Interpretacja
Mit o Pandorze należy do mitów, które wyjaśniać miały funkcjonowanie świata. Opowieść o zesłaniu kobiety z glinianą beczką pokazuje skąd na ziemi pojawiły się nieszczęścia. Zesłana kobieta nie była jednak bezpośrednią przyczyną. To człowiek, którego kusiło otwarcie beczki odpowiedzialny jest za ściągnięcie na siebie nieszczęścia. Mit przywodzi na myśl skojarzenie z biblijnym opisem pojawienia się grzechu. Mit pokazuje również podstępność bogów. Poprzez swoje działania doprowadzają oni do tego, że ludzie sami ściągają na siebie nieszczęścia.
Motywy
Najważniejszym motywem jest motyw pojawienia się nieszczęścia na świecie. Mitologiczna historia stała się Ważny i wart uwagi jest także motyw kobiety, która namawia do złego, a tym samym ściąga nieszczęście na osoby, które jej namowom ulegną.
Bohaterowie
Prometeusz – stwórca ludzkości, Tytan, który odpowiedzialny jest za nauczanie ludzi i danie im podstawowych umiejętności. Przewiduje podstęp i odsyła Pandorę.
Epimeteusz –Brat Prometeusza, który ożenił się z Pandorą i otwarł puszkę.
Pandora – Kobieta stworzona i zesłana przez bogów na ziemię. Hefajstos odpowiedzialny jest za jej wygląd idealnej kobiety, Afrodyta dała jej moc uwodzenia, a Atena nauczyła ją podstawowych kobiecych czynności. Posiadała też pochlebczy charakter w darze od Hermesa. Wyposażona w glinianą beczkę została zesłana na ziemię. Otwarcie beczki sprawiło, że na ziemi pojawiły się wszelkie nieszczęścia i troski.
Dzeus – władca Olimpu, bojąc się bitew podobnych do wojen z gigantami, decyduje się na zesłanie Pandory na ziemię.