„Obmyślam świat” to autotematyczny wiersz Wisławy Szymborskiej, w którym autorka dokonuje refleksji nad samym procesem powstawania poezji. Najbardziej lapidarną formułą opisującą czynność twórcza jest sam tytuł. Pisanie wierszy sprowadza się bowiem do „obmyślania świata”, czyli powoływania do życia rzeczywistości alternatywnej, „wydania drugiego”. Poetka sięga po metaforę wydawniczą, by oddać istotę procesu multiplikacji kolejnych wersji wymyślonych światów.
Autorka mówi o sobie z ironicznym dystansem. Stwierdza bowiem, że jej działanie jest „idiotom na śmiech”, „melancholikom na płacz”, „łysym na grzebień” i „psom na buty”. Enumeracja tych synonimicznych związków frazeologicznych podkreśla, iż tworzenie poezji nie posiada żadnego wymiaru materialnego, nie wiąże się z żadną mierzalną korzyścią.
Następnie mowa jest o kolejnych rozdziałach konstruowanej przez podmiot literackiej opowieści. W pierwszym z nich poetka powołuje do życia przestrzeń: las, w którym żyją zwierzęta i rośliny. Przestrzeń ta jednak nie jest rzeczywista, ale jest zbudowana z słów, dlatego pojawiają się takie metafory, jak „improwizacja lasu”, „epika sów” czy „aforyzmy jeża”. Ponadto ów las ma charakter magiczny – rośliny i zwierzęta są obdarzone zdolnością ludzkiej mowy.
Rozdział drugi dotyczy konstruowania czasu opowieści. Okazuje się, że w świecie poetki czas będzie płynął innym torem niż w rzeczywistości, nie będzie bowiem powodował starości. Rozdział trzeci dotyczy zaś cierpienia i śmierci – one również zostaną unieważnione w literackim świecie. Śmierć zostaje zamieniona na spokojny sen. W ostatniej strofie poetka stwierdza, że „wszystko inne” – a więc świat rzeczywisty
(…) jest jak Bach
chwilowo grany
na pile
Oznacza to, że rzeczywistość przypomina niedoskonałą muzykę; literatura daje zaś możliwość powoływania światów idealnych.
Analiza Utwór w widoczny sposób podzielony jest na strofy oraz wersy które charakteryzują się występowaniem szeregu powtórzeń. Całość rozpoczyna...
„Do prostego człowieka” to utwór Juliana Tuwima o przesłaniu pacyfistycznym. Napisany jest językiem prostym pełnym wtrąceń z mowy potocznej („bujda”...
„Miłość bez jutra” Tadeusza Gajcego to wiersz należący do liryki miłosnej. Podmiotem tekstu jest mężczyzna który opowiada o swojej erotycznej relacji...
Streszczenie Rozdział I - Porwanie Narrator obudził się o dziwnej porze - ni to nocą ni to o świcie. Zbudzony chciał pędzić na dworzec taksówką lecz po chwili...
„Niebo złote Ci otworzę” to utwór Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pochodzący z 1943 roku. Zapewne skierowany jest on do żony poety Barbary. Pierwsza część...
„Plastusiowy pamiętnik” to książka której autorką jest Maria Kownacka. Opowiada o przygodach maleńkiego ludzika z plasteliny – to tytułowy Plastuś....
Geneza czas i miejsce akcji Akcja utworu dzieje się w miejscowości która nie została w żaden sposób nazwana. Czytelnik ma okazję dowiedzieć się że mieści...
Streszczenie Puc i Bursztyn to dwa podwórzowe psy na gospodarstwie zarządzanym przez Katarzynę która właśnie kończy pranie. Nieraz wdają się w kłótnie...
Streszczenie Rozdział I Piękni jak dzień Dom leżał o trzy mile od stacji. Na jego widok dzieci niemal jednogłośnie wydały osąd że wygląda naprawdę przyzwoicie. Budynek...
