Motyw danse macabre to jeden z popularnych w średniowieczu motywów, który powiązany był z nawołaniem do pamiętania o śmierci i kruchości ludzkiego życia, a także stanowił przedstawienie istoty śmierci. Danse macabre dosłownie oznacza taniec śmierci.
Zestawienie śmierci z tańcem to kontrastowe ukazanie wszechmocy ostateczności. Spleceni w tańcu śmierci ludzie stają się na nią skazani. Przed śmiercią nie ma ucieczki, niemożliwym jest opuszczenie przerażającego korowodu.
Wartym dostrzeżenia jest to, że w przypadku przedstawienia osób w korowodzie odnaleźć tam można różnorodne warstwy społeczne i osoby pełniące różne role. W momencie kresu swojego życia, wspólnie spotykają się oni w tańcu. Jest to symboliczne pokazanie, że śmierć jest nieunikniona dla każdego. Śmierć to także moment, w którym wszyscy są równi. Ziemskie przywileje przestają istnieć, a ci, którzy piastowali wyskie funkcje stają na równi ze swoimi niegdysiejszymi poddanymi.
Taniec śmierci to także motyw, który przypominać ma o ludzkich wadach i słabościach. Śmierć jest rzeczą nieuniknioną, a przerażeni uczestnicy śmiertelnego korowodu pokazują, że nie zawsze człowiek gotowy jest na ich przyjście. Średniowieczne utwory niejednokrotnie miały wymowę moralizatorską, a zastosowanie tego motywu może skłaniać do refleksji i zmiany postępowania.
Jednym z najbardziej znanych przedstawień tańca śmierci jest „Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią”. Motyw danse macabre był jednak również chętnie stosowany w sztuce. Jednym z przykładów jego pojawienia się są drzeworyty Hasna Hobleina. Podejmujące tę tematykę dzieła powstawały również w okresie baroku.
Słynna „Pieta watykańska” którą Michał Anioł wykonał na zamówienie kardynała Jeana Bilhèresa de Lagraulasa stanowi jedno z najważniejszych...
„Dama z łasiczką” („Dama z gronostajem”) została namalowana przez Leonarda da Vinci techniką olejną z użyciem tempery na desce orzechowej o rozmiarach...
Leżałem na szpitalnym łóżku i wpatrywałem się w biały sufit i wiszące na nim lampy. Wokół mnie było sporo zamieszania lekarze i pielęgniarki biegali...
Związki literatury i polityki były wyjątkowo mocne w XIX-wiecznej Polsce. Państwo polskie przestało istnieć po rozbiorach jakie miały miejsce w poprzednim stuleciu. Nadzieje...
W „Zbrodni i karze” Fiodora Dostojewskiego pobrzmiewają różne koncepcje filozoficzne zarówno epoki pozytywizmu jak i całego dziedzictwa europejskiej...
Barok należało do epok które szczególną wagę przywiązują do wątku śmierci i przemijania. Oczywiście problemy związane ze świadomością własnego końca...
Louis Vauxcelles francuski krytyk sztuki w czasie podziwiania wystawy obrazów miał krzyknąć iż widzi Donatella wśród bestii (Donatello był renesansowym rzeźbiarzem)....
Nazwa renesans pochodzi od francuskiego słowa „renaissance” znaczącego odrodzenie. Doskonale odzwierciedla ono charakter tej epoki która narodziła się...
Starsi ludzie często powtarzają że dzisiejsza młodzież ma „wszystko”. „Za naszych czasów nie było takich możliwości” – powtarzają....