Kwestia sprawiedliwości należy do najważniejszych problemów ludzkości. Od stuleci mędrcy, prawodawcy i artyści rozważają związki między winą i karą. Czy każda zbrodnia kończy się wymierzeniem sprawiedliwości?
Temida, grecka bogini sprawiedliwości, przedstawiana jest w sztuce z opaską na oczach, oznaczającą ślepotę. Figury tej bogini znajdują się często w sądach – ma ona przypominać wyrokującym, że nie powinni zwracać uwagi na społeczną pozycję podsądnych, tylko na to, co uczynili. Czy jednak sprawiedliwość rzeczywiście jest ślepa w tym pozytywnym znaczeniu? Wielu artystów miało wątpliwości w tej kwestii.
W „Wielkim Testamencie” XV-wieczny poeta Franciszek Villon przytacza anegdotę o starożytnym piracie, który postawiony zostaje przed „cysorzem” (zapewne chodzi o Aleksandra Wielkiego). Panujący pyta: Czemuś iest zbóycą morskim, bracie?. Ów „zbóyca” odpowiada inteligentnie:
Czemu mnie zbóycą nazywacie?
Dlatego że na iedney łodzi?
Gdybych miał statków choć ze dwieście,
Nie byłbych, iako iestem, złodziey,
Lecz cysarz, jako wy jesteście.
Podobne refleksje powodują Rodionem Raskolnikowem, bohaterem „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego. Raskolikow medytuje nad postacią Napoleona Bonaparte i uznaje, że moralność nie ma znaczenia. Napoleon czczony jest bowiem jako wielki mąż stanu, chociaż swoimi czynami spowodował nieszczęście i zagładę tysięcy ludzi. Widać więc wyraźnie – uznaje młody Rosjanin – że nie ma związku między winą i karą, przynajmniej w przypadku takich „nadludzi”, jak cesarz Francuzów.
Nie wszyscy artyści wyznają tak mroczną wizję stosunków społecznych. „Makbet” Williama Szekspira i „Balladyna” Juliusza Słowackiego ukazują świat, w którym nawet władcy nie stoją ponad moralnością. Tytułowi bohaterowie obu dramatów zdobywają koronę zbrodnią – jednak rozlana krew sprowadza na nich w końcu zagładę. Nie są w stanie wytrzymać psychicznie obciążenia zbrodnią, ich poddani buntują się („Makbet”) lub sama natura wymierza sprawiedliwość („Balladyna”).
Kwestia winy i sprawiedliwości nie doczekała się jednoznacznego wyjaśnienia w literaturze i sztuce. Nie brakuje artystów uważających, że wzniosłe ideały bezstronnej sprawiedliwości (ukazywanej w sztuce jako ślepa Temida) pozostają wyłącznie w sferze poezji – kiedy król wywołuje wojnę, jest chwalony, kiedy chłop ukradnie owcę, kończy na szubienicy. Jednak wielu autorów sądzi też, że w ostatecznym rachunku nawet możni tego świata odpowiedzą za swe postępki.
Pojedynki funkcjonują w kulturze od stuleci. Nie ma się czemu dziwić – starcie dwóch osobowości dwóch wojowników zawsze budzi emocje. Pojedynek...
Poszukiwany król Koryntu! W dniu 14 sierpnia bieżącego roku ze świata podziemnego zbiegł Syzyf. Pod pretekstem powrotu na ziemię i ukarania żony która nie...
„Wenus z Milo” to jedna z najsłynniejszych rzeźb powstałych w antyku. Być może świat nigdy nie usłyszałby o niej gdyby nie przypadkowe odnalezienie jej przez...
Obecne w najstarszej części „Bogurodzicy” archaizmy są niespotykane w innych polskich tekstach wieków średnich. Świadczy to o bardzo wczesnym powstaniu...
Konflikt pokoleń jest czymś co w mniej lub bardziej wyraźnej formie ma miejsce od stuleci. Stary król powoli szykuje się na śmierć a dworacy skupiają się wokół...
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...
W czasie podróży z Baku do Moskwy Seweryn Baryka opowiadał synowi jak wygląda Polska którą odwiedził w czasie wojny. Zgodnie z jego słowami na kształtowanie...
„Chłopów” Władysława Reymonta można nazwać epopeją wsi ponieważ ukazują drobiazgowy i sugestywny obraz tej warstwy społecznej. Reymont posługując...
Główny bohater „Cierpień młodego Wertera” należy do grona postaci literackich które niedyskretnie wymknęły się poza karty powieści i zaczęły...