Streszczenie
Wydarzenia dzieją się na Antarktydzie na „stacji imienia profesora Dobrowolskiego”. Profesor razem z grupą badaczy postanawiają oznakować grupę pingwinów Adeli, aby poznać dokładnie trasę ich zimowych wędrówek. W tym celu zakładają ptakom obrączki, a także budują im zagrodę, do której następnie je zaganiają. I tak zapędzali pingwiny cały dzień – nazajutrz mieli zająć się ich obrączkowaniem. Na każdej obrączce miał być wykuty napis: „Stacja imienia profesora Dobrowolskiego na wschodnich brzegach Antarktydy”, a także numer pingwina i data. Profesor wpadł na ten pomysł, gdy jeden z pingwinów zwany Elegancikiem (wyróżniał się spośród innych pingwinów charakterystyczną łatką na brzuchu w kształcie krawata) usiłował powiedzieć mu dokąd odpływają, z tym, że profesor z wiadomych przyczyn, nie potrafił go zrozumieć.
Profesor uważał, że pięćdziesiąt nielotów w zupełności wystarczy do tego „eksperymentu”. Zagonienie pingwinów do zagrody okazało się bardzo trudne. W końcu jednak udało się schwytać nawet pingwina z krawatem. Kiedy polarnicy chcieli na drugi dzień zobaczyć, co dzieje się w zagrodzie, okazało się, że nie było tu żadnego pingwina z wyjątkiem Elegancika. Profesor pomyślał, że najwidoczniej mur jest za niski i dlatego pingwiny wyskakują. Postanowił to naprawić i znów cały dzień zaganiano ptaki do zagrody. Te jednak ciągle uciekały i wolały hasać sobie nad wodą.
Badacze zaganiali pingwiny do zagrody jeszcze kilka razy, ale te za każdym razem uciekały. Nie potrafili tego zrozumieć i dlatego postanowili obserwować przez kilka dni zagrodę.
Rozwiązanie tej tajemnicy odkrył mężczyzna śmigłowca, który zaobserwował, że pingwiny wychodzą z zagrody, wspinając się po sobie, jak po drabinie. Polarnicy postanowili na własne oczy to zobaczyć – i rzeczywiście okazało się, że pingwiny znalazły świetny sposób wydostania się z zagrody. Kolejno wdrapywały się sobie po plecach, po czym ześlizgiwały się na zewnątrz. Badacze byli zdumieni tym, co pingwiny wyprawiają w „zaczarowanej zagrodzie”.
Nastała sroga zima. Aby przetrwać, pingwiny opuściły tereny mroźnej Antarktydy i udały się w cieplejsze rejony. Dzięki obrączkom polarnicy mogli śledzić trasę ich wędrówek – niektóre dopływały do Oceanu Indyjskiego, a inne do Oceanu Spokojnego. Elegancika odnaleziono na powierzchni Oceanu Atlantyckiego.
W jakiś czas potem kiedy nastało lato, pingwiny powróciły na Antarktydę i polarnicy znów dostrzegli je na stacji badawczej. Z prowadzonych badań dowiedzieli się, że co wiosnę pingwiny wracają w to samo miejsce, w którym były poprzednio.
Plan wydarzeń
1. Polarnicy badający pingwiny na stacji im. Dobrowolskiego.
2. Umieszczenie pingwinów w lodowej zagrodzie.
3. „Cudowne” ucieczki pingwinów – sytuacja powtarza się trzykrotnie.
4. Obserwacje polarników – rozwiązanie zagadki jak pingwinom udaje się wydostać z zagrody.
5. Nastanie zimy polarnej – odlot pingwinów do cieplejszych krajów.
6. Powrót pingwinów do swoich gniazd na Antarktydzie.