Jan Kochanowski był człowiekiem głębokiej pobożności i fakt ten znajduje odzwierciedlenie w jego twórczości. Do najbardziej znanych utworów, w których przedstawia obraz Boga, zalicza się hymn „Czego chcesz od nas, Panie” oraz cykl „Treny” (głównie Tren XVIII)
W pierwszym z nich przedstawiona zostaje potęga Boga, jako Stwórcy. Wniósł on świat i podtrzymuje go w istnieniu. Do niego należy cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje. Bóg zbudował ziemię i niebo, wzniósł zarówno rzeczy wielkie, jak i małe – od gwiazd począwszy, na ziołach skończywszy.
W XVIII wieku filozofowie również uznawali Boga za „architekta wszechświata”. Jednak Bóg u Kochanowskiego to nie tylko ktoś, kto tworzy – on także opiekuje się swoim dziełem. Rzeczy tak oczywiste, jak poranek i wieczór, jak cykl pór roku, wszystkie są dowodami jego miłości i troski.
Tren XVIII pozornie przedstawia inny obraz Ojca Niebieskiego. Podkreślona zostaje groźniejsza strona jego natury. Ludzie nie słuchają zaleceń Boga, ale on potrafi ukarać grzeszników:
Zgubisz nas prędko, wiekuisty Panie,
Jeśli nad nami stanie
Twa ciężka Boska ręka;
Sama niełaska jest nam sroga męka
Kara wydaje się bardzo prawdopodobna, bowiem docześna [doczesna] rozkosz ciągle zwodzi ludzi na pokuszenia. Gdy dobrze się wiedzie człowiekowi, to łatwo zapomina on o obowiązkach chrześcijanina.
Jednak kara nas nie czeka ludzi, gdy tylko się nawrócą. Wielka jest srogość Boga, ale jego miłosierdzie przewyższa wszystko inne. Poeta mówi doń: A pierwej świat zginie,/Niż Ty wzgardzisz pokornym.
Wbrew pierwszym wrażeniom, obraz Boga zawarty w obu utworach jest podobny. W obu mamy do czynienia z potężnym i kochającym Ojcem. Ojciec ten złości się, gdy jego dzieci zapominają o nim, ale zawsze okazuje łaskę „synowi marnotrawnemu”.