre nasiona. Jednakże w nocy jego nieprzyjaciel nasiał chwastów pomiędzy pszenicę.
Gdy zboże urosło, wyrosły też chwasty. Słudzy pytali pana, skąd na roli wziął się chwast. Powiedział, że to sprawka nieprzyjaciela.
Żeńcy zapytali więc, czy mają zebrać chwasty, jednak pan obawiał się, że wraz z chwastami zostanie wyrwana pszenica, wszystko rosło więc do czasu żniw.
W trakcie żniw słudzy mieli zebrać najpierw chwasty i przeznaczyć do spalenia, a pszenicę mieli zawieźć do spichlerza.
Interpretacja
Przypowieść o siewcy możemy odczytać w sposób alegoryczny. Siewcą dobrego nasienia jest Bóg, rola to świat, a dobre nasienie to synowie królestwa niebieskiego. Natomiast chwasty to synowie szatana, zaś nieprzyjaciel to diabeł, a żniwo koniec świata. Z kolei żeńcy to aniołowie.
Tak, jak zbiera się chwasty i pali w piecu, tak też będzie przy końcu świata. Syn człowieczy pośle aniołów, a ci zbiorą wszystkie zgorszenia i wrzucą je w piec, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Natomiast sprawiedliwi trafią do królestwa niebieskiego i otrzymają życie wieczne. Tak więc, Sprawiedliwi zostaną zbawieni, a źli potępieni w czasie Sądu Ostatecznego.
Co więcej, z przypowieści wynika, że Bóg sieje uczciwe i cnotliwe życie, natomiast szatan sieje zło.
Zatem przypowieść o chwaście nawiązuje do wizji końca świata oraz do dnia Sądu Ostatecznego. Wtedy Bóg ma rozdzielić ludzi na złych oraz sprawiedliwych, którzy zostaną zbawieni i otrzymają życie wieczne. Natomiast źli zostaną strąceni w otchłań i będą płonąć.
Tak więc, w dniu Sądu Ostatecznego dobro zwycięży, a zło zostanie ukarane.