Dzieło zatytułowane „Czterej jeźdźcy Apokalipsy” to rycina, która bezpośrednio nawiązuje swoją tematyką do Biblii. Obraz powstał u schyłku XV w., a jego autorem jest Albrecht Duerer. Uwiecznione zostały na nim cztery postacie rodem z Apokalipsy św. Jana. Głód, Zaraza, Wojna i Śmierć to jeźdźcy symbolizujący nieszczęścia, które mają spotkać mieszkańców ziemi.
Największą część dzieła zajmują sylwetki jeźdźców. Oprócz czterech postaci, widnieją na niej także ludzie, którzy uciekają spod kopyt koni należących do Śmierci, Głodu, Zarazy i Wojny. Ponad postaciami widnieje anioł z rozpostartymi skrzydłami. Chcąc dobrze zinterpretować obraz, warto przede wszystkim zwrócić uwagę na wygląd i atrybuty, którymi obdarzeni są jeźdźcy.
Na dole obrazu widoczny jest pierwszy z jeźdźców. Zarówno on sam, jak i jego wierzchowiec to postaci niezwykle wychudzone. Widoczne są kości obydwu postaci. Jeździec obdarzony jest brodą, a na sobie ma potarganą szatę. W chudych rękach trzyma widły. Jeździec ten symbolizuje śmierć. Obok niego znajduję się postać, która w dłoni trzyma wagę – jest to symboliczne przedstawienie Głodu. Postać dzierżąca miecz to przedstawienie wojny, natomiast ostatni z nich, obdarzony łukiem jest reprezentantem zarazy.
Całość interpretować można jako symboliczne przedstawienie końca świata, które bezpośrednio odnosi się do biblijnej wizji. Jeźdźcy apokalipsy trzymają w rękach przedmioty, które pozwalają na utożsamienie ich z konkretnymi klęskami i nieszczęściami, które spotkają ludzkość.
Ważnym elementem ryciny są ludzie, którzy znajdują się przed jeźdźcami. Postaci są tratowane przez konie. Na ludzkich twarzach widoczny jest smutek oraz strach. Górujący nad całością anioł nie próbuje powstrzymać jeźdźców. Apokalipsa to wydarzenie nieuniknione, co zostało przedstawione na rycinie.