Atlantyda, wyspa ognia – streszczenie, problematyka

Streszczenie

Główny bohater utworu – młodzieniec o imieniu Awaru jest zwiadowcą, który postanawia przedostać się na pewną tajemniczą wyspę, gdzie wysłała go starszyzna jego plemienia. Na wyspę przypłynął statkiem. Od razu rzuciła mu się w oczy niesamowitość tej wyspy, a także to, że była na niej wysoko rozwinięta cywilizacja. Awaru prowadząc handel wymienny z wyspiarzami (wymieniał z nimi liczne przedmioty), miał okazje poznać świat tubylców i ich – czasami bardzo dziwne zachowania czy zwyczaje. Zwiedzając wyspę, cieszył się, że będzie mógł jej opis podyktować królewskiemu pisarzowi. Chciał dokładnie obserwować wyspę i zbierać o niej jak najwięcej informacji, które później zamierzał przekazać rodakom.

Przemierzając wyspę, zauważył, że w jej środku nie ma żadnych śladów ludzkich siedzib. Wyspę od reszty świata oddzielał wysoki mur, przez który nikt nie miał prawa się przedostać. Wyspiarze byli dziwnymi ludźmi, którzy z rzadka coś mówili. Zazwyczaj milczeli i pilnowali, by nikt nie znalazł się poza murem. Awaru prowadził z nimi handel na skrawku plaży, blisko morza.

Kamau (wódz plemienia) radził Awaru przekonać się w czym tkwi prawdziwa siła tubylców. Okazało się bowiem, że stali oni na wysokim poziomie rozwoju intelektualnego, technicznego i cywilizacyjnego. Posługiwali się urządzeniami i wynalazkami technicznymi, których Awaru w ogóle nie znał i nie potrafił powiedzieć do czego służą. Był jednak pełen podziwu dla wyspiarzy, że używają narzędzi, które ułatwiają i lepiej organizują ich życie. Dzięki temu na Atlantydzie ludzie żyli w spokoju i praworządności.

Któregoś dnia Awaru wyruszył, aby spotkać się z miejscowymi i z nimi porozmawiać. Spotkał dwóch mężczyzn i przedstawił im się jako Shanti. Awaru starał się bacznie ich obserwować, co zauważył jeden z mężczyzn. Ten od razu zapytał się dlaczego Awaru zachowuje się tak dziwnie – wiecznie kryje się w trawach, a kiedy z nich wychodzi uważnie rozgląda się dookoła. Mężczyznę zdziwiło też to, że Shanti nie miał swojego sheri (psa), dlatego zapytał czy nic mu nie dolega i czy jest zdrowy na umyśle. Awaru od razu pomyślał, że to może być lekarz. W pewnym momencie chłopak ujrzał mężczyznę, który do niego podszedł. Jego twarz wydała mu się znajoma i od razu poznał w nim Wanyangeri. Był to zdrajca, który oszukał swoje plemię i uciekł. Mężczyzna ten stał na czele spisku, który chciał obalić rządy ojca Awaru. Spisek się jednak nie powiódł i Wanyangeri gdzieś zniknął. Okazało się, że przeszedł na stronę wroga. Przybył na wyspę po to samo co Awaru. Awaru został wysłany przez jedno plemię, a Wanyangeri przez drugie. Tak naprawdę Wanyangeri zamierzał zabić Awaru.

Ponieważ był już dłużej na wyspie, opowiedział Awaru o jej mieszkańcach. Mieli oni zwierzęta, które nazywali sheri i którym można było rozkazywać. Wanyangeri oznajmił Awaru, że gdy tylko zapadnie noc, to stąd ruszą. Nagle pojawił się przy nich mężczyzna – loki, który pytał Awara o sen (tak naprawdę wszyscy mężczyźni nosili wspólne miano „loki”). Loki usiłowali zbadać ludzkie myśli i poznać duszę człowieka. Bohaterowie ruszyli przed siebie.

Awaru i Wanyangeri chcieli dotrzeć do stolicy wyspy – Tess, gdzie mieszkał pewien czarownik. Wanyangeri zamierzał poszukać człowieka imieniem Pushi, który miał im wskazać drogę do Tess. Tymczasem Awaru miał na niego czekać. To on jednak jako pierwszy odnalazł Pushi. W jego chacie spotkał kobietę, która cierpiała na bezsenność i szukała loki. Inni mężczyźni wskazali jej, że to Awaru jest loki. Kobieta wyjaśniła mu, że cierpi na bezsenność już od dłuższego czasu i jeden loki próbował jej pomóc, ale mu się to nie udało. Wówczas opuściła Tess i przybyła tutaj. Awaru poprosił ją, by wskazał mu drogę do Tess, a jej samej oznajmił, że nie jest w stanie jej pomóc.

Kiedy kobieta odeszła, Awaru usłyszał jak Wanyangeri z kimś rozmawia i oczernia go, mówiąc, że przybył z lądu i jest oszustem. Wanyangeri rozkazał, by Awaru został pojmany i uwięziony. Awaru usłyszał za sobą głos mężczyzny, z którym rozmawiał Wanyangeri. Mężczyzna ten poprosił go, by wszedł do budynku i oddał pismo, które zawierało dwie ważne widomości. Awaru myślał, że pismo dotyczy jego, ale nie potrafił go odczytać. Wszedł jednak do budynku, ale pismo zakopał.

Ruszył dalej, aby odnaleźć drogę do siedziby króla. Był jednak bardzo zmęczony i zasnął. Obudziła go dziewczyna imieniem Zoe, która zaprowadziła go do strumienia i polała go wodą. Idąc dalej, napotkali zemdlonego człowieka, którego Awaru wziął na ramiona i zaczął nieść. Ułożyli go na posłaniu, a Zoe wlewała w niego jakieś płyny. W końcu mężczyzna odzyskał świadomość. Oznajmił im, że ta dolina to część systemu obronnego pałacu, a on sam jest loki. Przestrzegł ich też, że będzie trzeba niebawem stąd uciekać, ponieważ góra Suhmi to wulkan.

W końcu Awaru udało się dotrzeć do Tess. Awaru znalazł się w pobliżu muru pałacu, po czym wszedł do środka. Budowla, a w której się znalazł była wykuta jakby we wnętrzu skały. Awaru czekał w ciemnościach, ale nikt nie nadchodził. W pewnym momencie do olbrzymiej sali wbiegł sheri (pies). W drugiej sali Awaru usłyszał czyjeś głosy, ale nikogo nie potrafił dostrzec. W pewnej chwili, gdy zaczął uciekać, został pochwycony. Zawiązano mu oczy i kazano iść ze sobą. Mężczyzna, który go pochwycił przedstawił się jako Shanti. Awaru został zawleczony wprost przed oblicze Nahti, Wielkiego Brata. Powiedział mu, że jest loki i wędruje po kraju, aby zobaczyć wulkan, czyli górę Suhmi. Nahti kazał go odprowadzić. Okazało się, że Awaru znalazł się pośród Braci Suhmi i to od Wielkiego Brata zależy czy zostanie jednym z nich.

Gdy minął świt jacyś dwaj mężczyźni wyprowadzili Awaru z budynku i zaprowadzili go przed oblicze Wielkiego Brata. Po opuszczeniu Tess, Awaru wrócił na wyspę, lecz zaszły tu duże zmiany. Udało mu się podsłuchać obrady Rady Czterdziestu – organu zarządzającego porządkiem i spokojem na wyspie. Tess było miastem nieprawej władzy i miało odzyskać swobodę wtedy, gdy Awaru do nich przystanie.

Awaru poznał tajemnicę wyspy. Okazało się, że rządzący przewidywali wybuch na Atlantydzie, ale ich zdaniem miało to nastąpić dopiero za ok. 5 lat. Do tego momentu chcieli przygotować sprawną ewakuacją mieszkańców. Nie byli natomiast przygotowani na przedwczesny wybuch wulkanu, który wywołałby tylko ogólna panikę, chaos i przerażenie.

Awaru znów znalazł się u podnóża muru. Spotkał tu dziewczynę, która przyszła go ostrzec, że góra grozi wybuchem. W pewnej chwili przyszedł sheri, który chciał, by poszli za nim. Sheri pokazał im umierającego mężczyznę. Starzec powiedział im, że jest loki i jest naukowcem imieniem Raruhi. Polecił im, aby w Tess odnaleźli jego ucznia, Sarhi i powiedzieli mu, że jego mistrz przekazał mu przed śmiercią swoje imię. Sarhi jest teraz w Tess. Wtedy usłyszeli złowrogi grzmot wulkanu. Raruhi przestrzegł ich, że trzeba będzie stąd uciekać, ponieważ właśnie odezwał się wulkan Shumi. Mężczyzna polecił im żeby wzięli ze sobą jego psa (sheri), który nazywa się Rai. Zaraz potem zmarł.

Awaru razem z Zoe jechali do Tess na antylopach. Zobaczyli Wanyangeri, który właśnie kierował się ku zatoce. Okazało się, że opuszczał wyspę, ponieważ wiedział już na tyle dużo, że mógł rozpocząć atak. Chciał, by Awaru ruszył za nim. Gdy znaleźli się w Tess, weszli do budynku, ale wywiązała się bójka ze strażnikami. Awaru pomógł wierny Rai, który powalił Wanyangeri. Strażnik, któremu Awaru pomógł, powiedział mu, że nie warto go ścigać, gdyż wał jest dobrze zabezpieczony. W oddali Awaru zobaczył dwa płynące żagle.

W końcu Awaru udało się odszukać człowieka imieniem Sarhi i przekazać mu wiadomość od Raruhi. Po rozmowie z nim Awaru miał zamiar opuścić Tess. Wiedział już, że nikt nie potrafi zdobyć wyspy – chciał wrócić do swoich i im to przekazać. Wracając od Sarhi, spotkał jednak Pushi, który wypytywał go o Wanyangeri. Pushi wiedział, że Awaru był u Braci Shumi. Powiedział mu też, że Wanyangeri w rozmowie z nim podawał się za lekarza Aihi. Pushi znał zamiary Awaru i wiedział, że Wanyangeri nie żyje. Awaru od niego uciekł.

W końcu przy pomocy Zoe i sheri Awaru udało się opuścić Tess. Po podsłuchaniu rozmowy Rady Czterdziestu, Awaru powiedział im swoje prawdziwe imię i nazwisko, a także wyjawił po co tu naprawdę przybył. Członkowie Rady dali mu do wypicia wywar z ziół, który spowodował, że odpowiadał na wszystkie pytania. Awaru powiedział, że sam chciał przybyć na wyspę i przystąpić do zbrojnego napadu, ponieważ uważał ich za wrogów. Teraz wiedział, że nie czuje do nich wrogości i że nie chce wracać do swojego kraju. Loki powiedzieli mu, że opuszczają wprawdzie wyspę, ale on może wyruszyć z nimi na zachód.

Awaru miał zostać na wyspie do końca życia. Plany te pokrzyżował jednak wybuch wulkanu, po którym wszyscy mieszkańcy zaczęli uciekać. Awaru udało się uratować Zoe i wiernego Raia. Mur otaczający wyspę zaczął się rozpadać. Wszędzie była tylko woda i morze, a Tess zniknęło. W oddali ukazał się statek, którym przypłynął wódz plemienia Kamau. Pod jego przewodnictwem Awaru i Zoe mogli przedostać się na stały ląd i uniknąć zatonięcia.

Problematyka

Głównym bohaterem utworu „Atlantyda, wyspa ognia” jest młody chłopak imieniem Awaru – syn króla, który przybywa na tajemniczą wyspę Atlantydę, aby przeniknąć jej tajemnicę i poznać zwyczaje tubylców. Awaru zostaje wysłany tam na rozkaz starszyzny swego plemienia – ma obserwować zwyczaje mieszkańców i poznać kim byli oni naprawdę. Wszystko po to, by wojska jego ojca mogły przygotować zbrojny napad, który pozwoli opanować wyspę.

Po drodze Awaru czekają liczne niebezpieczeństwa i mrożące krew w żyłach przygody. Spotyka np. zdrajcę plemienia – Wanyangeri – swego dawnego wroga, który usiłował go zabić.

Atlantyda jest dziwną, tajemniczą wyspą, którą bohater poznaje stopniowo, obserwując np. dziwne przedmioty, którymi posługują się mieszkańcy, a których w ogóle nie zna. Przede wszystkim jednak wyspa jest bardzo rozwinięta i stoi na wysokim poziomie cywilizacyjnym. Bohater chce poznać tę cywilizację, aby potem zdobyte informacje przekazać swym rodakom. Zdobycie wyspy i przygotowanie zbrojnego ataku okazuje się jednak niemożliwe, ponieważ mieszkańcy są znakomicie przygotowani do odparcia napadu.

Wszystko kończy się niespodziewanym wybuchem wulkanu na górze Suhmi. Wyspa zostaje zalana i znika z powierzchni ziemi. Od tej pory już nikt nie będzie mógł zdobyć jej tajemnic. Ocalona zostaje tylko dziewczyna Zoe i wierny sheri – Rai, którym wybawienie przynosi Awaru.

Powieść choć może nie jest zbytnio ciekawa czy wciągająca, przedstawia dość osobliwą wyspę, której niezbadane tajemnice sprawiły, że narosło o niej przez wieki wiele legend. Czy były one prawdziwe i uzasadnione – o tym warto już przekonać się samemu.