Epikureizm oraz stoicyzm to kierunki filozoficzne, które powstały w czasach starożytnych. Pierwszy z nich w swoich założeniach odwoływał się do ludzkiego powołania do bycia szczęśliwym. Każdy człowiek powinien dążyć do celu, którym jest szczęście. Epikurejczycy definiowali je jako stan eudajmonii, która oznaczała odrzucenie problemów, trosk. Epikurejczycy uważali także, że przyjemności mogą być jedynie zmysłowe, podobnie jak poznanie. Najważniejsza z zasad ilustrująca sposób myślenia przedstawicieli tejże szkoły jest zasada „Carpe diem”, która pokazuje jak istotną jest teraźniejszość.
Stoicyzm to kierunek, który postuluje odrzucenie wszelkich emocji, jako drogę do prawdziwego szczęścia. Osiągnięcie tegoż spokoju umożliwiało także poznanie, które odbywało się za pomocą rozumu, mądrości. Stoicy szczęście ludzi i cnotę widzieli właśnie w odcięciu się od targających człowiekiem uczuć.
Można powiedzieć, że zarówno stoicy jak i epikurejczycy mieli nieco cech wspólnych. Przede wszystkim pokazywali oni jaka jest możliwość poznania świata i co należy zrobić by było to możliwe, jakie są narzędzia poznawcze człowieka. Ukazywali także wartości w życiu człowieka. Szczęście, choć różnie pojmowane, stanowiło element ich rozważań. Można także dostrzec jak istotnym jest skupienie się, w przypadku epikurejczyków na teraźniejszości, w przypadku stoików koncentracja na odcięciu od własnych emocji. Samo podkreślenie dążenia człowieka jest również podobieństwem. Jak zresztą udowadnia poezja Horacego, możliwym jest połączenie obydwu nurtów.
Różnicami pomiędzy stoickim spokojem,a epikureizmem, który głosi zasadę radości chwili jest między innymi podejście do postrzegania szczęścia oraz możliwości jego osiągnięcia. Jedna ze szkół poleca koncentrację na dniu dzisiejszym, druga natomiast oddalenie się od gwałtownych emocji. Kolejną różnicą jest postrzeganie poznania. Według jednej ze szkół jest ono zmysłowe, według drugiej rozumowe. Postulaty obydwu szkół filozoficznych odnaleźć można między innymi w poezji czy literaturze różnych epok.
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...
Herakles to jedna z najbardziej niejednoznacznych postaci które zostały przedstawione w mitologii greckiej. Z jednej strony jest on jednym z bohaterów który...
Powstanie styczniowe stanowi jeden z najważniejszych problemów powieści „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej. Książka powstawała w warunkach ograniczeń cenzuralnych...
Pojedynki funkcjonują w kulturze od stuleci. Nie ma się czemu dziwić – starcie dwóch osobowości dwóch wojowników zawsze budzi emocje. Pojedynek...
Zbigniew Herbert był artystą zanurzonym głęboko w bogate dziedzictwo europejskiej kultury. Widać to wyraźnie nie tylko w erudycyjnych esejach poświęconych szeroko pojętej...
„Jazz” Tadeusza Makowskiego został namalowany w 1929 r. Dzieło jak wskazuje sam tytuł inspirowane było rozwojem nowych nurtów artystycznych w muzyce stanowi...
Tym co na trwałe pozostało w pamięci narratora – postaci cierpiącej z powodu rozłąki z ojczyzną – są wspaniałe krajobrazy i przyroda które budują...
Drogi Romeo od naszego ostatniego spotkania sprawy potoczyły się gwałtownie i w zupełnie niespodziewany sposób. Gdy Twoje ostrze przebiło Tybalta a książę skazał...
„Potop” Henryka Sienkiewicza jest dziełem niezwykle dynamicznym przykuwającym uwagę czytelnika zaskakującymi zwrotami akcji emocjonującymi potyczkami i wielkimi...