Streszczenie
„Nowe szaty cesarza” to baśń Hansa Christiana Andersena. Opowiada ona o władcy, który uwielbiał zdobne szaty i jak mówi autor, całe dnie nic nie robił, tylko przymierzał coraz to nowe stroje. Pewnego razu przybyło do niego dwóch oszustów, podających się za krawców. Zaoferowali cesarzowi stworzenie najwspanialszych szat, jakie widział. Ten oczywiście zgodził się ochoczo. Oszuści wyjaśnili jednak, że niezwykłość tych szat polega nie tylko na ich pięknie, ale też na tym, że są niewidzialne dla każdego, kto jest głupi albo też nie jest godny sprawować swój urząd. Król bardzo się ucieszył z tej informacji, sądząc, iż dzięki nowym szatom od razu będzie mógł rozpoznawać, czy urzędnikami są właściwi ludzie! Przecież zły urzędnik nie zobaczy jego ubrania! Uszczęśliwiony cesarz nakazał rozgłosić tę informację wszystkim swoim poddanym.
Tymczasem oszuści siedzieli w pracowni i udawali, że przygotowują szaty. Cesarz kilkukrotnie wysyłał swoich ministrów, by wywiedzieli się, jak idzie praca. Oszuści pokazywali im pusty stół i kazali podziwiać szaty (których oczywiście nie było). Wysłannicy króla nic nie widzieli, ale każdy bał się do tego przyznać, bo oznaczałoby to, iż nie nadaje się na swoje stanowisko albo jest głupi. Wszyscy więc zachwalali krój i kolory nieistniejącego materiału.
Nowe szaty miał władca założyć na uroczystą procesję. Krawcy udawali, że go ubierają – tak naprawdę jednak wyruszył on na procesję nago. Ludzie zapewniali go, jak wspaniale jest ubrany, bo każdy bał się wyjść na głupca. Aż wreszcie małe dziecko zawróciło uwagę, iż „cesarz jest nagi”. Wtedy zaczęli to przyznawać także inni ludzie.
Interpretacja
Baśń Hansa Christiana Andersena opowiada nam, jak łatwo dajemy sobie wmówić pewne rzeczy, byleby tylko nie wyjść na głupców. Oczywiście nikt z nas nie jest cesarzem i nikt nie chodzi nago w procesjach. Ale czy naprawdę zachowujemy się lepiej od władcy z baśni? Przecież dajemy sobie wmówić, że najważniejszą cechą człowieka jest to, że posiada nowy model telefonu komórkowego albo najnowszą konsolę do gier. Bezmyślnie podążamy za ostatni modami i często robimy rzeczy, które nas nudzą, byle tylko nie wyjść przed przyjaciółmi na osobę zacofaną albo nieznającą się na nowinkach. Być może każdy z nas powinien czasem zauważyć, że „cesarz jest nagi” i skupić się na sprawach naprawdę ważnych (jak to, czy ktoś jest naszym przyjacielem i ma dobre serce, nie zaś na tym, jakie sprzęty elektroniczne posiada).
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
