„Kartoteka” Tadeusza Różewicza często określana jest jako antydramat, ponieważ została skonstruowana na zasadach łamiących tradycyjną konwencję gatunku. Po pierwsze, świat przedstawiony jest tu bliżej nieokreślony, ani miejsce ani czas akcji nie zostają skonkretyzowane. Co więcej, przestrzeń sceniczna nie tworzy iluzji rzeczywistości – pokój Bohatera zamienia się bowiem to w ulicę, to w kawiarnię, a innym razem w salę maturalną.
Po drugie, bohater, w przeciwieństwie do postaci tradycyjnego dramatu, nie nosi żadnych konkretnych rysów. Ma wiele imion, nieustannie zmienia się również jego wiek: raz jest małym chłopcem, a za chwilę dojrzałym mężczyzną. Bohater jest zatem everymanem, nie konkretną postacią, ale typem, reprezentantem pokolenia. Pozostali bohaterowie są zaś charakteryzowani jedynie przez profesję lub rolę społeczną, np. dziennikarz, wujek, rodzice.
Motywacja bohaterów jest niezrozumiała. Co więcej, nie mamy tu do czynienia z działaniem, ale z pozornym „dzianiem się”. Tradycyjną akcję zastępują luźne rozmowy, nie ma punktu kulminacyjnego ani związków przyczynowo-skutkowych.
Następnie, Różewicz zupełnie zmienia rolę chóru. Nie pełni on bowiem roli komentatora akcji, ale chce się w nią włączyć, a wypowiedzi chóru przypominają bełkot. W końcu zaś Bohater zabija starców z chóru.
Odejście od konwencji tradycyjnego dramatu w wypadku „Kartoteki” zaznacza się także na poziomie kompozycji – utwór nie jest podzielony na akty i sceny. Ponadto zaś Różewicz zmienia znaczenie języka postaci. Nie służy on bowiem wzajemnej komunikacji, jest pełen wulgaryzmów, kolokwializmów, a ponadto przypomina bezładny bełkot.
Drogi Maćku piszę do Ciebie bowiem trafiłem ostatnio na pewną sentencję która może zachęcić Cię do zmiany Twoich przyzwyczajeń. Horacy jeden z najwybitniejszych...
Charakterystyka kierunku Realizm to jeden z nurtów które powstały w epoce pozytywizmu. Osoby które tworzyły zgodnie z jego zasadami za cel nadrzędny dawały...
Inwokacja rozpoczynająca „Pana Tadeusza” jest być może najbardziej rozpoznawalnym fragmentem polskiego dzieła literackiego. Ta rozbudowana apostrofa stanowi nawiązanie...
Urszula Kochanowska nie była jedynym dzieckiem Jana Kochanowskiego i też nie tylko ją spośród swych pociech polski poeta stracił jednak to jej śmierć była dla...
Poeci od zawsze wypowiadali się w najważniejszych sprawach dotyczących ludzkiego losu. Przedstawiali własne wizje powinności człowieka wyzwań przed nim stojących i radości...
„Potop” Henryka Sienkiewicza jest powieścią historyczną w której autor nakreślił szeroki pejzaż polskiego społeczeństwa z czasów kultury sarmackiej....
Moje plany na przyszłość dotyczą zarówno zdarzeń najbliższych jak i tych które będą miały miejsce kiedy dorosnę. Te najbardziej odległe dotyczą kilku...
Kultura masowa jest fenomenem związanym z nowoczesnymi społeczeństwami. Przez długie stulecia obowiązywał podział na kulturę dworską zrozumiałą dla garstki wykształconych...
Wiosna to najpiękniejsza pora roku. To czas w którym wszystko rozkwita na nowo. Najpiękniej widać jej działanie w sadach. Sad wiosną jest miejscem niezwykłym które...