Stowarzyszenie umarłych poetów – streszczenie, plan wydarzeń

Streszczenie

Rozdział I

Akcja utworu rozpoczyna się w roku 1959. Właśnie rozpoczyna się nowy rok szkolny, który podczas uroczystej ceremonii otwiera dyrektor Akademii Weltona – Gale Nolan. Wszyscy gromadzą się w szkolnej kaplicy, by wysłuchać jego przemówienia. Oprócz uczniów są także ich rodzice, którzy wierzą, że oddają swych chłopców w dobre ręce. Dyrektor wspomina setną rocznicę powstania placówki, a także sztandarowe hasła, które przyświecają szkole i którymi powinni się w swym życiu kierować ich absolwenci. Tymi hasłami są: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość. Przyszli uczniowie poznają nowych kolegów, a także dość poważnie i surowo wyglądające grono pedagogiczne, spośród którego wyróżnia się postać sympatycznego nauczyciela języka angielskiego – profesora Johna Keatinga.

Rozdział II

Todd Anderson to jeden z nowych uczniów. Wcześniej uczył się w szkole średniej w Balincrest. Rodzice jednak postanowili przenieść go do Akademii, w której uczył się także jego brat, osiągając duże sukcesy i będąc jednym z najlepszych uczniów. Todd razem z grupą starszych uczniów zostają skierowani do dyrektora, by ten, zgodnie z tradycją, zapoznał ich z harmonogramem zajęć pozalekcyjnych, w których mają brać udział i w których będą rozwijać swe pasje i zainteresowania. Todd wprawdzie wolałby zajęcia z wioślarstwa, jednak zostaje przydzielony do drużyny piłkarskiej. Okazuje się, że jego współlokatorem będzie sympatyczny chłopak – Neil Perry. Neil przedstawia Todda kolegom, którzy ofiarowują mu pomoc w nadrobieniu zaległości.

Rozdział III

W czasie gdy Todd i Neil rozmawiają, do pokoju wchodzi pan Perry. Jak się okazuje, na jego wyraźny wniosek, zmniejszono chłopcu liczbę zajęć pozalekcyjnych. Neil jest tym bardzo zdenerwowany, ponieważ nadal chciałby być edytorem Pamiątkowej Książki Akademii. Mimo błagań nie udaje mu się przekonać ojca i wpłynąć na zmianę jego decyzji. Pan Perry jest bardzo surowy i nie znosi sprzeciwu. Prosi Neila, by go nie zawiódł, gdyż pokłada w nim wielkie nadzieje. Toddowi mimo dobrych chęci nie udaje się pocieszyć kolegi.

Rozdział IV

Pierwszy dzień szkoły upływa normalnie i według harmonogramu. Kolejno odbywają się lekcje chemii, matematyki i łaciny, które przekonują Todda, że czeka go rok ciężkiej pracy. Nauczyciele wydają się być surowi i budzą w uczniach tylko strach. Dlatego nie lada zaskoczeniem okazuje się sposób prowadzenia lekcji przez pana Keatinga. Nauczyciel wita chłopców wskazując na biurko i deklamując wiersz Walta Whitmana: „O, kapitanie mój, kapitanie!”. Po takim przywitaniu prowadzi uczniów do Sali Reprezentacyjnej, gdzie tłumaczy im znaczenie słów „Carpe diem” („Chwytaj dzień”). Podczas zwiedzania Sali chłopcy oglądają portrety swych poprzedników, którzy swym życiem udowodnili, że warto walczyć o swe pasje i marzenia zwłaszcza w latach młodości, która jak żaden inny okres w życiu daje szanse ich realizacji.

Rozdział V

W czasie lekcji gimnastyki Knox Overstreet opowiada kolegom, że został zaproszony na wizytę do znajomych swego ojca – do państwa Danburrych. Koledzy też chcieliby choć na chwilę móc opuścić mury Akademii, dlatego bardzo mu zazdroszczą. Gdy Knox przybywa do państwa Danburrych ku jego zaskoczeniu wita go piękna i przemiła dziewczyna. Podczas rozmowy okazuje się, że nieznajomą jest dziewczyna Cheta, syna Danburrych. Knox jest nią zauroczony i ze swego uczucia do Chris Noel zwierza się kolegom. Podczas kolejnej lekcji angielskiego chłopcy znów są bardzo zaskoczeni zachowaniem profesora, który proponuje im wyrwanie kartek z podręcznika, zawierających nazbyt skomplikowaną definicję poezji. Zdumieni tym uczniowie posłusznie wykonują polecenie i kolejne kartki trafiają do kosza. Nauczyciel swoje polecenie uzasadnia tym, że poezję można zrozumieć tylko przy „smakowaniu słowa”, nie zaś przy analizowaniu uproszczonej definicji.

Rozdział VI

Podczas przerwy obiadowej McAllister (nauczyciel łaciny) ostrzega profesora Keatinga przed konsekwencjami niekonwencjonalnych metod nauczania. Neil Perry przekazuje kolegom informacje o Keatingu, które odnalazł w Księdze Pamiątkowej Akademii. Okazuje się, że nauczyciel w młodości należał do Stowarzyszenia Umarłych Petów. Neil jest tym bardzo zaintrygowany i prosi Keatinga o wyjaśnienie tej nazwy. Ten opowiada mu, że kiedyś stowarzyszenie tworzyła grupka uczniów, którzy nocami zbierali się w starej grocie w lasach Vermontu i tu spędzali czas na śpiewie, czytaniu wierszy i dysputach o literaturze. Podekscytowani chłopcy postanawiają kontynuować tę tradycję i podczas następnej nocy chcą odnaleźć grotę.

Rozdział VII

Tuż przed nocną wyprawą Neil znajduje na biurku należący do Keatinga tomik poezji, który zawiera nazwiska „Umarłych Poetów”. Razem z nim na poszukiwanie tajnej groty planują wybrać się: Knox Overstreet, Charles Delton, Richard Cameron, Pitts, Meeks oraz Todd Anderson. Niepilnowani przez nikogo chłopcy potajemnie opuszczają szkołę i po krótkich poszukiwaniach wreszcie odnajdują grotę, gdzie zaraz rozpalają ognisko. Neil jako pierwszy zabiera głos i wygłasza uroczystą przysięgę autorstwa Henrry’ ego Thoreau. Kolejno każdy z chłopców czyta fragment wybranego wiersza, po czym deklamacja ta kończy się wesołą zabawą, tańcem i śpiewaniem przy ognisku.

Następne zajęcia z profesorem okazują się nowym zaskoczeniem. Ketaing pragnie uświadomić chłopcom znaczenie odpowiedniej perspektywy. Proponuje im wejście na biurko, by każdy mógł poczuć, czym jest „inny punkt widzenia”. Prosi również chłopców o napisanie oryginalnego, własnego wiersza. Po tej lekcji Knox wymyka się ze szkoły, gdyż chce podpatrzeć uczennice sąsiedniego gimnazjum. Jego ukochana – Chris go jednak nie rozpoznaje. Tego samego wieczoru Neil mówi Toddowi, że ma zamiar wziąć udział w przesłuchaniu do „Snu nocy letniej” Szekspira. Sztuka ta ma być wystawiona w Henley Hall.

Rozdział VIII

Chłopcy spotykają się w grocie niemal każdej nocy i przy każdej możliwej okazji. Pan Keating zaś kontynuuje swoje nietypowe metody nauczania. Neil otrzymuje wymarzoną rolę Puka. Chcąc jednak zagrać w tej sztuce, musi najpierw uzyskać zgodę ojca i dyrektora szkoły. Wiedząc, że mu się to nie uda, postanawia sfałszować potrzebne mu pozwolenie. Keating próbuje zwalczyć wrodzoną nieśmiałość Todda i przełamać jego wewnętrzne opory do występów publicznych. Podczas lekcji prosi uczniów o odczytanie swych wierszy. Zawstydzony Todd przełamuje swą nieśmiałość, a jego improwizacja (wymuszona przez nauczyciela) zostaje nagrodzona gromkimi brawami pozostałych uczniów. Tymczasem Knox jest coraz bardziej sfrustrowany tym, że ukochana nie zwraca na niego uwagi. Dlatego postanawia zadzwonić do dziewczyny. Ta zaprasza go na przyjęcie do domu Cheta.

Rozdział IX

Neil mimo zakazów ojca potajemnie bierze udział w próbach do spektaklu. Ketaing urządza lekcje na dziedzińcu szkoły. Musztruje chłopców, ucząc ich jak ważne jest zachowanie własnej indywidualności i tożsamości. Dyrektor Nolan nie pochwala tej „zabawy” i przygląda się jej z dezaprobatą. Podczas kolejnego spotkania „Umarłych Poetów” w grocie zjawiają się dwie dziewczyny, które przyprowadził Charlie. Tina i Gloria były oczarowane miejscem, chłopcy zaś byli pod dużym wrażeniem ich urody. Charlie oznajmia kolegom, że zamieścił w szkolnej gazetce artykuł o konieczności przyjęcia do szkoły dziewcząt, czym mógł narazić się władzom Akademii. Tymczasem Knox wyrusza na przyjęcie Cheta.

Rozdział X

W domie Danburrych odbywa się głośne przyjęcie. Upojony alkoholem Knox siada obok całującej się pary. Okazuje się, że tymi zakochanymi są Chet i Chris. Knox nie może w to uwierzyć i, nie mogąc zapanować nad pokusą, dotyka karku dziewczyny, za co zostaje pobity przez Cheta.

Następnego dnia wszyscy uczniowie gromadzą się w kaplicy na specjalnym apelu dyrektora, który usiłuje odnaleźć osobę, która ponosi winę za zamieszczenie w gazetce artykułu o koedukacji. Charlie przyznaje się do winy, za co otrzymuje cielesną karę. Dyrektor rozmawia z Keatingiem i przestrzega go prze zbytnim spoufalaniem się z uczniami. Ten wcale nie przejmując się słowami krytyki, opowiada uczniom o czasach swej młodości.

Rozdział XI

Neil jest coraz bardziej podekscytowany przygotowaniami do występu. Prosi o pomoc Keatinga, ale ten doradza mu, by opowiedział o swoich planach, pasjach i marzeniach ojcu. Knox postanawia, że spotka się i porozmawia z Chris. Przybywa do jej szkoły, ale dziewczyna nie chce go widzieć. Na jednej z lekcji, w obecności całej klasy Chris, Knox deklamuje swój wiersz i wyznaje dziewczynie swą miłość.

Rozdział XII

Dzień premiery sztuki teatralnej zbliża się nieubłaganie. Neil okłamuje Keatinga, mówiąc mu, że rozmawiał z ojcem i uzyskał zgodę, by zagrać w przedstawieniu. Nauczyciel zabiera wszystkich na przedstawienie. Do grona chłopców niespodziewanie dołącza Chris. Neil zagrał wyśmienicie rolę Puka i zachwycił swym występem i swymi aktorskimi umiejętnościami całą widownię. Pod koniec przedstawienia zjawił się jednak jego ojciec, który rozwścieczony postanowił zabrać go do domu.

Rozdział XIII

Pan Perry postanawia wypisać Neila z Akademii i umieścić go w szkole o jeszcze surowszym rygorze. Tymczasem odbywa się kolejne spotkanie Umarłych Poetów. Do chłopców tym razem dołącza sam Keating, który przewodniczy spotkaniu. Grupa wesoło wraca do szkoły, po drodze radośnie deklamując swe wiersze.

Rozdział XIV

Neil nie widząc nadziei na zrealizowanie swych najskrytszych marzeń, wyciąga pistolet ojca i popełnia samobójstwo. Nad ranem dowiadują się o tym wszyscy uczniowie. Śmierć Neila najbardziej dotyka Todda. Po pogrzebie dyrektor wszczyna śledztwo w sprawie działalności tajnego stowarzyszenia. Cameron okazuje się zdrajcą i wyjawia nazwiska wszystkich swoich kolegów.

Rozdział XV

Dyrektor Nolan wzywa na przesłuchanie kolejnych uczniów. Todd odmawia podpisania donosu na pana Keatinga obarczającego go winą za śmierć Neila. Nauczyciel zostaje zwolniony, a jego miejsce ma zająć sam Nolan. Na lekcji angielskiego prowadzonej już przez niego nieoczekiwanie zjawia się Keating, który przyszedł zabrać resztę swoich rzeczy. Todd odważnie staje w jego obronie i wyjawia mu, że chłopców zmuszono do podpisania donosu. Nolan bezskutecznie próbuje uciszyć grupę. Na znak protestu Todd staje na ławce, by tym samym oddać cześć i szacunek „Kapitanowi”. Dołączają do niego pozostali „Umarli Poeci”. Keating wzruszony tak czułym pożegnaniem odchodzi spokojnie, jednocześnie wierząc, że głoszone przez niego nauki nie poszły na marne.

Plan wydarzeń

1. Ceremonia rozpoczęcia roku szkolnego w Akademii Weltona.
2. Uczniom zostają przydzielone zajęcia pozalekcyjne.
3. Todd zapoznaje swoje współlokatora – Neila i pozostałych kolegów.
4. Niecodzienna lekcja z profesorem angielskiego.
5. Knox ma wizytę u państwa Danburrych.
6. Nowatorskie metody wychowawcze Keatinga.
7. Chłopcy znajdują grotę „Umarłych Poetów”.
8. Marzenie Neila o zagraniu roli w „Śnie mocy letniej” Szekspira.
9. „Wielka próba” Todda na lekcji literatury.
10. Kontynuacja spotkań członków stowarzyszenia.
11. Dezaprobata pozostałych nauczycieli wobec metod stosowanych przez Keatinga.
12. Udział dziewcząt w zebraniu stowarzyszenia.
13. Koedukacyjny artykuł Charliego.
14. Knox pobity przez Cheta na przyjęciu u Danburrych.
15. Apel w kaplicy i wzburzenie dyrektora Nolana.
16. Potajemne przygotowania Neila do spektaklu.
17. Sprzeciw pana Perry’ ego wobec pasji swego syna.
18. Deklamacja romantycznego wiersza przez Knoxa i wyznanie Chris swego uczucia do niej.
19. Premiera sztuki „Sen nocy letniej”.
20. Świętowanie sukcesu Neila przez kolegów i pana Keatinga.
21. Wzburzenie pana Perry’ ego i jego decyzja o wypisaniu syna ze szkoły.
22. Samobójstwo Neila.
23. Pogrzeb chłopca.
24. Zdrada Camerona i wyjawienie nazwisk pozostałych członków stowarzyszenia.
25. Bunt Todda i jego wystąpienie w obronie zdymisjonowanego nauczyciela.
26. Wzruszające pożegnanie Keatinga ze swymi podopiecznymi.