Unikalne i sprawdzone teksty

Wydarzenia historyczne w Potopie | wypracowanie

Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą, który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor, bazując na modelu powieści walterskotowskiej (rozwinął się w tzw. klasyczną powieść historyczną, którą reprezentował Sienkiewicz), osadził w realiach historycznych bohaterów fikcyjnych. Biografie tych postaci, chociaż są wytworem wyobraźni pisarza, splatają się z losami Rzeczpospolitej.

Zanim urzeczywistniło się zagrożenie ze strony szwedzkiej, narrator wspomina o niepokojach przy wschodniej granicy państwa. Ziemie należące niegdyś do Wielkiego Księstwa Litewskiego nękane były przez Iwana Chowańskiego (rosyjskiego bojara) i kozackiego atamana Zołtareńkę. Wysuwano nawet podejrzenia w stronę Kmicica, który, będąc w powszechnej opinii zdrajcą, miał dołączyć do przeciwników Rzeczpospolitej.

Przebieg najazdu szwedzkiego oddaje Sienkiewicz w sposób zgodny z ustaleniami historyków. Pewne wydarzenia zostają jednak szczególnie zaakcentowane, by zwiększyć dramatyzm powieści. Wiele miejsca poświęca więc autor haniebnej dla polskiej szlachty bitwie pod Ujściem. W jej wyniku podpisano 25 listopada akt kapitulacji Wielkopolski, który uznawał króla szwedzkiego za pana tych ziem. Wielki udział w takim rozstrzygnięciu miał wojewoda wielkopolski – Krzysztof Opaliński. Sienkiewicz, tworząc opis pospolitego ruszenia, jakie zgromadziło się w tym miejscu, szczególny nacisk położył na prywatę i brak zaangażowania w sprawy narodowe znacznej części ówczesnej szlachty.

Przełomowym wydarzeniem w przebiegu szwedzkiej inwazji jest obrona Jasnej Góry. Bierze w niej udział Andrzej Babinicz, którego męstwo przyczynia się do odparcia Szwedów spod muru klasztoru. Oblężenie Częstochowy rzeczywiście miało miejsce w okresie od 18 listopada do 27 grudnia 1655 r., lecz Sienkiewicz w dużej mierze wyolbrzymił jego znaczenie oraz nieco „ulepszył” historię, zwiększając przewagę militarną Szwedów.

Nie bez znaczenia dla rozwoju sytuacji w Rzeczpospolitej pozostaje powrót na jej ziemie Jana Kazimierza. W czasie szwedzkiego najazdu rzeczywiście przebywał on w Głogówku (na Śląsku), ale do swego kraju wyruszył dopiero wtedy, gdy szala zwycięstwa zaczęła przechylać się na stronę Polaków. Ryzykowanie życia władcy, co następuje w „Potopie”, byłoby działaniem nierozważnym. Jego śmierć mogłaby wszak zaprzepaścić wszystkie drobne sukcesy militarne.

Niezwykle doniosłym wydarzeniem jest odbicie z rąk szwedzkich Warszawy (24 lipca – 1 kwietnia 1656 r.). Bierze w nim udział sam Jan Kazimierz, a odzyskanie stolicy ma wymiar symboliczny, pokazuje narodowi, iż walka z nieprzyjacielem przynosi oczekiwane efekty.

Dalszy ciąg wojny polsko – szwedzkiej zostaje jedynie zarysowany przez autora. Polskie wojska, stoczywszy wiele krwawych bitew odpierają najazd połączonych sił szwedzkich, wołoskich, siedmiogrodzkich i kozackich.

Oprócz wydarzeń wymienionych powyżej Sienkiewicz opisuje wiele mniejszych starć (np. pod Jarosławiem, Warką i Tykocinem). W znacznej ich liczbie postacie fikcyjne odgrywają kluczową rolę, pozwalając odnieść ostateczne zwycięstwo. Tak dzieje się np. pod Tykocinem, kiedy to Kmicic i jego Tatarzy przechylają szalę na stronę oddziałów Gosiewskiego.

Wydarzenia historyczne są w „Potopie” tłem dla głównego wątku powieści, czyli historii uczucia łączącego Andrzeja Kmicica i Aleksandrę Billewiczówną. Ich żywe zaangażowanie w sprawy ojczyzny przyczynia się do tego, że ich losy związane są z losami Rzeczpospolitej.

W jaki sposób Sienkiewicz ukazuje historię? Na pewno dokonuje idealizacji, co spowodowane jest okresem, w którym powstało jego dzieło. „Potop” pisany był ku pokrzepieniu serc, by pomóc rodakom przetrwać ciężki czas zaborów i umacniać w nich patriotycznego ducha. Skoro dawni Polacy potrafili zwyciężać w niewyobrażalnie trudnych sytuacjach, ich potomkowie z pewnością odzyskają kiedyś swój kraj. Trzeba tu zaznaczyć, iż powieść Henryka Sienkiewicza nie była próbą nawoływania do czynu zbrojnego – miała przede wszystkim budować patriotyczną świadomość.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Motyw odwagi w literaturze i sztuce...

Odwaga to jedna z najbardziej docenianych cnót. Nikt nie pragnie uchodzić za tchórza natomiast każdy z przyjemnością słucha gdy ktoś nazywa go dzielnym. Przed...

"Stajesz się odpowiedzialny na...

„Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupery’ego to piękna alegoryczna opowieść o miłości i przyjaźni. Autor w historii chłopca zamieszkującego...

Rozmowa Andrzejowej Korczyńskiej...

Pani Andrzejowa Korczyńska wdowa po powstańcu styczniowym decyduje się poważnie porozmawiać z synem Zygmuntem na prośbę swojej synowej która zauważa zbytnie zainteresowanie...

List do Jana Kochanowskiego pocieszający...

Mistrzu Janie! Doszły mnie tragiczne wieści o waszej sytuacji. We wszystkich okolicznych dworach szlachta opowiada o Twej rozpaczy z powodu utraty ukochanej córki Urszulki....

„Chłopi” jako epopeja

„Chłopów” Władysława Reymonta można nazwać epopeją wsi ponieważ ukazują drobiazgowy i sugestywny obraz tej warstwy społecznej. Reymont posługując...

Wszyscy jesteśmy pielgrzymami –...

Wielki polski poeta Cyprian Kamil Norwid napisał wspaniały wiersz pod tytułem „Pielgrzym”. Opisuje w nim człowieka który uchodzić może za nędzarza....

Romantyczna koncepcja miłości...

W epoce romantyzmu miłość stała się wartością szczególną. Nad fizyczność i uwielbienie cielesnego piękna zaczęto cenić wyjątkową relację dusz przekonanie...

„Ludzie bezdomni” jako powieść...

Powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” umiejscowić należy między dwiema epokami. Z jednej strony dzieło mocno czerpie z tradycji pozytywistycznej z...

Utopia w oświeceniu – realizacja...

Motyw utopii przewijał się przez literaturę już w starożytności chociaż sama nazwa pochodzi od utwory Tomasza Morusa. Wątek odległej krainy (zazwyczaj wyspy) na którą...