Wiersz Juliana Tuwima „Prośba o piosenkę” ma charakter autotematyczny, dotyczy twórczości i nadziei, jakie wiąże z nią poeta. Utwór ukazał się w roku 1926, czyli w okresie, gdy w polskim życiu intelektualnym opadł już pierwszy entuzjazm z powodu odzyskanej niepodległości. Opublikowano wówczas kilka istotnych tekstów, będących krytyką porządku społecznego, który okazał się daleki od tego, o jakim marzono przed 1918 rokiem.
Tuwim swoim utworem wpisuje się w ten nurt radykalnej krytyki zastanego ładu gospodarczo -politycznego. Co więcej, uznaje on, iż sam talent niejako zobowiązuje do przyjęcia takiej postawy. Rolą poety nie jest tworzenie hymnów, chwalących władzę i zwodzących biedotę. Sztuka nie ma utrzymywać nędzarzy w strachu przed rządem i ludźmi wypływowymi – powinna ich zachęcać do buntu.
Wiersz Tuwima ma formę zwrotu do Boga – poeta prosi o natchnienie do tworzenia takich „buntowniczych” wierszy. Już w tym widać, iż utwór zbudowany jest na kontrastach. Słowa skierowane do Boga są formą modlitwy, a ta kojarzy się ze spokojem, namysłem i kontemplacją. Tymczasem strofy Tuwima są dynamiczne i agresywne. Mowa o gniewie oceanów, wichurze krwi i błysku ostrej stali. Sama poezja porównana zostaje do rewolweru, z którego można palnąć w łeb.
„Prośba o piosenkę” to dzieło, w którym autor rozważa zadania poezji – według niego ma ona niewątpliwie służyć ubogim i cierpiącym (poezja zaangażowana). Nie ma jednak koić bólu, tylko prowokować ich gniewu na niesprawiedliwość – by ludzie mogli się zjednoczyć przeciw niej i zniszczyć system społeczno-gospodarczy, który ich prześladuje. Wiersz ten należy osadzić w nurcie lewicowej krytyki ówczesnego porządku. Trzeba natomiast pamiętać, że owa lewicowa krytyka, nawet radykalna, nie była tożsama z komunizmem. Polscy socjaliści, lojalni wobec państwa i należący do twórców jego niepodległości, nie szczędzili gorzkich słów z powodu nędzy, w jakiej żyła duża część społeczeństwa.
Forma utworu (kilka informacji):
– trzynastozgłoskowiec
– układ rymów abab
– apostrofa do Boga
– wtrącenia z mowy potocznej („palnąć w łeb”)
Streszczenie Główna bohaterka – Sara – to córka oficera która razem z nim zamieszkuje Indie. Jednakże dziewczynka ma zostać wysłana do Anglii....
„Przeprosiny Boga” Jana Kasprowicza to ludowa ballada pochodząca z ostatniego tomu utworów poety „Mój świat”. Tekst pod względem gatunkowym...
Streszczenie Ballada rozpoczyna się opisem położenia jeziora oraz zwrotem do adresata i zachętą do zobaczenia jeziora. Pojawia się opis jeziora Świteź zarówno...
„Kwiaty zła” Charlesa Baudelaire’a to jedna z najważniejszych książek poetyckich modernizmu która zapoczątkowała również najważniejsze...
„Powrót prokonsula” Zbigniewa Herberta to wiersz którego tematem są moralne rozważania rzymskiego urzędnika. Tekst można również odczytywać...
„Rzadko na moich wargach...” to liryk Jana Kasprowicza zamykający zbiór „Księga ubogich”. Wiersz powstał w okresie I wojny światowej wielkiej...
Streszczenie Orient Express staje się miejscem w którym dzieją się rzeczy niecodzienne. Jadący nim Hercules Poirot znajduje dla siebie miejsce jedynie dzięki kontaktom...
Ogólna charakterystyka Ewangelia według św. Łukasza jest trzecią z czterech nowotestamentowych Ewangelii. Jej autorem jest prawdopodobnie lekarz uczeń apostoła Pawła....
Interpretacja Mit o Dzeusie jest opowieścią o najważniejszym z bogów który władał całym Olimpem. Jest to mit który doskonale oddaje antropomorficzność...
