Literatura światowa przedstawia wielką liczbę postaci godnych naśladowania. Utrwaleni na kartach ksiąg zostali wielcy wodzowie, wybitnie filozofowie, święci i wynalazcy. Jednak każdy z nas ma szczególną, jedną postać, która jest dla niego szczególnie bliska, inspiruje go, popycha do działania. I ja nie jestem wyjątkiem. Moim wzorem stał się wiedźmin Geralt z powieści Andrzeja Sapkowskiego.
Wydawać się to może niecodziennym wyborem. Wiedźmin nie jest postacią sympatyczną, wręcz przeciwnie – sprawia wrażenie mężczyzny raczej mrukliwego i opryskliwego. Do tego nie stroni od nałogów i wydaje się dość egoistyczny. Więcej czasu spędza z potworami, które zwalcza, niż z innymi ludźmi. A mimo to sądzę, że ma on cechy, które każdego człowieka uczyniłyby lepszy.
Przede wszystkim Geralt jest odważny. Rzadko daje o tym znać, ale z pewnością wielokrotnie musiał pokonywać własny strach, by zmierzyć się z potężnymi bestiami. A jednak nigdy nie rezygnuje z wykonywania swoich obowiązków wiedźmina – zabójcy potworów, chroniącego ludzi przed ich kłami i pazurami. Nigdy też nie zdecydował się skrzywdzić niewinnego człowieka, a miał do tego okazję wielokrotnie i mogłoby mu to przynieść duże zyski.
Geralt, jak wspomniałem, sprawia wrażenie mrukliwego i niechętnego ludziom. Jednak jest wierny wobec garstki przyjaciół i raczej zaryzykuje życie, niż zostawi w potrzebie barda Jaskra. Pieśniarz ów uwielbia pakować się w kłopoty, a wiedźmin musi go z nich wyciągać. Razem tworzą niezwykle zabawny duet, a zarazem stanowią wzór przyjaźni.
Wiedźmin jest również „przybranym ojcem” dla królewny Ciri. Poświęca dla niej zdrowie i przedziera się przez pogrążone w wojnie królestwa, by ją odnaleźć. To wszystko ponownie pokazuje, iż Geralt jest osobą niezwykle lojalną i dotrzymującą obietnic.
Postać wiedźmina imponuje siłą i potęgą. Nikt nie dorówna mu szybkością i sprawnością w pokonywaniu budzących grozę bestii. Jednak tak naprawdę nie ma to żadnego znaczenia w mojej ocenie tej postaci. Przecież sprawnymi wojownikami są również złe postacie, przewijające się przez karty powieści Andrzeja Sapkowskiego, jak chociażby okrutny łowca nagród Bonhart. Tym, co wyróżnia Geralta są dwie rzeczy. Po pierwsze jego niebywała wierność wobec osób, które kocha. Po drugie, to że nie jest on postacią ze spiżu. Musi mierzyć się ze strachem, zwątpieniem, wreszcie kalectwem. Mimo to nie rezygnuje z wykonywania swojej misji. Wydaje mi się, że świat byłby dużo lepszym miejscem, gdybyśmy wszyscy dzielili z wiedźminem Geraltem lojalność i wytrwałość.