„Obmyślam świat” to autotematyczny wiersz Wisławy Szymborskiej, w którym autorka dokonuje refleksji nad samym procesem powstawania poezji. Najbardziej lapidarną formułą opisującą czynność twórcza jest sam tytuł. Pisanie wierszy sprowadza się bowiem do „obmyślania świata”, czyli powoływania do życia rzeczywistości alternatywnej, „wydania drugiego”. Poetka sięga po metaforę wydawniczą, by oddać istotę procesu multiplikacji kolejnych wersji wymyślonych światów.
Autorka mówi o sobie z ironicznym dystansem. Stwierdza bowiem, że jej działanie jest „idiotom na śmiech”, „melancholikom na płacz”, „łysym na grzebień” i „psom na buty”. Enumeracja tych synonimicznych związków frazeologicznych podkreśla, iż tworzenie poezji nie posiada żadnego wymiaru materialnego, nie wiąże się z żadną mierzalną korzyścią.
Następnie mowa jest o kolejnych rozdziałach konstruowanej przez podmiot literackiej opowieści. W pierwszym z nich poetka powołuje do życia przestrzeń: las, w którym żyją zwierzęta i rośliny. Przestrzeń ta jednak nie jest rzeczywista, ale jest zbudowana z słów, dlatego pojawiają się takie metafory, jak „improwizacja lasu”, „epika sów” czy „aforyzmy jeża”. Ponadto ów las ma charakter magiczny – rośliny i zwierzęta są obdarzone zdolnością ludzkiej mowy.
Rozdział drugi dotyczy konstruowania czasu opowieści. Okazuje się, że w świecie poetki czas będzie płynął innym torem niż w rzeczywistości, nie będzie bowiem powodował starości. Rozdział trzeci dotyczy zaś cierpienia i śmierci – one również zostaną unieważnione w literackim świecie. Śmierć zostaje zamieniona na spokojny sen. W ostatniej strofie poetka stwierdza, że „wszystko inne” – a więc świat rzeczywisty
(…) jest jak Bach
chwilowo grany
na pile
Oznacza to, że rzeczywistość przypomina niedoskonałą muzykę; literatura daje zaś możliwość powoływania światów idealnych.
„Święty Boże święty mocny” to hymn Jana Kasprowicza z cyklu „Ginącemu światu”. Jest to utwór w którym najmocniej dochodzi do głosu...
Satyry Ignacego Krasickiego do dzisiaj cieszą się uznaniem krytyków a także czytelników. Prawdopodobnie są one obok bajek najpopularniejszą częścią spuścizny...
Geneza „Doktor Żywago” uchodzi powszechnie za opus magnum Borysa Pasterna. Pisarz poświęcił powieści kilkadziesiąt lat pracy – jednak najistotniejszy...
W tym Trenie Kochanowski ponownie wykorzystuje kostium mitologii greckiej by wyrazić swoją rozpacz. Na początku wzywa jedną z Muz (Erato muza poezji) i swoją lutnię (poezję)...
Geneza „Faust” często określany mianem poematu dramatycznego jest uważany za dzieło życia Johanna Wolfganga von Goethego. Wybitny twórca pracował nad...
Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....
Streszczenie Jednym z głównych bohaterów utworu jest Jarek – młody chłopak chodzący do podstawówki. Tak jak koledzy niezbyt lubi zajęcia z matematyki...
Geneza Według ustaleń historyków literatury (mam tu na myśli przede wszystkim Mariana Plezię) utwór pisany był na zlecenie najpewniej jakiegoś dostojnika...
Pochodzenie nazwy i autorstwo Nazwa Starego Testamentu została stworzona przez św. Pawła z Tarsu. Określenie „stary” nie oznacza anachronizmu lecz odnosi się...
