Mroczna Puszcza to ogromny zalesiony obszar, który roztacza się w Rhovanionie, rozległej krainie leżącej na wschód od wielkiej rzeki Anduiny. Miejsce to stanowi jeden z punktów na mapie podróży Bilba i krasnoludów, a zgodnie ze słowami Gandalfa pokonanie tego terenu ma stanowić jedno z największych wyzwań dla hobbita i jego towarzyszy.
Bohaterowie „Hobbita” poznali jedynie niewielki fragment Mrocznej Puszczy. W rzeczywistości była to naprawdę ogromna przestrzeń, w której znajdowały się przedziwne, bardzo niebezpieczne miejsca. Jedno z najważniejszych - twierdza Dol Guldur - stanowiło siedzibę i schronienie Saurona, który został ostatecznie przepędzony przez Gandalfa i pozostałych czarodziejów.
Przekroczywszy granicę Mrocznej Puszczy, Bilbo i jego towarzysze znaleźli się w niezwykłej leśnej gęstwinie. W miejscu tym panowała tak wszechogarniająca cisza, że każdy krok zdawał się być głośniejszy niż uderzenie młota. Przedzierając się przez wąską ścieżkę, bohaterowie musieli poruszać się pochyleni, gdyż zewsząd otaczały ich postrzępione gałęzie.
Pierwszy odcinek Mrocznej Puszczy, który pokonali bohaterowie „Hobbita”, był miejscem mrocznym i przerażającym. Wśród gęstych gałęzi czaiła się przerażająca ciemność, rozświetlana od czasu do czasu błyskiem złowrogich oczu. Co czaiło się w głębi lasu, wśród zwichrzonych gałęzi? Na pewno znajdowały się tam czarne wiewiórki, lecz wśród nieprzeniknionej ciemności znacznie większą uwagę należało zwracać na gatunki niebezpieczne, a zwłaszcza na ogromne pająki, na których sieci natknąć można było się wśród gałęzi.
Przekroczywszy Czarny Strumień, wciąż wędrujący bohaterowie powieści znaleźli się w drugiej części Mrocznej Puszczy, która znacznie różniła się od tej spowitej w ciemności i naznaczonej ostrymi, wręcz drapieżnymi gałęziami surowych, przerażających drzew. Ich ciężkie buty stąpały po dywanie brzozowych liści, a same drzewa rosły jak gdyby rzadziej, co przynosiło ulgę po klaustrofobicznej wędrówce wśród gęstwin.
Przestrzeń, w którą wkroczyli Bilbo i kranosludy, znajdowała się pod władaniem leśnych elfów. Był to piękny, przepełniony magią obszar, który zamieszkiwały wielobarwne motyle i wspaniałe, niezwykle okazałe zwierzęta. Pozorna przyjazność tego terenu okazała się jednak łudząca. Między drzewami przemykały bowiem leśne elfy. Te wyniosłe i przebiegłe istoty nie darzyły krasnoludów sympatią, dlatego z wielką radością pojmały całą drużynę.
Mroczna Puszcza to jedno z najbardziej tajemniczych i niepokojących miejsc na mapie powieści Tolkiena. Poznający zaledwie jej fragment bohaterowie ścierają się z okrutnymi pająkami oraz trafiają do ogromnej groty króla leśnych elfów, gdzie przetrzymywani są jako więźniowie. A ile jeszcze innych tajemnic mogło kryć to miejsce? Na to pytanie odpowiedzieć może jedynie wyobraźnia.
Bunt jest motywem niezwykle popularnym w literaturze polskiej. Po ten wątek sięga często literatura współczesna ale odnaleźć go można i w największych dziełach...
„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego to dzieło podejmujące bardzo rozległą tematykę. W tym kontekście wyraźnie zaznacza się jego dwudzielność. Pierwsza...
„Pomnik Piotra Wielkiego” to czwarty fragment wchodzący w skład „Ustępu” trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Pielgrzym...
„Proces” Franza Kafki uznaje się za jedną z istotniejszych powieści XX wieku. Bogactwo treści jak i oryginalna forma inspirowały kolejne pokolenia czytelników....
Scena VI trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza nazywana jest „Snem Senatora”. Rozgrywa się ona we wspaniałym pokoju sypialnym a nad głową...
Definicja cechy Legenda jest gatunkiem który posiada wiele niezwykłych cech i opowiada o niecodziennych wydarzeniach. Chcąc odnaleźć korzenie legendy należy cofnąć...
„Wolność wiodąca lud na barykady” to dzieło które stworzył Eugene Delacroix a jego inspiracją była rewolucja lipcowa. Opis Powstanie przeciwko Karolowi...
Stworzenie świata (kosmogonia) to jeden z ważniejszych motywów w dziejach religii i kultury. W niektórych tradycjach mamy zresztą do czynienia nie tyle ze stworzeniem...
„Reduta Ordona” napisana została przez Mickiewicza w 1832 r. kiedy poeta przebywał w Dreźnie. Podtytuł „Opowiadanie adiutanta” sugeruje że podmiotem...