Streszczenie
Wydarzenia dzieją się na Antarktydzie na „stacji imienia profesora Dobrowolskiego”. Profesor razem z grupą badaczy postanawiają oznakować grupę pingwinów Adeli, aby poznać dokładnie trasę ich zimowych wędrówek. W tym celu zakładają ptakom obrączki, a także budują im zagrodę, do której następnie je zaganiają. I tak zapędzali pingwiny cały dzień – nazajutrz mieli zająć się ich obrączkowaniem. Na każdej obrączce miał być wykuty napis: „Stacja imienia profesora Dobrowolskiego na wschodnich brzegach Antarktydy”, a także numer pingwina i data. Profesor wpadł na ten pomysł, gdy jeden z pingwinów zwany Elegancikiem (wyróżniał się spośród innych pingwinów charakterystyczną łatką na brzuchu w kształcie krawata) usiłował powiedzieć mu dokąd odpływają, z tym, że profesor z wiadomych przyczyn, nie potrafił go zrozumieć.
Profesor uważał, że pięćdziesiąt nielotów w zupełności wystarczy do tego „eksperymentu”. Zagonienie pingwinów do zagrody okazało się bardzo trudne. W końcu jednak udało się schwytać nawet pingwina z krawatem. Kiedy polarnicy chcieli na drugi dzień zobaczyć, co dzieje się w zagrodzie, okazało się, że nie było tu żadnego pingwina z wyjątkiem Elegancika. Profesor pomyślał, że najwidoczniej mur jest za niski i dlatego pingwiny wyskakują. Postanowił to naprawić i znów cały dzień zaganiano ptaki do zagrody. Te jednak ciągle uciekały i wolały hasać sobie nad wodą.
Badacze zaganiali pingwiny do zagrody jeszcze kilka razy, ale te za każdym razem uciekały. Nie potrafili tego zrozumieć i dlatego postanowili obserwować przez kilka dni zagrodę.
Rozwiązanie tej tajemnicy odkrył mężczyzna śmigłowca, który zaobserwował, że pingwiny wychodzą z zagrody, wspinając się po sobie, jak po drabinie. Polarnicy postanowili na własne oczy to zobaczyć – i rzeczywiście okazało się, że pingwiny znalazły świetny sposób wydostania się z zagrody. Kolejno wdrapywały się sobie po plecach, po czym ześlizgiwały się na zewnątrz. Badacze byli zdumieni tym, co pingwiny wyprawiają w „zaczarowanej zagrodzie”.
Nastała sroga zima. Aby przetrwać, pingwiny opuściły tereny mroźnej Antarktydy i udały się w cieplejsze rejony. Dzięki obrączkom polarnicy mogli śledzić trasę ich wędrówek – niektóre dopływały do Oceanu Indyjskiego, a inne do Oceanu Spokojnego. Elegancika odnaleziono na powierzchni Oceanu Atlantyckiego.
W jakiś czas potem kiedy nastało lato, pingwiny powróciły na Antarktydę i polarnicy znów dostrzegli je na stacji badawczej. Z prowadzonych badań dowiedzieli się, że co wiosnę pingwiny wracają w to samo miejsce, w którym były poprzednio.
Plan wydarzeń
1. Polarnicy badający pingwiny na stacji im. Dobrowolskiego.
2. Umieszczenie pingwinów w lodowej zagrodzie.
3. „Cudowne” ucieczki pingwinów – sytuacja powtarza się trzykrotnie.
4. Obserwacje polarników – rozwiązanie zagadki jak pingwinom udaje się wydostać z zagrody.
5. Nastanie zimy polarnej – odlot pingwinów do cieplejszych krajów.
6. Powrót pingwinów do swoich gniazd na Antarktydzie.
Geneza Książka „Pinokio” została napisana przez włoskiego dziennikarza polityka i powieściopisarza Carlo Collodiego. Początkowo opublikowano ją w prasie w...
„Tren XIX albo sen” łączy wątki cyklu stanowi też jego podsumowanie. Poetę przez niemal całą noc dręczy bezsenność dopiero tuż przed świtem udaje mu się...
Czas i miejsce akcji „Katarynka” to nowela której akcja koncentruje się na ulicy Miodowej która mieści się w Warszawie. Większość wydarzeń dotyczy...
Streszczenie Dawno temu był sobie pewien Mazur – bitny wojak który w niejednej potyczce walczył z wrogiem o Polskę. Stawał do boju z pogańskimi ludami. Z każdej...
Streszczenie Motto: Coraz to z ciebie jako z drzazgi smolnej Wokoło lecą szmaty zapalone Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny Czy to co twoje ma być zatracone? Czy popiół...
Streszczenie „Apokalipsa” św. Jana jest to opis wizji końca świata i Sądu Ostatecznego. Ta wizja zaprezentowana jest z perspektywy jednego z proroków i...
„Wierna rzeka” to powieść Stefana Żeromskiego poświęcona powstaniu styczniowemu (1863). Jednak nie śledzimy bezpośrednio wielkiej polityki czy też najważniejszych...
„Topielec” to wiersz Bolesława Leśmiana pochodzący z 1920 roku. Tytuł sugeruje odniesienie do popularnego w kulturze ludowej motywu „żywego trupa”...
Analiza Utwór rozpoczyna się wyliczeniami oraz wykrzyknieniem podkreślającymi bezradność w sytuacji poruszanej w wierszu. Kolejna strofa stanowi przedstawienie niemocy...