„Pamiętnik z powstania warszawskiego” jest rodzajem autobiografii Mirona Białoszewskiego. W trakcie narracji autor miesza plany czasowe – współczesny (1967 rok) i ten sprzed ponad dwóch dekad. Dominuje plan drugi, opowiadający o tytułowym powstaniu z 1944 roku.
Utwór rozpoczyna się opisem 1 sierpnia 1944 roku. Miron udaje się kupić chleb i przygląda się nadzwyczajnemu wzburzeniu, w jakim jest ludność miasta. Wreszcie dochodzi godzina 17 i rozpoczyna się zryw. Autor opisuje pierwsze dni powstania, budowanie barykad, kompletowanie uzbrojenie przez wojskowych. Sam nie należy do oddziałów zbrojnych, więc dzieli czas na pomaganie w pracy ludziom i rozmowy z przyjaciółmi.
Kilka dni później grupa znajomych urządza wieczornice patriotyczną. Miron występuje w inscenizacji „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. Sceny te ukazują radość Polaków, którzy zrzucili jarzmo hitlerowskiego okupanta, pod którym cierpieli poprzednie pięć lat. Niestety, jest to radość przedwczesna.
Białoszewski opisuje degradację, jaka spotyka warszawiaków. Śmierć jest wszechobecna, Niemcy bezwzględnie niszą miasto. Ludzie z trudem zdobywają pożywienie i wodę, pociechę znajdując jedynie w modlitwie. Białoszewski notuje przemiany, jakie zachodzą wśród ludzi ukrywających się w piwnicach (np. powrót do „matriarchatu”, tj. szczególna rola kobiet).
Razem z przyjacielem Swenem i oddziałami AK, Białoszewski ewakuuje się z oblężonej Starówki. Ewakuacja odbywa się kanałami i trwa kilka godzin, które są prawdziwym piekłem. Smród i klaustrofobia utrudniają poruszanie się, a w każdej chwili do studzienki kanalizacyjnej wpaść może niemiecki granat. Warto odnotować, że ewakuacja kanałami należy do najbardziej przejmujących epizodów powstania i została utrwalona w filmie Andrzeja Wajdy „Kanał”.
Kolejne tygodnie to dla bohaterów nieustanne ukrywanie się w coraz nowych miejscach. Niemieckie bomby stanowią ciągłe zagrożenie. Mimo tragicznego stanu miasta, Miron odkrywa, że nieopodal jego kryjówki działa zakład fryzjerski. Kolejny raz czytelnik widzi kontrast między grozą obracanego w ruinę miasta, a zwykłym życiem, jakie rozpaczliwie próbują wieść Warszawiacy.
Wreszcie po dwóch miesiącach powstańcy kapitulują. Ludność przeniesiona zostaje do obozów przejściowych – z jednego z nich uciekają Miron i jego ojciec. Do Warszawy wracają dopiero kilka miesięcy później – kiedy nie ma już Niemców, ale miasto leży w gruzach.
Plan wydarzeń:
1. Dzień okupowanej Warszawy. Godzina W.
2. Wznoszenie barykad.
3. Wieczornica patriotyczna.
4. Głód i strach.
5. Ewakuacja do innej części miasta.
6. Spotkanie fryzjera.
7. Kapitulacja miasta.
8. Ucieczka z obozu.
Streszczenie Mendel to 67 letni mężczyzna który od niemalże 30 lat prowadzi swój zakład introligatorski w miejscu w którym rozpoczyna się akcja. Staruszek...
Geneza George Orwell napisał „Folwark zwierzęcy” w 1944 roku. Na genezę książki złożyły się doświadczenia pisarza podczas wojny domowej w Hiszpanii oraz...
Dorobek artystyczny Williama Szekspira wciąż cieszy się olbrzymią popularnością. Jego dzieła nadal wystawianie są na deskach teatrów i stanowią źródło...
„Malowany Ptak” pozostaje najsłynniejszą powieścią Jerzego Kosińskiego. Tuż po premierze w 1965 roku książka stała się prawdziwym wydarzeniem literackim...
Geneza „Giaur” to powieść poetycka George’a Byrona która ukazała się w 1813 r. Co ciekawe to pierwszy utwór tego autora o tematyce związanej...
„Oda do młodości” to utwór który stanowi przedstawienie cech klasycznych i romantycznych na zasadzie kontrastów. Dostrzec można krytykę klasycznego...
„Wędrówką życie jest człowieka” to wiersz Edwarda Stachury. Można powiedzieć że jak żadne inne jego dzieło ten krótki utwór streszcza...
„Dobranoc” jest sonetem Adama Mickiewicza który wszedł cykl utworów napisanych w 1826 r. nazwanych „Sonetami odeskimi” i wydanych równolegle...
Wiersz Juliana Tuwima „Chrystus miasta” może być interpretowany jako wyraz obrzydzenia autora do współczesnego mu miasta z jego patologiami i degeneracją...
