Unikalne i sprawdzone teksty

Sitowie – interpretacja i analiza

Krótki wiersz Juliana Tuwima „Sitowie” to tak naprawdę inspirujący wykład na temat poezji, przemijania oraz związków między życiem a literaturą. Rozpoczyna się on od impresjonistycznego obrazu brzegu jeziora lub spokojnej rzeki. Jest poranek („brzask różowiał”), a delikatny wiatr przynosi orzeźwienie oraz wspaniałe zapachy mięty oraz sitowia. Już w następnych wersach dowiadujemy się, że to tylko wspomnienie – wspomnienie sprzed lat, z czasów gdy poeta był jeszcze dzieckiem. Dlaczego jednak wraca on do tych lat chłopięcych? Z kilku powodów.

Przede wszystkim są one dla niego okresem, kiedy wszystko było proste i łatwe. Nie musiał się zastanawiać nad swoim życiem – mógł splatać siatkę z sitowia, chociaż do niczego mu nie była potrzebna. Życie człowieka dorosłego wiąże się z celowością każdego postępowania – idziemy do pracy, żeby zdobyć pieniądze, piszemy książki, żeby zdobyć sławę. Młodzieniec nie musi zdobywać niczego – wystarczy mu rozkoszowanie się pięknem natury, owym „zapachem mięty”. Boże dobry moich lat chłopięcych,/ Moich jasnych świtów Boże święty -pisze poeta, sugerując, że w dzieciństwie jest jakieś niebiańskie szczęście.

Ale to nie wyczerpuje powodów, dla których autor wraca wspomnieniami do młodych lat. Otóż w tych zapachach i obrazach, które wówczas chłonął, tkwi zapowiedź jego poezji. Można odnieść wrażenie, że cała następująca później twórczość jest wyłącznie próbą ubrania w słowa tego piękna, którego wówczas doświadczył.

To piękno jest wspanialsze niż najlepsze nawet wersy liryki. Autor zdaje sobie sprawę, że próby oddania cudowności natury są skazane na niepowodzenie. Zarazem jest już poetą i nie potrafi po prostu zrezygnować z pisania i obcować z przyrodą, tak jak dziecko.

Czy już w życiu nie będzie więcej
Pachnącej nad stawem mięty?

Czy to już tak zawsze ze wszystkiego
Będę słowa wyrywał w rozpaczy,
I sitowia, sitowia zwyczajnego
Nigdy już zwyczajnie nie zobaczę?

Poeta wszędzie szuka materiału do wierszy, a dorosły nie potrafi spojrzeć na świat oczami dziecka. Jedyne co nam pozostaje, to wspominać te cudowne, minione chwile. Dają nam one radość, bo przecież były tak wspaniałe, ale i przynoszą ból i melancholię – bo przeminęły i to przeminęły bezpowrotnie.

Julian Tuwim w 24 wersach serwuje nam garść głębokich i poruszających przemyśleń na temat piękna, poezji, a także dorastania – ze wszystkimi jego wadami i smutkami.

Forma utworu (kilka informacji);
– 24 wersy
– układ rymów abab
– apostrofa („Boże dobry…”)
– autotematyzm

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Mit o Nike - opracowanie (interpretacja...

Interpretacja Postać bogini Nike nie od zawsze była obecna w mitologii. Osobą która przywołała jej dzieje był dopiero Hezjod. Mit o bogini Nike jest przede wszystkim...

Przypowieść o maku – interpretacja...

„Przypowieść o maku” to wiersz Czesława Miłosza będący częścią powstałego w 1943 roku cyklu („Świat. Poema naiwne”). Podobnie jak w pozostałych...

Ten obcy – opracowanie problematyka...

Geneza „Ten obcy” to psychologiczna powieść dla młodzieży autorstwa Ireny Jurgielewiczowej. Została wydana w 1961 r. Zaś w 1975 r. powstała jej kontynuacja...

Emancypantki – streszczenie plan...

Streszczenie Tom I Pensja pani Latter była od 1870 r. najznamienitszą w całej Warszawie. Jej mury opuszczały najlepsze obywatelki większość z absolwentek cieszyła się...

Lalka – opracowanie problematyka...

Geneza „Lalka” czyli jedno z najważniejszych dzieł w dorobku Bolesława Prusa była publikowana w „Kurierze Codziennym” w latach 1887 - 1889. Pierwsze...

Anioł Pański – interpretacja...

„Anioł Pański” Kazimierza Przerwy-Tetmajera to nastrojowy liryk o budowie melicznej. Konstrukcja utworu przypomina pieśń – wskazuje na to powtarzający...

Śmierć urzędnika - streszczenie...

Streszczenie Podczas przedstawienia Iwan Dmitriewicz Czerwiakow poczuł się nieco gorzej. Kichnąwszy zauważył że ubrudził on przy tym obecnego na przedstawieniu Bryzżałowa....

Miło szaleć kiedy czas po temu...

Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...

Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela...

Geneza czas i miejsce akcji Akcja noweli dzieje się na wsi w miejscu które zamieszkiwane jest przez Michasia oraz osobę go nauczającą. Można wywnioskować że przysparzająca...