Tygrys i Róża - streszczenie, problematyka

Streszczenie

W „Tygrysie i Róży” znów przenosimy się do sympatycznej rodziny Borejków zamieszkującej poznańskie Jeżyce. W domu nadal jest przyjemnie i miło, Gabrysia gotuje ciepłe obiadki, a łacińskie książki walają się po całym domu. Wydawać by się więc mogło, że wszystko jest po staremu. To jednak tylko pozory. Ciepłą, rodzinną atmosferą burzy aroganckie i buntownicze zachowanie Laury. W ten sposób sielskie życie Borejków odchodzi w zapomnienie, a Laura wywoła jeszcze niejedno zamieszanie.

Tak naprawdę wszystkie siostry mają jakieś problemy i nie są to błahostki, które można by rozwiązać podczas obiadu. Ida i Pulpecja wciąż ze sobą rywalizują, a Gabrysia, choć jest wieczną optymistka również boryka się z niejedną sprawą. Z kolei Natalia (Nutria) porzucona przez Filipa, nie może na nowo ułożyć sobie życia. Jest jakby zagubiona – ucieczki szuka w książkach i samotności. Dopiero z czasem przyjdzie świadomość, że naprawdę szczęśliwa może być tylko wśród ludzi w pogodzeniu z samą sobą.

Jedna z córek Gabrysi – Laura przejmuje się tym, że jest niekochana przez mamę, babcię i siostrę Różę. Dziewczyna właśnie dojrzewa i przechodzi trudny okres w swym życiu. Lubi poużalać się nad sobą, bywa złośliwa i sarkastyczna. Za punkt honoru stawia sobie odnalezienie ojca i dlatego potajemnie ucieka z domu i nie mówiąc nic nikomu, wyrusza pociągiem na jego poszukiwania. Nigdy nie widziała swego ojca, ponieważ opuścił on jej mamę jeszcze przed jej narodzinami.

W końcu przybywa do Torunia. Od razu uwidacznia się jej nieobycie i niegrzeczne zachowanie wobec kolejnych osób. Laura trafia do domu siostry swego nieznanego ojca - Almy. W domu nie zastaje jednak nikogo oprócz Oleńki – współpracownicy ciotki. Na domiar złego Laura się przeziębiła, a ponieważ nie miała gdzie nocować, postanowiła tutaj spędzić noc. Rano ciotka wróciła do domu i wszczęła awanturę, wyraźnie niezadowolona z faktu, że ma „gościa”. Laura zaczęła wtedy przejawiać skłonności do użalania się nad sobą i snucia dziecinnych fantazji. Opowiedziała Oleńce żałosną historyjkę o macosze i strasznej rodzince, a także zaczęła wypytywać Almę o ojca, ale ona nie chciała jej nic powiedzieć na jego temat. Wtedy do rozmowy wtrąciła się Oleńka, która wzięła w obronę Laurę i zaproponowała, że weźmie ją do siebie.

Przyjaciel rodziny Borejków – Robert Rojek przypadkowo przebywał wtedy w Toruniu i postanowił zabrać Tygryska (Laurę) do domu, gdyż wiedział, że wszyscy jej poszukują. Zdarza się jednak coś nieoczekiwanego – na skutek dziwnego zrządzenia losu jego telefon komórkowy dostał się w ręce ciotki Laury – Natalii, a jej telefon trafił do niego. Bohaterom jednak udało się zauważyć tę pomyłkę. Natalia jak najszybciej pojechała za Robertem po swój telefon, jednak nie miała prawa jazdy. Na skutek przekroczenia dozwolonej prędkości, została zatrzymana przez policję. Zdarzenie to jednak bardzo zbliżyło ją z Robertem i w końcu zostali parą.

Problematyka

„Tygrys i Róża” to powieść młodzieżowa Małgorzaty Musierowicz wydana w 1999 r. Jest to trzynasta z kolei część znanego już cyklu „Jeżycjada”, opiewającego losy poznańskiej rodziny Borejków.

Borejkowie nadal stanowią kochającą się rodzinę, lecz coś jakby zdaje się zakłócać rodzinną atmosferę. Problematyka utworu skupia się na młodzieńczym buncie nastolatki – tytułowego Tygryska, czyli Laury (córki Gabrysi). Dziewczyna czuje się odrzucona przez rodzinę, niekochana i nierozumiana. Liczy, że wsparcie znajdzie w nieznanym jej ojcu – Januszu Pyziaku, którego postanawia za wszelką cenę odnaleźć (Janusz porzucił rodzinę jeszcze przed narodzinami Laury). W tym celu wybiera się w niesamowitą podróż pociągiem do Torunia, gdzie trafia pod skrzydła siostry swojego ojca – Almy. Czy szczęśliwie zakończą się jej perypetie – o tym warto przeczytać.

Jednocześnie wielu niespodzianek dostarczają też siostry Gabrysi. Bez przerwy toczy się rywalizacja między Idą a Pulpecją. Gabrysia jako mama buntującej się nastolatki też ma swoje problemy. Jest też Natalia (Nutria), która po rozstaniu z narzeczonym Filipem nie może jeszcze się pozbierać i dojść do siebie – uważa, że tylko w samotności odnajdzie spokój i szczęście i zacznie naprawdę żyć. W tle przeplatają się też losy siostry Tygryska – Róży i jej chłopaka Fryderyka (bohatera „Imienin”). Całość jak zwykle wzbogacają ciekawe opisy i humorystyczne scenki z życia Borejków.

Powieść spełnia nasze oczekiwania, a przede wszystkim celnie prezentuje nam problemy, jakie nieodłącznie towarzyszą życiu przeciętnego, buntującego się nastolatka. Tygrysek jest jednak nie tylko kapryśny czy zbuntowany. Jest też pomysłowy i inteligentny, jak również wytrwały, zdeterminowany i odważny. Po dotarciu do celu, Laura przekonuje się co w życiu tak naprawdę jest najważniejsze i do czego, wbrew wszelkim przeciwnościom losu, zawsze warto dążyć.

Rodzinna atmosfera, jaką udało się pisarce znakomicie wykreować wprowadza nas też w realia ówczesnej polskiej obyczajowości. Dzięki temu powieść tym bardziej do nas przemawia. W ciekawych opisach rzeczywistości autorce w zdumiewająco łatwy sposób udało się też przemycić treści wyższe, skłaniające do refleksji (np. cytaty Seneki czy informacje pochodzące z kręgu wyższej kultury). Wszystko to zachęca do lektury tych, którzy już kiedyś mieli przyjemność zetknąć się z którąś z pozycji pani Musierowicz.