„Miłość od pierwszego wejrzenia” to wiersz Wisławy Szymborskiej, który można zaliczyć do liryki miłosnej. Przedmiotem refleksji podmiotu jest tu bowiem pierwsze spotkanie kochanków. Staje się ono również punktem wyjścia do filozoficznych rozważań na temat roli przeznaczenia i przypadku w ludzkim życiu.
Wiersz rozpoczyna się od twierdzenia, że kochankowie są przekonani, iż połączyła ich miłość od pierwszego wejrzenia. Frazeologizm ten oddaje nagłość uczucia. Podmiot liryczny uważa jednak, że „piękniejsza” jest niepewność co do prawdziwej natury miłości. Epitet ten może sugerować, iż niepewność dodaje życiu swoistego uroku i magii.
Poetka zastanawia się, czy zakochani nie poznali się jednak wcześniej, choć sami tego nie pamiętają. Może mijali się na ulicy, w drzwiach, szli po tych samych schodach, dotkali tych samych klamek. Sama poetka jest przekonana, że przypadek już od dawna kierował losem pary. Potem zaś zamienił się w los.
Przypadek ukazany jest w wierszu jako wieczny dowcipniś, który „bawi się” człowiekiem, chichocze i „odskakuje w bok”. Przeznaczenie objawia się zaś w postaci tajemniczych znaków, potraktowanych z życzliwą ironią, np. „listek przefrunął z ramienia na ramię”.
Poetyka tekstu obfituje w liczne pytania, które spełniają kilka funkcji. Potęgują ciekawość czytelnika, pobudzają go do refleksji, wprowadzają element zaskoczenia. Dochodzenie do prawdy za pomocą pytań przypomina również sokratyczną metodę dowodzenia za pomocą zbijania kolejnych argumentów. Ostatecznym efektem jest stan absolutnej niepewności.
Podmiot sugeruje, iż istnieje wiele możliwych scenariuszów pierwszego spotkania kochanków. Być może nastąpiło ono już w piaskownicy lub miało charakter metafizyczny – zakochani śnili ten sam sen.
Ostatnia strofa ma charakter ogólnej filozoficznej refleksji. Okazuje się mianowicie, że „każdy (…) początek to tylko ciąg dalszy”. Człowiek zna jedynie mały odcinek rzeczywistości, nie rozumie wszystkich ukrytych zależności pomiędzy zdarzeniami – widzi tylko otwartą w połowie „księgę zdarzeń”. Nie może być zatem pewny, czy jego życiem rządzi przypadek czy może przeznaczenie.
„Stary człowiek i morze” to najbardziej znana z powieści Ernesta Hemingwaya. Akcja rozgrywa się na Kubie zapewne na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych...
Utwór zatytułowany „Stepy akermańskie” to sonet który otwiera cały cykl „Sonetów krymskich” napisanych przez Adama Mickiewicza....
„Przeprosiny Boga” Jana Kasprowicza to ludowa ballada pochodząca z ostatniego tomu utworów poety „Mój świat”. Tekst pod względem gatunkowym...
Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....
We fraszce podmiot liryczny zwraca się do zdrowia zauważając że jest ono potrzebne by cieszyć się jakimikolwiek radościami życia. Bez niego nie dają szczęścia ani...
„Marność” Daniela Naborowskiego to krótka licząca zaledwie 10 wersów fraszka która podejmuje tematykę refleksyjno – filozoficzną....
Opracowanie Mit o Tantalu to opowieść o ulubieńcu bogów który przez swą zuchwałość został skazany na wieczną karę. Mit może być interpretowany przede...
„Potęga smaku” Zbigniewa Herberta to wiersz który odnosi się do konkretnej sytuacji społeczno-politycznej Polski a mianowicie czasów PRL-u. Tekst...
Utwór Mirona Białoszewskiego „Wywiad” pochodzi z końcowego etapu życia poety. Jest on ironiczną grą z „Rozmową mistrza Polikarpa ze śmiercią”...