Wiersz Mirona Białoszewskiego „Wywiad” oraz „Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią” to utwory, które koncentrują się na ukazaniu wizerunku śmierci. Jest jednak ona zilustrowana w sposób odmienny, na co wpływ ma szereg czynników.
Nie można zapomnieć, że czas ich powstania jest odmienny. Tendencje epoki wpływać będą na postrzeganie śmierci. Współczesny poeta, Miron Białoszewski w swoim utworze jasno odwołuje się do powstałego w czasach średniowiecza dialogu z kostuchą. Jedną z osób mówiących w wierszu jest Mistrz Miron.
To jasne nawiązanie do mistrza Polikarpa. W utworze jest on przedstawiony jako osoba przerażona kontaktem ze śmiercią. Gdy wywiązuje się pomiędzy nimi dialog, przerażony mistrz usiłuje zadawać jej pytania, jednocześnie bojąc się postaci, która wygląda dziwnie i niepokojąco. Śmierć przeraża mistrza, pokazując mu swoją wszechmoc. W utworze pojawia się motyw równości wobec śmierci, danse macabre. Rozmowa to także przykład motywu memento mori. Postać mistrza Polikarpa pokazuje, że warto jest żyć tak, by śmierci się nie bać gdy ona nadejdzie. Jest ona nieuchronna, a jedyną osobą, która może zmienić czas jej przyjścia jest sam bóg. Motyw śmierci w tym utworze jest zatem odwołaniem do przekonań epoki. Śmierć przedstawiona jest jako nieuchronna, nieubłagana i niewzruszona na błagania Polikarpa, który nie chce opuszczać tego świata.
Mistrz Miron jest przykładem odmiennej postawy wobec śmierci. Wpuszcza on ją do domu, mówiąc, że myślał iż jest dziennikarką. Dziwi go jej wczesne przyjście, jednakże kiedy już pada martwy okazuje się, że w kieszeni miał kartkę, z której wynika, że śmierć jest dla niego wybawieniem i wyczekiwanym momentem spokoju. Sama postać śmierci określana jest jako Pani Gość. Pozwala to domniemywać, że jej postać nie jest tak przerażającą ani na tyle jednoznaczną by mogła zostać rozpoznana od razu. Śmierć mówi także, że jest karą, za życie.
Przedstawienie śmierci w wierszu Mirona Białoszewskiego jest odmiennym od tego, które miało miejsce w drugim z analizowanych utworów. Śmierć nadal budzi jego strach, nie jest jednak gościem, którego przyjścia się w jakikolwiek sposób spodziewał. Mimo iż nieuchronna, zdaje się być zapomniana, prędzej spodziewałby się on dziennikarki niż śmierci, która przecież przyjdzie po każdego. Zróżnicowanie motywów śmierci pozwala pokazać charakter obydwu epok. Jednej, teocentrycznej i odwołującej się do religii, a także drugiej, w której śmierć może stać się momentem odpoczynku po tym, co człowieka spotkało za życia. Obydwa utwory w sposób ciekawy przedstawiają to, co nieuchronne dla każdej istoty ludzkiej.
„Kandyd” Wolter jest utworem niezwykle popularnym. Już w roku swojej premiery (1759) doczekał się ponad dwudziestu wydań. Nie da się ukryć iż historia opowiadana...
Powieść Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace” to dzieło wyjątkowe. Można ją interpretować jako książkę polityczną – opowiada przecież o ważnych...
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to książkowy reportaż Hanny Krall. Centralną postacią dzieła jest Marek Edelman ostatni z żyjących przywódców...
Charakterystyka kierunku Surrealizm to kierunek który ujawnił się zarówno w literaturze jak i sztuce. Kierunek rozwinął się w 1924 roku. Inną nazwą kierunku...
Szanowna Pani Jesień Ulica Opadłych Liści 12 Droga Pani piszę do Pani ponieważ może się Pani czuć niedoceniania jako pora roku. Ja jednak chciałbym wyrazić moją najserdeczniejszą...
XX wiek należał do najstraszniejszych okresów w dziejach ludzkości. Zaczął się w aurze nadziei na rozwój technologiczny i moralny człowieka – wkrótce...
Na obrazie Olgi Boznańskiej widzimy postać anonimowej dziewczynki stojącej przodem do odbiorcy i wpatrującej się w niego z lekkim niepokojem i zaciekawieniem. Wrażenia...
Sarmatyzm należy do najbardziej kontrowersyjnych nurtów polskiej kultury. Przez długi czas oskarżano jego reprezentantów o ciemnotę zacofanie i brak smaku....
Ktoś mądry powiedział że trzeba umieć zachować złoty środek. Na pytanie co zmieniłbyś we współczesnym świecie gdybyś miał wielką władzę lub potężną...