Dawid i Goliat – streszczenie, interpretacja

Streszczenie

Filistyni i Izraelici szykowali się do wojny. Z obozu filistyńskiego wystąpił wtedy Goliat. Miał hełm z brązu, łuskowy pancerz, nagolenice z brązu i zakrzywiony nóż. Giermek niósł mu tarczę. Krzyknął wtedy do Izraelitów:

Po co się ustawiacie w szyku bojowym? Czyż ja nie jestem Filistynem, a wy sługami Saula? Wybierzcie spośród siebie człowieka, który by przeciwko mnie wystąpił. Jeżeli zdoła ze mną walczyć i pokona mnie, staniemy się waszymi niewolnikami, jeżeli zaś ja zdołam go zwyciężyć, wy będziecie naszymi niewolnikami i służyć nam będziecie.

Izraelici przestraszyli się. Tymczasem Dawid, syn Jessego, udał się do swych starszych braci, by sprawdzić, jak toczy się wojna. Usłyszał on słowa Goliata i zapytał:

Co uczynią takiemu, który pokona tego Filistyna i odejmie hańbę od Izraela? Kto to jest ten nieobrzezany Filistyn, który urąga wojsku Boga żywego?

Brat Dawida zezłościł się, że rozmawia on z ludźmi. Młodzieniec zapragnął jednak stoczyć walkę z Goliatem.

Kiedy sługa twój pasał owce u swojego ojca, a przyszedł lew lub niedźwiedź i porwał owcę ze stada, wtedy biegłem za nim, uderzałem na niego i wyrywałem mu ją z paszczęki, a kiedy on na mnie napadał, chwytałem go za szczękę, biłem i uśmiercałem. Sługa twój kładł trupem lwy i niedźwiedzie, nieobrzezany Filistyn będzie jak jeden z nich, gdyż urągał wojskom Boga żywego. [..] Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, wybawi mnie również z ręki tego Filistyna.

Ubrano więc Dawida w zbroję, jednak nie potrafił on się w niej poruszać, więc ściągnął ją z siebie. Zabrał ze sobą tylko kij i procę. Goliat wzgardził swym przeciwnikiem. Dawid powiedział wtedy:

Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś. Dziś właśnie odda cię Pan w moją rękę, pokonam cię i utnę ci głowę. Dziś oddam trupy wojsk filistyńskich na żer ptactwu powietrznemu i dzikim zwierzętom: niech się przekona cały świat, że Bóg jest w Izraelu. Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani dzidą Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana, On więc odda was w nasze ręce.

Po tych słowach, Dawid zaczął strzelać z procy do Goliata. Trafił go w czoło tak, że kamień w nim utknął. Goliat padł na ziemię, a Dawid odniósł zwycięstwo. Tym samym cały Izrael pokonał Filistynów.

Interpretacja

Walka Dawida z Goliatem opisana jest w Księdze Samuela w Starym Testamencie. Dawid dla Izraela pozostaje typem Mesjasza, gdyż zwycięstwo Dawida zapowiada zwycięstwa, jakie Mesjasz odniesie nad niesprawiedliwością. Bóg jest jego sprzymierzeńcem, dlatego udaje mu się wygrać potyczkę z Goliatem.

Dawid miał pomoc ze strony Boga, dlatego też udało mu się pokonać Goliata, który był dużo silniejszy. Zwyciężył on dzięki odwadze i mocy Boskiej. Zatem młodzieniec, który z pozoru był z góry skazany na porażkę, zwycięża. Duch zatem pokonuje materię.

Opowieść o pokonaniu Goliata przez Dawida ma na celu także udowodnić jego zasługi jako przyszłego króla Izraela.  Ukazuje przy tym, że Bóg wciąż czuwa nad Narodem Wybranym.

Historia ta opowiada także o walce, jaką toczy każdy z nas. Jeśli stajemy w obliczu problemu, to nie warto się poddawać, nawet jeśli wydaje nam się, że nie mamy szans na zwycięstwo. Bowiem może się okazać, że pokonamy problem, który przerasta nas tylko z pozoru.